ความรักสีคราม นิยาย บท 1495

แคสเปี้ยนลากเธอไปยังทางเข้าของนอร์ตันคอร์ปอเรชั่นอย่างง่ายดาย และโยนเธอออกจากตัวอาคาร

กาเบรียลล่าถูกผลักจนแทบล้มลงพื้น หลังจากทรงตัวได้แล้ว เธอก็เกิดอาการร้องไห้อย่างควบคุมตัวเองไม่อยู่ เพราะว่าเธอไม่เคยได้รับความอับอายเช่นนี้มาก่อน โดยเฉพาะอย่างยิ่งในฐานะของลูกสาวตระกูลวอร์ดที่มีชื่อเสียง

“ไอ้สุนัขรับใช้ตระกูลนอร์ตัน รู้หรือเปล่าว่าฉันเป็นใคร? กล้าดียังไงมาแตะต้องตัวฉัน!”

กาเบรียลล่ายังคงแผดเสียงใส่แคสเปี้ยน “ให้ฉันเข้าไปนะ ไม่งั้นฉันจะให้แลร์รี่ไล่แกออก!”

แคสเปี้ยนยังคงนิ่งเฉยและตอบอย่างสงบเยือกเย็นขณะที่จ้องมองกาเบรียลล่าที่ไร้สติไปแล้ว “ผมขอโทษครับคุณวอร์ด เจ้านายของผมบอกไว้ว่าอนุญาตให้ทุกคนเข้ามาได้ยกเว้นคุณ”

“นั่นมันเป็นไปไม่ได้! แลร์รี่ไม่มีทางทำกับฉันแบบนั้น แกกล้าดียังไงถึงไล่ฉันออกมา?”

คำพูดของแคสเปรี้ยนมีแต่จะทำให้กาเบรียลล่าเดือดดาลมากยิ่งขึ้นเท่านั้น

“แกจะต้องเป็นคนตัดสินใจเองที่ไม่ให้ยอมให้ฉันเข้าไปแน่ๆ!”

กาเบรียลล่าปฏิเสธที่จะยอมแพ้ ขณะที่เธอพุ่งไปข้างหน้าอีกครั้งพร้อมกับกรีดร้อง

“ให้ฉันเข้าไปนะ! ให้ฉันเข้าไปเดี๋ยวนี้!”

ร่างของแคสเปี้ยนนั้นราวกับภูเขาที่ไม่สามารถเคลื่อนย้ายได้เมื่อยืนอยู่ตรงหน้าเธอ

“แกมันก็เป็นแค่สุนัขรับใช้พวกนอร์ตัน!” กาเบรียลล่าโกรธจัดจนฟาดฝ่ามือใส่หน้าแคสเปี้ยน

อย่างไรก็ตาม แคสเปี้ยนจัดการจับมือของเธอไว้แล้วจ้องเธอกลับอย่างเย็นชา

คุณมันเป็นผู้หญิงบ้า ผมก็อยากจะแสดงความเมตตากับคุณ แต่ดูเหมือนว่าคุณจะไม่ซาบซึ้งกับมันเลย งั้นก็อย่าโทษที่ผมหยาบคายแล้วกัน

“คุณสมควรได้รับสิ่งนี้!” ขณะที่เขาพูด แคสเปี้ยนก็ตบเธอกลับ

เพี้ยะ! ขณะที่เสียงตบหน้าอันคมชัดดังขึ้น รอยฝ่ามือก็ปรากฎบนใบหน้าของกาเบรียลล่า

“แก… แกกล้าตบฉันงั้นเหรอ?”

กาเบรียลล่ามองไปที่แคสเปี้ยนอย่างเหลือเชื่อ เป็นแค่บอดี้การ์ดแต่กล้าตบฉัน!