ความรักสีคราม นิยาย บท 263

วิเวียนรู้สึกว่าสิ่งที่เอมม่าและแอชลีย์ทำนั้นเกินให้อภัย

จากนั้นฟาเบียนสะบัดหลุดจากการเกาะกุมของเอมม่าและเดินมาหาวิเวียนและร้องขออย่างจริงใจ “วิเวียนเห็นแก่ที่เราเคยรักกันเมื่อสองปีก่อนด้วยเถอะ ช่วยปล่อยแอชลีย์ไป ลูกผมไม่รู้เรื่องอะไรด้วยและไม่ควรถูกทำโทษในสิ่งที่คนรุ่นก่อนทำ อีกอย่างถึงแม้สิ่งที่เธอทำจะเป็นความผิดที่ไม่น่าอภัยแต่เธอก็ยังเป็นน้องสาวของคุณ คุณเปลี่ยนความจริงข้อนั้นไม่ได้ว่าคุณทั้งสองคนมีสายเลือดเดียวกัน”

สายเลือดเดียวกันงั้นเหรอ น่าขันสิ้นดี หากวิเวียนเลือกได้เธอขอไม่เกิดมาในโลกนี้จะดีกว่า เธอเกลียดความจริงที่ว่าเธอสองคนมีความเกี่ยวพันกันทางสายเลือด เธอเกลียดฮาร์วีย์ที่ใช้กำลังพรากความสุขของแม่เธอไปเพราะอย่างนั้นแม่ของเธอจำต้องอุ้มท้องและให้กำเนิดเธอออกมา

เธอไม่มีทางเลือกนอกจากมีชีวิตอยู่เพราะเธอเป็นส่วนหนึ่งของตระกูลมิลเลอร์ ไม่ต้องพูดถึงว่าเธอต้องอยู่กับแม่เลี้ยงที่ไร้ความปราณีและน้องสาวต่างมารดาในครองครัวนั้น หลายปีของเธอในฐานะมิลเลอร์คนหนึ่ง วิเวียน เกลียดความจริงที่ว่าเธอเกี่ยวพันกับพวกนั้นทางสายเลือดเสมอ

เมื่อนึกย้อนไปครั้งแรกที่เธอพบเอมม่าและแอชลีย์ เธอยังเป็นเด็กและหวังว่าจะสามารถอาศัยอยู่กับพวกเขาได้อย่างราบรื่นและมีความสุขเมื่อรู้ว่าพวกนั้นคือแม่เลี้ยงและน้องสาวต่างมารดา ถึงแม้ว่าเธอจะอดทนอดกลั้นและให้อภัยพวกนั้นมานานหลายปีแล้วแต่พวกนั้นก็ไม่เคยหยุดอิจฉาริษยา ทำลายชื่อเสียงและทำร้ายเธอ ดังนั้นตอนนี้เธอจึงรู้สึกผิดหวังอย่างที่สุด

ตอนที่เธอถูกมอมยาเมื่อสองปีก่อน โชคดีที่ฟินนิคช่วยเธอไว้ได้โดยบังเอิญ ไม่อย่างนั้นแล้วเธออาจจะถูกล่วงละเมิด ทำไมฉันจะต้องสนใจด้วยว่าฉันเกี่ยวพันทางสายเลือดกับพวกนั้น

ในใจพวกนั้นเขาเห็นฉันเป็นศัตรู เป็นคนแปลกหน้าและแม้กระทั่งเป็นผู้หญิงชั้นต่ำคนหนึ่งที่สมควรถูกล่วงละเมิดโดยผู้ชายข้างถนน

วิเวียนไม่อยากพูดออกมาแม้แต่คำเดียวเพราะเธอเหนื่อยหน่ายกับการถูกทรยศหักหลังโดยผู้หญิงโหดร้ายสองคนนี้

เธอทำแค่หันหลังกลับและไม่ตอบอะไรกับฟาเบียน

ฟินนิคยิ้มหยัน “พอได้แล้ว อย่างที่เขาพูดกัน ตาต่อตา ฟันต่อฟัน เราจะต้องแก้แค้นกับสิ่งที่พวกนี้ทำวันนี้” จากนั้รเขาก็หันหลังกลับและพึมพำในลำคอ “โนอาห์”

“ครับ คุณนอร์ตัน” หลังจากรับคำเขาโนอาห์นำชายฉกรรจ์หลายคนที่รออยู่ด้านนอกเข้ามาในห้อง”

โนอาห์ชี้ไปที่แอชลีย์และเอมม่าและสั่งชายฉกรรจ์เหล่านั้นว่า “เอาสองคนนั้นออกไปและมอมยาซะ หลังจากนั้นอยากทำอะไรก็ทำ”

เขาหยุดไปครู่หนึ่งและเสริมว่า “แต่อย่าลืมบันทึกไว้ด้วยล่ะ”

ทันทีที่ชายเหล่านั้นได้ยินคำสั่งของเขาต่างก็ฮือกันเข้าไปล้อมแอชลีย์และเอมม่าไว้ด้วยสีหน้าตื่นตาตื่นใจ

ด้วยความกลัวสุดขีดทั้งแอชลีย์และเอมม่าต่างกรีดร้องออกกมา ฟาเบียนพยายามจะห้ามพวกนั้นแต่เขาเองก็ถูกผลักออกไปข้างกำแพงและทำอะไรไม่ได้

“แม่ ช่วยหนูด้วย อย่าทำแบบนี้ ไม่นะ” แอชลีย์ร้องตะโกนสุดเสียงและร้องไห้อย่างเสียสติ “ฟาเบียน ช่วยฉันด้วย ปล่อยฉัน…”

ฟาเบียนคว้าฟินนิคไว้และขอร้องอย่างน่าสมเพช “อาครับ ขอเถอะ ผมขอร้อง อาจะฆ่าลูกของผมถ้าทำแบบนั้น อาฟินนิค อาไม่ใช่คนโหดร้ายแบบนั้น เด็กคนนั้นเป็นส่วนหนึ่งของตระกูลนอร์ตันนะครับอา”

และตอนนี้ฉันเกือบจะสงสารพวกเธอ…เอาล่ะ ฉันจะปล่อยให้ฟินนิคจัดการทุกอย่าง ฉันถือว่านี่เป็นการแก้แค้นแทนแม่ของฉันด้วยก็แล้วกัน

ต่อให้วิเวียนเป็นคนจิตใจดีแต่เธอไม่ใช่นักบุญที่อดทนกับการทรมานทุกอย่างได้ ในเมื่อแอชลีย์โหดร้ายพอที่จะทำกับฉันเหมือนสัตว์ก็ไม่มีความจำเป็นที่ฉันจะสงสารเธอ

ทำไม…ทำไมเรื่องนี้ถึงเกิดขึ้น