ความรักสีคราม นิยาย บท 1508

คาร์ลยังคงพูดต่อไปไม่หยุด และในตอนนั้นเองกาเบรียลล่าก็รู้สึกหงุดหงิดขึ้นมามากๆ จนเธอทนไม่ไหวแล้ว

"พอสักทีคาร์ล!"

ในที่สุดกาเบรียลล่าก็ทนไม่ไหวแล้ว เธอโกรธจนตะคอกใส่เขาว่า "ทำไมนายไม่หัดมองดูตัวเองบ้างล่ะ? นายคิดว่านายดีพอสำหรับฉันจริงๆ รึไง? ทั้งฐานะกับสภาพแบบนี้ของนายน่ะ เราเป็นอะไรกันไม่หรอก!"

กาเบรียลล่าแสดงสีหน้าดูถูกเหยียดหยามออกมาและเธอก็มองคาร์ลด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความรังเกียจเดียดฉัน

สายตาของเธอมันเจาะแทงทะลุหัวใจของคาร์ลเต็มๆ คอยดูเถอะ สักวันฉันจะทำให้เธอมาสยบอยู่แทบเท้าฉันให้ได้!

แม้จะคิดแบบนั้น แต่คาร์ลก็ยังนิ่งเงียบและไม่แสดงสีหน้าท่าทีใดๆ ออกมาเลย

คำพูดอันเจ็บแสบของกาเบรียลล่าไม่อาจหยุดเขาไม่ได้ กลับกันเขากับยิ่งรุกหนักขึ้นไปอีก

"กาเบรียลล่า ฉันไม่สนหรอกนะว่าเธอจะมองฉันยังไง ความรักที่ฉันมีให้เธอมันมาจากใจจริง! ฉันรู้ปัญหาที่เธอพึ่งเจอมาด้วย คนอย่างแลร์รี่น่ะตาบอดจริงๆ คนที่สมบูรณ์แบบอย่างเธอก็ยังรักษาไว้ไม่ได้เลย? เดี๋ยวเขาจะได้เสียใจแน่ๆ คอยดูเลย!" คาร์ลแสดงท่าที่เป็นเดือดเป็นร้อน สายตาที่เขามองไกาเบรียลล่านั้นทั้งร้อนแรงและลุ่มหลง

อันที่จริง กาเบรียลล่าพอใจกับประโยคสุดท้ายของคาร์ลมาก

แลร์รี่ตาบอดจริงๆ นั่นแหละ นั่นเลยเป็นเหตุผลที่ว่าทำไมเขาถึงไปรักยัยเซ่อโจอัน แล้วสักวันหนึ่ง เขาจะต้องเสียใจและคลานเข่ากลับมาหาฉัน!

พอคิดได้แบบนั้น กาเบรียลล่าก็เลิกทำหน้าบึ้งตึง และเธอก็ยังรู้สึกได้ด้วยว่าคาร์ลนั้นไม่ได้น่ารำคาญแล้ว

คาร์ลมองดูท่าทีของกาเบรียลล่า แต่ในใจของเขากลับกำลังสาปส่งด่าทอกาเบรียลล่าที่เอาแต่ใจตัวเอง แต่ถึงอย่างนั้น ปากของเขาก็เอาแต่พูดคำหวานๆ ออกมาเรื่อยๆ

"กาเบรียลล่าเชื่อฉันเถอะนะ ฉันจะทำทุกอย่างเพื่อเธอ ตราบใดที่เธอสัญญาว่าจะคบกับฉัน"

น้ำเสียงของคาร์ลนั้นหวานล้ำและเต็มไปด้วยการชักจูง อย่างกับว่าเขายินดีที่สอยดาวเดือนมาให้กาเบรียลล่าได้ด้วยหากเธอยอมคบกับเขา

ถ้ากาเบรียลล่าให้โอกาสฉัน ฉันจะหาทางนอนกับเธอให้ได้ เธอจะได้เป็นของฉัน และเธอก็จะไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องยอมรับฉัน