ความรักสีคราม นิยาย บท 244

เขาถามโนอาห์ “นายรู้มั๊ยว่าพวกมันเป็นใคร”

“ไม่ทราบครับแต่เดาว่าคนหนุนหลังไม่น่าจะใช่เล็กๆ” โนอาห์ตอบ"

ฟินนิคยิ่งพิศวงสงสัยมากขึ้นไปอีก

วิเวียนเป็นเพียงแค่นักศึกษามาหาวิทยาลัยธรรมดาคนหนึ่งเมื่อสองปีที่แล้ว เธอไปมีเรื่องกับคนมีอิทธิพลแบบนั้นได้ยังไง แม้แต่ฟาเบียนก็ไม่ไปก่อกวนกับคนพวกนั้น

ฟินนิคสั่งให้โนอาห์กำจัดอุปสรรคต่างๆ ที่ขวางทางอย่างทันทีและสืบต่อไปจนกว่าความจริงเรื่องนี้จะเปิดเผย

ใครก็ตามที่กล้าแตะต้องวิเวียน ฉันจไม่ปล่อยให้มันลอยนวลไปง่ายๆ

ขณะเดียวกันวิเวียนและคนอื่นๆ ก็พร้อมแล้วที่จะเริ่มสัมภาษณ์เบเนดิกต์

โชคไม่ดีที่รถตู้ของบริษัทนิตยสารไม่ว่างสักคันพวกเขาก็เลยต้องเรียกรถแท็กซี่ไปยังจุดหมายปลายทาง

วิเวียนกำลังโบกแท็กซี่อยู่ริมถนนขณะที่มีแท็กซี่คันหนึ่งวิ่งปราดมาหยุดอยู่ตรงหน้าพวกเขา

ชายวัยกลางคนหน้าตาธรรมดาคนหนึ่งนั่งอยู่ด้านที่นั่งคนขับและตื่นเต้นมากที่เห็นวิเวียน

“คุณนายนอร์ตัน คุณต้องเป็นคุณนายนอร์ตันแน่ๆ ใช่ไหมครับ พวกคุณกำลังจะไปไหนกัน ผมจะไปส่ง” คนขับกล่าว

ซาร่าและคนอื่นๆ ตะลึงงัน “วิเวียน แหม แหม…แม้แต่คนขับรถแท็กซี่ยังรู้ว่าเธอเป็นใครเชียวนะ”

เคนก้าวเข้าไปนั่งในรถเรียบร้อยแล้วและเร่งให้คนอื่นขึ้นรถ “เร็วเข้าเลิกเม้าท์กันได้รึยัง ขึ้นรถ”

วิเวียนนั่งด้านหน้าตรงที่นั่งผู้โดยสาร

เธอนั่งขยุกขยิกไม่เป็นสุขเพราะรู้สึกว่าคนขับกำลังแอบมองเธออยู่ทางหางตา

“คุณคือภรรยาของประธานฟินเนอร์กรุ๊ปใช่ไหมครับ คุณไม่มีคนขับรถเหรอ” คนขับถาม

วิเวียนกลืนน้ำลายก่อนตอบไปว่า “ใช่ค่ะ เราจะไปที่ศูนย์วัฒนธรรมของเมืองนี้”

“ไปงานวัตถุโบราณเหรอครับ”

“คุณรู้เรื่องงานนี้ด้วยเหรอ” ซาร่าห์ถาม

คนขับยิ้มและพูดอย่างมีอารมณ์ดี “รู้สิครับ คนขับรถแท็กซี่ต้องรู้ทุกเรื่อง งานวัตถุโบราณนี้ค่อนข้างพิเศษและก็น่าสนใจคุ้มค่าเวลาที่ไปดู”

เคนและซาร่าห์ตื่นเต้นมากเมื่อได้ยินคำพูดนั้น พวกเขาเริ่มพูดคุยกับคนขับแท็กซี่ด้วยคำถามสารพัด

ผ่านไปแค่วันเดียวแต่ดูเหมือนว่าตอนนี้ทั้งเมืองจะจดจำเธอได้ นี่มันน่ากลัวชะมัด มันคือฝันร้ายชัดๆ

เมื่อหันกลับมาเธอสังเกตุเห็นว่าผู้ช่วยร้านกำลังมองเธออยู่ นี่เธอคิดว่าฉันกำลังจะขโมยของหรือไง” วิเวียนคิดอย่างไม่สบอารมณ์

พระเจ้า มีคนจำฉันได้อีกแล้ว น่าอายจะตายแล้วเนี่ย