ความรักสีคราม นิยาย บท 1425

“พวกเขาต้องการทายาท ในฐานะลูกชายคนเดียว ความรับผิดชอบในการสืบทอดสายเลือดของตระกูลจึงตกอยู่กับเขา ฉันไม่สามารถเห็นแก่ตัวถึงขนาดที่จะไปขวางทางเขาได้ ว่าไหม?”

คำพูดสุดท้ายกลายเป็นคำถามให้นาตาชาได้คิด ฮันน่าเชื่อว่าเธอทำในสิ่งที่ถูกต้องแล้ว เธออยากกลับไปหาฟาเบียน แต่จะทำอย่างไรในเมื่อเธอไม่สามารถให้กำเนิดลูกได้ในอนาคต?

นาตาชามีอยากสิ่งที่อยากจะโต้แย้งฮันน่า ในฐานะคนนอกที่เฝ้าดูมาตลอด เธอรู้สึกได้ชัดว่าทั้งหมดนี้ไม่ได้เกิดจากฝีมือของฮันน่า ดังนั้นการที่สิ่งต่างๆ จบลงด้วยแบบนี้ เธอจึงรู้สึกว่ามันไม่ยุติธรรมเลย

ไตร่ตรองดูแล้ว เป็นเพราะนิสัยใจดีของฮันน่าทำให้เธอต้องยอมทนรับเอาความเจ็บปวดแสนสาหัสนี้เสียเองดีกว่ายอมให้ฟาเบียนต้องเสียใจ นาตาชาแน่ใจว่าไม่น่าจะสามารถเกลี้ยกล่อมเธอได้ ดังนั้นหลังจากคิดทบทวนแล้ว เธอจึงถามว่า “ในเมื่อคุณตัดสินใจดีแล้ว ทำไมคุณถึงกลับมาล่ะ ฮันน่า?”

ไม่ใช่ว่านาตาชาไม่ต้องการให้ฮันน่ากลับมา แม้ว่าเธอจะเป็นเพียงคนที่ทำงานให้กับฟาเบียน แต่เธอก็เป็นมนุษย์ที่มีอารมณ์ความรู้สึก

แม้เธอจะหวังให้ฮันน่าและฟาเบียนกลับมาพบกันอีกครั้ง แต่เธอก็พูดอะไรแต่เธอก็พูดอะไรมากไม่ได้ สิ่งที่เธอทำได้คือหาแรงผลักดันให้ฮันน่ากลับมา

เธอรู้ว่าฮันน่าคงจะคิดแล้วคิดอีกอย่างหนักก่อนจะจากไป ดังนั้นจึงต้องมีเหตุผลที่น่าสนใจว่าทำไมเธอถึงหวนกลับมา นี่เป็นสิ่งที่เธอสามารถแบ่งปันกับฟาเบียนและช่วยเหลือฮันน่าทางอ้อมได้

เมื่อรู้นิสัยของฮันน่า เธอจึงต้องถามเรื่องนี้เองและเก็บเรื่องที่เกี่ยวข้องกับฟาเบียนไว้เป็นความลับ เพราะฮันน่าจะปฏิเสธความช่วยเหลือของเขาแน่นอน

“เฮ้อ!”

ฮันน่าถอนหายใจ สีหน้าของเธอเคร่งขรึม “ฉันกลับมาเพราะสงสัยเกี่ยวกับสาเหตุการตายของแม่ ฉันสงสัยว่าเฟลิเซียจะต้องมีส่วนเกี่ยวข้องกับการตายของแม่ฉัน”