ความรักสีคราม นิยาย บท 1482
สรุปบท ตอนที่ 1482 ทำไมผมต้องโกหกด้วย: ความรักสีคราม
สรุปเนื้อหา ตอนที่ 1482 ทำไมผมต้องโกหกด้วย – ความรักสีคราม โดย Mongkhon
บท ตอนที่ 1482 ทำไมผมต้องโกหกด้วย ของ ความรักสีคราม ในหมวดนิยายนิยาย ประวัติศาสตร์ เป็นตอนที่โดดเด่นด้วยการพัฒนาเนื้อเรื่อง และเปิดเผยแก่นแท้ของตัวละคร เขียนโดย Mongkhon อย่างมีศิลป์และชั้นเชิง ใครที่อ่านถึงตรงนี้แล้ว รับรองว่าต้องติดตามตอนต่อไปทันที
ด้านแลรรี่เองก็ไม่อยากจะจากโจอันไปเหมือนกัน เขาจึงรีบหาข้ออ้างขึ้นมาอย่างเร่งด่วน
“คุณไม่มีแม่บ้านที่บ้านเหรอคะ? ทำไมคุณถึงต้องให้ฉันไปดูแลคุณล่ะ?”
โจอันรู้สึกงุนงงเล็กน้อยและคิดว่าแลร์รี่ล้อเธอเล่น
“ไม่มี ผมพักอยู่คนเดียว ไม่มีใครอยู่ที่บ้านกับผมเลย” แลร์รี่ตอบอย่างรวดเร็ว
"จริงหรือคะ?" โจอันไม่เชื่อ
“จริงสิครับ ผมจะโกหกคุณทำไมล่ะ?”
ขณะที่แลร์รี่พูดอยู่นั้น เขาก็เหลือบมองบอดี้การ์ดของเขาไปด้วยเพื่อส่งสัญญาณ
และเนื่องจากแคสเปี้ยนทำงานให้กับแลร์รี่มานาน เขาจึงจับสัญญาณแบบนั้นได้ในทันที รีบเสริมขึ้นมาว่า “คุณวัตส์ครับ คุณนอร์ตันเพิ่งจะซื้อที่อยู่ใหม่ได้ไม่นานและก็พักอยู่ที่นั่นแค่คนเดียวครับ”
แลร์รี่พยักหน้าให้เขาอย่างพอใจ ดีมากแคสเปี้ยน หลังจากนี้ฉันจะขึ้นเงินเดือนให้นายแน่นอน
“แล้วคุณไม่ได้พักอยู่กับเจ้านายของคุณเพื่อดูแลเขาหรอกเหรอคะ? คุณไม่คิดจะมีน้ำใจหน่อยเหรอคะ?”
ความตรงไปตรงมาของโจอันทำให้แคสเปี้ยนอึ้งไปนิดหน่อย “อีกอย่างนะคะ ถึงแม้คุณจะไม่มีสาวใช้แต่คุณก็ยังมีบอดี้การ์ดนะคะ ทำไมต้องเป็นฉันด้วยล่ะ?”
แลร์รี่หัวเราะอย่างขบขันและสงสัยว่าโจอันแกล้งทำเป็นไม่รู้เรื่องอยู่หรือเปล่า ความตั้งใจของเขาออกจะชัดเจนขนาดนี้แต่โจอันดูเหมือนจะยังไม่เข้าใจ
แลร์รี่มองไปที่แคสเปี้ยนอีกครั้ง
คนอย่างเราก็ต้องยอมเสียสละเพื่อเจ้านายตลอด หึ...
แคสเปี้ยนถอนหายใจในใจก่อนจะเสริมขึ้นมาอีกว่า “พูดตามตรงนะครับ คุณวัตส์ นอกจากจะต้องคอยอารักขาคุณนอร์ตันแล้ว ผมก็ไม่เก่งเรื่องอื่นอีกเลย แม้แต่ซักผ้าของตัวผมเอง ผมยังต้องส่งไปให้ร้านซักแห้งเลยดังนั้นผมว่ามันจะดีกว่าแน่นอนครับถ้าคุณจะกรุณาช่วยดูแลคุณนอร์ตันนะครับ”
“โอ้ ถ้าเป็นแบบนั้นล่ะก็ คุณก็ไร้ประโยชน์จริงๆ เลยนะคะ” โจอันพึมพำเบาๆ กับตัวเอง
“ก็ได้ค่ะ สองสามวันนี้ฉันจะดูแลคุณเอง”
"เยี่ยมไปเลย"
แลร์รี่ตบไหล่แคสเปี้ยนที่ดูหม่นหมองด้วยความดีใจ “เร็วเข้า เราไปกันเถอะ”
ไม่นานรถก็มาถึงหน้าวิลล่าหลังหนึ่ง
“ตามผมมาสิ”
แน่นอนอยู่แล้ว! แลร์รี่ภูมิใจในความหัวไวของตัวเอง ระหว่างที่กำลังเดินทางกลับบ้านเขาได้สั่งให้ทุกคนออกไปจากบ้านหมดแล้วเพื่อให้แผนเป็นไปอย่างที่วางไว้
ในเมื่อมาถึงนี่แล้วก็เลยตามเลยละกัน โจอันบอกตัวเอง
“ป้อนหน่อยสิครับ”
แลร์รี่อ้อนโจอันเหมือนเด็กๆ ในช่วงสองสามวันที่ผ่านมานี้เหมือนเขาจะทำตัวติดหนึบกับเธอตลอดเวลา
“ก็ได้ค่ะ” โจอันตอบอย่างช่วยไม่ได้
ถ้าไม่นับเรื่องการเกาะติดเธอแจของแลร์รี่แล้ว โจอันก็ดูเหมือนจะสนุกกับทุกช่วงเวลาที่พวกเขาทั้งสองได้ใช้ร่วมกัน
ในช่วงสองสามวันที่ผ่านมา ความรักของแลร์รี่และโจอันที่มีต่อกันเพิ่มขึ้นอย่างมาก แม้ว่าพวกเขาจะไม่เคยยืนยันสถานะในฐานะคู่รักแต่มันก็เป็นแค่เรื่องที่สังคมคาดหวังเท่านั้น
“อ่ะ อ้าม”
เสียงของโจอันอ่อนโยนราวกับว่าเธอกำลังเกลี้ยกล่อมเด็ก
ขณะที่แลร์รี่อ้าปาก เขาก็ยังมองโจอันไม่วางตา ความอบอุ่นที่ฉายออกมาจากแววตาของเขาทำให้รู้สึกเหมือนว่ามันสามารถหลอมละลายหัวใจเธอได้
เขาวางสายตาไว้ที่โจอันอย่างเนิ่นนาน มองใบหน้ารูปไข่ที่งดงามของเธอ ดวงตาเป็นประกายสดใสและริมฝีปากที่น่ามองของเธอ มองสีหน้าที่แสนจริงจังในขณะที่ป้อนอาหารให้เขา มันทำให้เขารู้สึกว่าเธอได้หยั่งรากลึกลงไปในหัวใจของเขาอย่างที่ไม่มีใครสามารถที่จะเอาเธอออกไปได้
น ีรีตอง่ยงสถานะในฐานะคู่รัก แตนนะยศเอ ที่ผมจะกำจัดได้
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ความรักสีคราม
สนุกมาก...