ความรักสีคราม นิยาย บท 1482

ด้านแลรรี่เองก็ไม่อยากจะจากโจอันไปเหมือนกัน เขาจึงรีบหาข้ออ้างขึ้นมาอย่างเร่งด่วน

“คุณไม่มีแม่บ้านที่บ้านเหรอคะ? ทำไมคุณถึงต้องให้ฉันไปดูแลคุณล่ะ?”

โจอันรู้สึกงุนงงเล็กน้อยและคิดว่าแลร์รี่ล้อเธอเล่น

“ไม่มี ผมพักอยู่คนเดียว ไม่มีใครอยู่ที่บ้านกับผมเลย” แลร์รี่ตอบอย่างรวดเร็ว

"จริงหรือคะ?" โจอันไม่เชื่อ

“จริงสิครับ ผมจะโกหกคุณทำไมล่ะ?”

ขณะที่แลร์รี่พูดอยู่นั้น เขาก็เหลือบมองบอดี้การ์ดของเขาไปด้วยเพื่อส่งสัญญาณ

และเนื่องจากแคสเปี้ยนทำงานให้กับแลร์รี่มานาน เขาจึงจับสัญญาณแบบนั้นได้ในทันที รีบเสริมขึ้นมาว่า “คุณวัตส์ครับ คุณนอร์ตันเพิ่งจะซื้อที่อยู่ใหม่ได้ไม่นานและก็พักอยู่ที่นั่นแค่คนเดียวครับ”

แลร์รี่พยักหน้าให้เขาอย่างพอใจ ดีมากแคสเปี้ยน หลังจากนี้ฉันจะขึ้นเงินเดือนให้นายแน่นอน

“แล้วคุณไม่ได้พักอยู่กับเจ้านายของคุณเพื่อดูแลเขาหรอกเหรอคะ? คุณไม่คิดจะมีน้ำใจหน่อยเหรอคะ?”

ความตรงไปตรงมาของโจอันทำให้แคสเปี้ยนอึ้งไปนิดหน่อย “อีกอย่างนะคะ ถึงแม้คุณจะไม่มีสาวใช้แต่คุณก็ยังมีบอดี้การ์ดนะคะ ทำไมต้องเป็นฉันด้วยล่ะ?”

แลร์รี่หัวเราะอย่างขบขันและสงสัยว่าโจอันแกล้งทำเป็นไม่รู้เรื่องอยู่หรือเปล่า ความตั้งใจของเขาออกจะชัดเจนขนาดนี้แต่โจอันดูเหมือนจะยังไม่เข้าใจ

แลร์รี่มองไปที่แคสเปี้ยนอีกครั้ง

คนอย่างเราก็ต้องยอมเสียสละเพื่อเจ้านายตลอด หึ...

แคสเปี้ยนถอนหายใจในใจก่อนจะเสริมขึ้นมาอีกว่า “พูดตามตรงนะครับ คุณวัตส์ นอกจากจะต้องคอยอารักขาคุณนอร์ตันแล้ว ผมก็ไม่เก่งเรื่องอื่นอีกเลย แม้แต่ซักผ้าของตัวผมเอง ผมยังต้องส่งไปให้ร้านซักแห้งเลยดังนั้นผมว่ามันจะดีกว่าแน่นอนครับถ้าคุณจะกรุณาช่วยดูแลคุณนอร์ตันนะครับ”

“โอ้ ถ้าเป็นแบบนั้นล่ะก็ คุณก็ไร้ประโยชน์จริงๆ เลยนะคะ” โจอันพึมพำเบาๆ กับตัวเอง

“ก็ได้ค่ะ สองสามวันนี้ฉันจะดูแลคุณเอง”

"เยี่ยมไปเลย"

แลร์รี่ตบไหล่แคสเปี้ยนที่ดูหม่นหมองด้วยความดีใจ “เร็วเข้า เราไปกันเถอะ”

ไม่นานรถก็มาถึงหน้าวิลล่าหลังหนึ่ง

“ตามผมมาสิ”

แน่นอนอยู่แล้ว! แลร์รี่ภูมิใจในความหัวไวของตัวเอง ระหว่างที่กำลังเดินทางกลับบ้านเขาได้สั่งให้ทุกคนออกไปจากบ้านหมดแล้วเพื่อให้แผนเป็นไปอย่างที่วางไว้

ในเมื่อมาถึงนี่แล้วก็เลยตามเลยละกัน โจอันบอกตัวเอง