ความรักสีคราม นิยาย บท 1455

"คุณแจ็คสันครับ ผมเพิ่งได้รับแจ้งว่าคนของเราที่ไปสอดแนมลีน่าถูกจับได้และถูกโจมตี...” ผู้ช่วยกล่าวอย่างลังเลหลังจากหยุดไปชั่วครู่

ซาเวียร์โกรธจัดตามที่คาดไว้และจ้องไปที่ผู้ช่วยของเขาพร้อมกับตะโกนว่า “ว่าไงนะ? เป็นฝีมือของใคร? กล้าดียังไงมาแตะต้องคนของฉัน!”

ตระกูลแจ็คสันเป็นหนึ่งในห้าตระกูลดังผู้ทรงอิทธิพล ดังนั้นจึงเป็นเรื่องธรรมดาที่เขาจะโกรธจัดเมื่อถูกหยามเกียรติเช่นนั้น

“เท่าที่ทราบเป็นฝีมือคนของฟาเบียนครับ” ผู้ช่วยของซาเวียร์กล่าวอย่างระมัดระวัง เพราะกลัวว่าซาเวียร์จะระบายอารมณ์ใส่เขาแทน

“ฟาเบียน? ให้ตายเถอะ ทำไมเขาถึงตามจองล้างจองผลาญฉันตลอดเลย... ถ้าฉันจับเขาได้นะ ฉันจะ...”

ซาเวียร์โกรธมากจนเกือบจะกร่นด่าหยาบคายออกไป แต่ก็ต้องอดกลั้นเอาไว้เมื่อนึกขึ้นได้ว่าหากเขาโกรธจนขาดสติมักทำให้ฟาเบียนเป็นฝ่ายได้เปรียบเสมอ เหมือนการเผชิญหน้ากันระหว่างพวกเขาเกือบทุกครั้งก่อนหน้านี้

“เฮ้...ฉันรู้ว่านายทำแบบนี้เพราะกลัวฉันจะแย่งฮันน่าไปจากนาย...ก่อนหน้านี้นายมั่นใจมากไม่ใช่เหรอ? แล้วตอนนี้นายกลัวอะไร? ก็ดี นายต้องการอย่างนั้นใช่มั้ย? ตาต่อตา ฟันต่อฟัน งั้นต่อไปไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นก็อย่ามาโทษฉันก็แล้วกัน!” ซาเวียร์พึมพำกับตัวเองด้วยรอยยิ้มหลังจากคิดทบทวนทุกอย่างแล้ว

จากนั้นเขาก็หันไปหาผู้ช่วยของเขาและกล่าวว่า “ให้ทีมหัวกะทิของเราสอดแนมลีน่า ถ้าคนของฟาเบียนกล้าทำอะไรอีก เราจะสู้กลับ!”

ผู้ช่วยขมวดคิ้วครู่หนึ่งก่อนจะตอบรับว่า “ครับ คุณแจ็คสัน”

“เอาล่ะนายไปได้แล้ว รายงานให้ฉันรู้ความคืบหน้าด้วย”

ซาเวียร์ไม่ได้รู้สึกกังวลมากนักที่เขาหลอกลวงเรื่องเกี่ยวกับการตายของแม่ฮันน่า เพราะเขาเชื่อว่าเธอจะต้องรู้สึกขอบคุณเขาในภายหลังอย่างแน่นอนและลงเอยด้วยการตกหลุมรักเขาหากได้ใช้เวลาร่วมกันมากพอ

ในขณะเดียวกัน ฮันน่าก็กำลังนั่งอยู่คนเดียวในห้องนอนด้วยแววตาเศร้าสร้อย

ถึงฉันจะพบเอกสารที่เป็นเบาะแสว่าเฟลิเซียเกี่ยวข้องกับการตายของแม่ แต่นั่นก็ยังไม่เพียงพอที่จะชี้ชัดว่าเป็นเธอ ฉันต้องการพยานและหลักฐานที่เป็นรูปธรรม ไม่อย่างนั้นแม้แต่จะทำให้เธออยู่ภายใต้การควบคุมของตำรวจสักระยะก็คงจะทำได้ยาก...