ความรักสีคราม นิยาย บท 1540

หลังจากพูดแผนการทั้งหมดแล้ว คาร์ลไม่ได้พูดอะไรอีกเพราะรู้ว่ากาเบรียลล่าจะต้องมีคำถามถามเขาแน่นอน

“นักฆ่าพวกนั้นจะไม่รู้ว่านายเป็นใครได้ยังไง ในเมื่อนายเป็นคนติดต่อพวกเขาเองไม่ใช่เหรอ?”

ทั้งนี้กาเบรียลล่าเองก็รู้มาบ้างจากคำบอกเล่าเกี่ยวกับนักฆ่า

นักฆ่าส่วนใหญ่อ้างตัวว่าเป็นคนท้องถิ่นแม้ว่าจะมีมาจากต่างประเทศเป็นจำนวนมากก็ตาม พวกเขาได้รับการฝึกฝนเฉพาะทางและมีชีวิตอยู่เพื่อทำการลอบสังหารเท่านั้น นอกจากนี้ พวกเขาแค่เรียกร้องเงินโดยไม่สนใจว่าใครเป็นผู้ว่าจ้าง อืม... พวกเขาเป็นตัวเลือกที่ดีที่สุดในการทำงานนี้จริงๆ

“พวกเขาเป็นนักฆ่า ดังนั้นจึงไม่เคยถามชื่อฉันเลย เพื่อความปลอดภัย แม้แต่หมายเลขโทรศัพท์ที่ใช้ติดต่อฉันก็ยังใช้ชื่อปลอมลงทะเบียน ดังนั้น มั่นใจเรื่องนี้ได้เลย”

“ในเมื่อเตรียมการทุกอย่างไว้เสร็จหมดแล้ว นายจะต้องการฉันไปทำไม?” กาเบรียลล่างงมาก

“อย่าบอกนะว่านายต้องการเอาฉันมาแบกรับความเสี่ยงกับนาย? นายนี่มันเลวทรามจริงๆ คาร์ล จอห์นสัน!” กาเบรียลล่าคำรามอย่างเกรี้ยวกราดขณะที่เข่นเขี้ยวเคี้ยวฟัน

ยิ่งเธอไตร่ตรองเรื่องนี้มากเท่าไร เธอก็ยิ่งมั่นใจว่านั่นเป็นความตั้งใจของเขาจริงๆ

อย่างไรก็ตาม เป็นธรรมดาที่เธอไม่กล้าขึ้นเสียงเพราะพวกเขากำลังพูดถึงเรื่องที่ข้องเกี่ยวกับการทำผิดกฎหมาย

“ทำไมถึงคิดอย่างนั้นล่ะ ฉันไม่ทำแบบนั้นแน่นอนในเมื่อฉันรักเธอมาก” คาร์ลรีบโน้มน้าวด้วยเสียงแผ่วเบาเมื่อเห็นว่าอารมณ์เธอกำลังเริ่มเดือดปุดๆ ใกล้ระเบิดแล้ว

“ฉันเรียกเธอมาเพราะต้องการความช่วยเหลือจากเธอในแง่ของเครือข่ายและการสนับสนุนทางการเงิน”

ในที่สุดคาร์ลก็เปิดเผยเป้าหมายสูงสุดของเขา

“หมายความว่ายังไง?” กาเบรียลล่าถามขึ้น ทั้งๆ ที่ดูเหมือนเธอจะเข้าใจอะไรต่อมิอะไรแล้วหลังจากฟังเขาพูดจบ

“ตอนนี้ฉันไม่ใช่ทายาททางธุรกิจของตระกูลอีกต่อไป แม้ว่าจะเป็นเพียงตระกูลที่ไม่ได้สลักสำคัญอะไรในชีวิตของใครคนหนึ่ง แต่มันก็ยังช่วยฉันได้มากในแง่ของเงินสนับสนุน แต่ตอนนี้ฉันไม่มีอะไรเลยนอกจากเงินสองสามแสนในบัตรเอทีเอ็ม” คาร์ลยอมรับอย่างช่วยไม่ได้

เมื่อคิดถึงสถานการณ์ที่เขาเป็นอยู่ตอนนี้ เขาก็ยิ่งนึกถึงผู้กระทำผิดที่ก่อเรื่องทั้งหมด ซึ่งก็คือแลร์รี่และโจอัน ความเกลียดชังในตัวเขาจึงลุกโชนมากขึ้น