ความรักสีคราม นิยาย บท 1615

การมีลูกและการเป็นแม่คนทำให้กาเบรียลล่ารับรู้และเข้าใจถึงความเจ็บปวดและความสิ้นหวังของพ่อเธอได้อย่างถ่องแท้ในตอนที่ถูกบังคับให้ทำในสิ่งที่ไม่ต้องการ

หนูขอโทษค่ะ! แต่มันสายเกินไปแล้ว

ไม่มีโอกาสให้เธอได้กลับไปแก้ไขอีกแล้ว และเธอก็ไม่อาจชดเชยความเสียหายที่ได้ทำไว้กับทุกคนด้วย

เมื่อมองดูกาเบรียลล่า โจอันก็ได้เห็นว่าในที่สุดเธอก็รู้ซึ้งถึงความผิดพลาดของเธอแล้ว โจอันหันหลังกลับและจากไปโดยที่ไม่พูดอะไร

"ดูแลตัวเองกับลูกของเธอให้ดีนะ แล้วอย่าทำผิดพลาดซ้ำอีก"

จากนั้นโจอันก็หายตัวไปตรงมุมถนน

พอได้ฟังคำพูดที่โจอันฝากไว้และมองดูร่างของโจอันที่เดินจากไปค่อยๆ เล็กลงเรื่อยๆ กาเบรียลล่าก็พยักหน้ารับคำพูดของเธอ

อดีตไม่สามารถกลับไปแก้ไขได้ สิ่งเดียวที่เธอทำได้ คือการใช้ชีวิตที่เหลือให้ดีและดูแลลูกของเธอ ดังเช่นคำพูดที่โจอันพูดกับเธอไว้ คือการเป็นแม่ที่ดี

หลังจากจัดการเรื่องกวนใจได้แล้ว โจอันก็กลับไปที่บ้านด้วยความร่าเริง ท่าทางที่กาเบรียลล่ามองโจอันที่เดินจากไปทำให้เธอมั่นใจว่าความพยายามของเธอจะไม่สูญเปล่าแน่นอน

พอเธอถึงบ้าน เธอก็เดินย่องกลับเข้าไปและพยายามที่จะหลบเลี่ยงสายตาของแลร์รี่

แต่แลร์รี่ก็สังเกตเห็นตั้งแต่นาทีแรกที่เธอเดินเข้าประตูมาแล้ว ในขณะที่โจอันกำลังจะเดินเข้าไปในห้องนอน แลร์รี่ก็เริ่มพูดขึ้นว่า "กลับมาแล้วหรอครับ"

โจอันตกใจทันที เธอคิดว่าจะกลับไปที่ห้องได้โดยที่ไม่มีใครเห็น แต่สุดท้ายก็ถูกเจอตัวอยู่ดี

"ค่ะที่รัก กลับมาแล้วค่ะ" โจอันตอบด้วยรอยยิ้ม

"ไปไหนมาครับ? คุณจำสัญญาที่บอกผมไว้ว่าจะเล่าเรื่องนั้นให้ฟังตอนกลับมาไม่ได้หรอครับ?"

แลร์รี่ทิ้งงานที่ยุ่งอยู่และมองหน้าโจอันด้วยรอยยิ้มที่คาดเดาไม่ได้