ความรักสีคราม นิยาย บท 23

วิเวียนนิ่งงันและมองออกไปนอกหน้าต่าง ภายใต้แสงไฟข้างทางที่วิบวับริบหรี่ เธอสังเกตเห็นว่าการแสดงอารมณ์ของฟินนิคดูดุดันมากกว่าปกติ เหมือนกับว่ามีบางอย่างรบกวนจิตใจเขาอยู่

เธอสร่างเมาขึ้นมาทันที "คุณโกรธอยู่หรือเปล่า ฟินนิค"

ผมคิดว่าผู้ชายคนไหนก็ต้องโกรธ ถ้าได้มาเห็นคนอื่นกำลังล่วงละเมิดภรรยาของพวกเขา

" คุณคิดว่าไง" เขาถามและทำให้อุณหภูมิ​ในรถลดลงมาสักสองถึงสามองศาเซนติเกรด

"ฉันขอโทษค่ะ.." วิเวียนกระซิบ

"แค่นั้นเองหรือ" ฟินนิคพูดพลางเลิกคิ้ว

วิเวียนนั่งนิ่งเพราะมีบางอย่างแล่นขื้นมาในหัวของเธอ

"เฮ้ อย่าคิดมากไปหน่อยเลยค่ะ" เธออุทาน

"มันเป็นแค่มื้ออาหารเพื่อคุยธุรกิจทั่วไป.. ฉันไม่รู้มาก่อนว่าคุณฮาร์คจะทำแบบนี้.."

เธอกลัวว่าฟินนิคจะเข้าใจเธอผิดไปเหมือนที่ฟาเบียนทำเมื่อสองปีที่แล้ว

ความจริงแล้ว เธอตกใจกลัวเหลือเกินเพราะมีโอกาสสูงมากที่มันจะเกิดขึ้น

ฟินนิคเป็นสามีของเธอและเป็นคนเดียวที่ห่วงใยเธอ และสิ่งสุดท้ายที่เธอต้องการจากเขาคือความเกลียดชังในตัวเธอ

ฟินนิคจ้องมาที่เธอด้วยสายตาแปลกๆ

"ฉันรู้" เขาบอกด้วยน้ำเสียงผ่อนคลาย

วิเวียนถอนหายใจด้วยความโล่งอก และนั่งนิ่งไม่ไหวติงเมื่อฟินนิคพูดอีกครั้ง

"อย่าไปกินข้าวเพื่อคุยธุรกิจอีกเลยนะ"

วิเวียนผงกหัวอย่างว่าง่าย

ขณะที่ฟินนิคนวดขมับเธอต่อนั้น เธอก็พบว่าตัวเองเอนตัวไปซบเขา

ฟินนิคสั่นสะท้านเมื่อเขารู้สึกถึงอะไรบางอย่างนุ่มๆ ซุกอยู่บนไหล่ของเขา

เขาก้มลงมองเธอที่กำลังเอนหัวมาซบบนไหล่ของเขา พิจารณาแก้มชมพูระเรื่อของเธอ ขนตางอนยาวและริมฝีปากบาง

ตาของเขาเบิกกว้างไปชั่วขณะ

ความรู้สึกนี้คืออะไรกัน...

"วิเวียน..." เขาพูดเสียงแหบแห้ง

"หือ" วิเวียนพูดเอื่อยๆ ขณะที่เงยหน้าขึ้น เธอตระหนักตั้งแต่แรกเลยว่าหน้าของทั้งคู่ห่างกันไม่เกินห้าเซนติเมตร

“อุ๊ย ขอโทษค่ะ” เธออุทานและถอยตัวหนีห่างจากเขาเพราะตกใจ

อย่างไรก็ตาม ก่อนที่เธอจะมีปฏิกิริยาโต้ตอบ มือของฟินนิคก็เลื่อนลงมาที่หน้าของเธอและจับคางเธอเอาไว้

โดยปราศจากสัญญาณเตือน เขากดริมฝีปากของเขาลงบนริมฝีปากของเธอ

ฟินนิคกำลังจูบฉันอยู่เหรอ นี่เขากำลังจูบฉันอยู่จริงๆ หรือเนี่ย