แลร์รี่ถอนหายใจเฮือกใหญ่แล้วเดินเข้าไปในห้อง
"นั่งก่อนนะโจอัน แม่จะไปเอาน้ำมาให้นะจ้ะ"
วิเวียนพูดหลังจากที่เห็นโจอันนั่งแล้ว
"ไม่ต้องหรอกค่ะคุณแม่ หนูไม่หิวค่ะ"
โจอันรีบปฏิเสธทันที เธอทนเห็นวิเวียนกับฟินนิควุ่นวายกับเธอไม่ไหวแล้ว
"ไม่ได้จ่ะ การดื่มน้ำมันเป็นสิ่งที่สำคัญกับร่างกายมากนะ" วิเวียนยืนกราน
เฮ้อ เมื่อไรฉันจะได้รับความสนใจแบบนั้นบ้างนะ?
แลร์รี่อิจฉามากจริงๆ
"แม่ครับ อยู่นิ่งๆ ก่อนครับ เรามีเรื่องจะมาบอกแม่กับพ่อครับ"
แลร์รี่อาจจะถูกพ่อแม่เมินไปมากกว่านี้อีกหากเขาบอกข่าวนี้ให้ท่านฟัง ซึ่งเขาไม่ค่อยจะชอบใจสักเท่าไร
"อะไรล่ะ?"
วิเวียนหยุดตามที่บอกและเอ่ยถาม ฟินนิคเองก็ตั้งใจฟังอยู่ข้างๆ ด้วยเช่นกัน
"วันนี้เราไปตรวจสุขภาพมาครับ ผลก็คือเราได้ลูกชายครับ"
แลร์รี่ประกาศข่าวนี้ด้วยเสียงเรียบๆ และรอการตอบสนองของพวกเขา
"ลูกชายหรอ? ลูกชาย! เป็นข่าวที่ดีมากเลยลูก!"
ฟินนิคเป็นคนแรกที่ตอบสนองขณะที่เขาตบเข้าที่ตักของแลร์รี่และพูดอย่างมีความสุข
แลร์รี่บ่น ทำไมพ่อต้องมาตบขาฉันแทนขาตัวเองล่ะ?
เขาไม่มีทางเลือกนอกจากต้องทนเจ็บอย่างเงียบๆ ตรงที่นั่งของตัวเอง
วิเวียนยังพูดอะไรไม่ออกในขณะที่เธอเดินวนไปรอบๆ ห้อง สีหน้าของเธอแดงก่ำด้วยความตื่นเต้น
แลร์รี่กับโจอันรู้สึกดีใจกับปฏิกิริยาของฟินนิคกับวิเวียนมาก
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ความรักสีคราม
สนุกมาก...