ความรักสีคราม นิยาย บท 1450

ฉันสงสัยจริงๆว่าถ้าทันทีที่แม่กับพ่อรู้ว่าฮันน่ามีลูกยากแล้วยังจะตื่นเต้นอยู่หรือเปล่า…ซาเวียร์คิดกับตัวเองขณะที่จ้องมองพวกเขาเงียบๆ

“ว่าไงล่ะ? พูดอะไรหน่อยสิเจ้าลูกชาย! ความสงสัยกำลังฆ่าแม่อยู่นะ!” แม่ของเขากดดันเอาคำตอบ ดูเหมือนว่าเธอจะกระวนกระวายใจในเรื่องนี้มากกว่าเขาอีก

“ใจเย็นๆนะครับ ผมกลับมาก็เพื่อหารือเรื่องนี้กับแม่โดยเฉพาะ ฟังผมก่อนนะครับ” ซาเวียร์พูดอย่างใจเย็น

“มีอะไรให้หารืออีกเหรอ? แค่บอกพวกเรามาว่าเธอเป็นใครและเธอทำอาชีพอะไร! ถ้ามันเป็นงานที่เหมาะสม พวกเราก็สามารถเตรียมของขวัญแต่งงานและการจัดการที่จำเป็นต่อได้เลย!” แม่ของเธอโอดครวญอย่างหมดความอดทน พระเจ้าช่วย นี่เขากำลังคิดอะไรอยู่? ก่อนอื่นก็แค่แค่จัดงานแต่งงานให้เสร็จแล้วพาเธอมาที่บ้าน! อย่างอื่นรอได้หรอกน่า!

ซาเวียร์ยิ้มอย่างกระอักกระอ่วนใจให้พวกเขาเมื่อเห็นพ่อพยักหน้าเห็นด้วยเช่นกัน

แล้วก็เช่นเดียวกัน ทั้งสองยังคงจ้องมองมาทที่เขาอย่างกระวนกระวายใจขณะที่เขาลังเลว่าควรจะบอกพวกเขาเกี่ยวกับอาการของฮันน่าหรือเปล่า

พวกเขาแนะนำซาเวียร์ให้กับพวกผู้หญิงจำนวนนับไม่ถ้วนตลอดหลายปีที่ผ่านมา แต่เขาพบว่าไม่มีคนไหนที่ถูกใจเขาเลย

ผลคือการที่เขายกหัวข้อนี้ขึ้นมาพูดด้วยตัวเองมีแต่จะทำให้พวกเขากระวนกระวายใจจนแทบเสียสติก็เท่านั้น

“ซาเวียร์ รูปร่างหน้าตาและภูมิหลังครอบครัวของเธอไม่สำคัญขนาดนั้นหรอกนะ สิ่งสำคัญที่สุดคือเธอเต็มใจที่จะใช้ชีวิตที่เหลืออยู่ของเธอกับแกหรือเปล่า” ในที่สุดพ่อของเขาพูดขึ้นเพื่อทำลายความเงียบที่น่าอึดอัดใจ

“ถูกต้อง! ไม่มีอะไรสำคัญตราบใดที่เธอปฏิบัติต่อลูกอย่างดี! ทั้งหมดที่เราขอคือพวกลูกทั้งสองคนอยู่ด้วยกันอย่างมีความสุขและมีหลานที่ร่างกายแข็งแรงให้กับพวกเรา!” แม่ของเขาพูดแทรกเข้ามาแล้วทั้งคู่ก็พูดวนไปมาขณะที่ซาเวียร์นั่งอยู่ที่นั้นพร้อมกับนึกสงสัยว่าเขาจะบอกความจริงกับพวกเขายังไงดี

ฉันจะบอกพวกเขายังไงดีนะ?