ความรักสีคราม นิยาย บท 30

ขณะที่หัวของวิเวียนสั่นสะท้าน เธอมองไปยังกลุ่มผู้หญิงตรงหน้าที่ต่างสงสัยในตัวเธอ หลังจากคิดไตร่ตรองอยู่สักพัก เธอไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากอธิบายให้ทุกคนฟัง “ก็นะ ฉันคิดว่าฉันต้องสารภาพแล้วล่ะ จริงๆ แล้ว ฉันคือภรรยาของฟินนิค นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมพวกเราถึงสวมแหวนที่เหมือนกัน”

ห้องทั้งห้องเงียบสงัด

ไม่มีใครปริปากพูดแม้แต่คำเดียว

เพียงชั่วอึดใจ ทุกคนต่างระเบิดเสียงหัวเราะลั่น

“ฮ่าฮ่า วิเวียน เธอนี่ตลกมาก พูดออกมาได้ว่าจริงๆ แล้ว ตัวเองคือเมียของฟินนิค”

วิเวียนหัวเราะไปกับคนอื่นๆ แต่ลึกๆ แล้วเธอรู้สึกโล่งใจทีเดียว

อันที่จริง แทนที่จะปฏิเสธมัน ฉันควรเออออให้มันกลายเป็นมุกตลกไปซะและหลีกเลี่ยงไม่คุยเรื่องนี้อีก

ถึงอย่างนั้น เธอก็ยังแสร้งทำเป็นไม่พอใจ “ทำไมพวกคุณถึงหัวเราะกันล่ะ ทำไมไม่มีใครเชื่อฉัน นี่ฉันมันแย่ขนาดนั้นเลยหรือ ”

“วิเวียน แน่นอนว่าเธอไม่ได้แย่” ซาร่าห์กำลังหัวเราะแรงจนเธอน้ำตาไหลออกมา “แต่เขาคือฟินนิค นอร์ตัน เขาเหมือนอยู่คนละโลก ไม่มีทางที่เขาจะมาข้องเกี่ยวกับคนอย่างพวกเราหรอก”

วิเวียนหัวเราะเบาๆ

ก็ใช่

ถ้าว่ากันตามเหตุผล ฟินนิคกับฉันเหมือนคนที่มากจากโลกที่แตกต่างกัน ความสัมพันธ์ของพวกเรากลายเป็นความสนิทสนมใกล้ชิดเพียงเพราะเหตุการณ์ที่ไม่คาดฝัน อย่างเช่นแหวนแต่งงานวงนั้นที่ดูยังไงก็ไม่เหมาะกันเลยกับนิ้วของพวกนอร์ตัน

แต่เขาก็ยังสวมมัน

พอคิดได้อย่างนั้น อารมณ์ของวิเวียนแจ่มใสขึ้น เธอเอานิ้วจิ้มไปที่หน้าผากของซาร่าห์และพูดว่า "พอได้แล้ว ไปทำงานของเธอเดี๋ยวนี้”

“พวกเราตรวจแก้ไขแบบร่างเสร็จเรียบร้อยแล้ว งานทั้งหมดที่เหลืออยู่ก็แค่พิมพ์มันออกมา ตอนนี้ไม่มีงานให้พวกเราทำแล้วจ้ะ”

จริงๆ แล้ว วันนี้ไม่เหลืองานให้ทำมากนัก เพราะฉะนั้นหลังจากที่วิเวียนนั่งลง เธอก็ไถทวิตเตอร์แก้เบื่อ

อย่างไรก็ตาม เมื่อวิเวียนเข้าทวิตเตอร์ เธอเห็นคำค้น 'แหวนแต่งงานของฟินนิค นอร์ตัน' ติดอันดับหนึ่งบนเทรนด์ทวิตเตอร์

บ้าอะไรเนี่ย ข่าวนี้ไปอยู่บนเทรนด์ทวิตเตอร์ได้ยังไงกัน คนที่ถวิลหาเรื่องซุบซิบนินทานี่มันเกินต้านจริงๆ

ด้วยความอยากรู้อยากเห็น วิเวียนคลิกเข้าไปในช่องค้นหาและเห็นโพสต์มากมายที่แฟนคลับสาวๆ เขียนขึ้น

คุณนอร์ตันเป็นผู้ชายที่ดีที่สุดในโลกจริงๆ ฉันไม่ชอบผู้ชายคนไหนเลยตอนนี้ เขาเป็นรักเดียวของฉัน

ใครคือคุณนอร์ตัน ปรากฏตัวเดี๋ยวนี้และมาประชันกัน

แฟนเก่าบนสวรรค์อย่างนั้นหรือ

เมื่อเธอกลับไปถึงวิลล่าและเดินเข้าไป เธอเห็นร่างที่คุ้นเคยนั่งอยู่บนอา

วิเวียนรู้สึกในทันทีว่าเธอเจอชิ้นส่วนที่หายไปในทุกวันของชีวิตเธอแล้ว

“ฟินนิค” หลังจากเธอถอดรองเท้า เธอเดินเข้าไปในห้องนั่งเล่นและเรียกเขา ฟินนิคหันมา

ใบหน้าของเขาหล่อเหลาเหมือนเคย แม้ว่าวิเวียนเห็นเขาแล้วบนจอคอมพิวเตอร์เมื่อเช้านี้ แต่ในขณะนี้ที่เธอกำลังมองเขาอยู่นั้น เธอรู้สึกได้ทันทีว่าทุกอย่างช่างเหมือนฝัน

ในทางกลับกัน เมื่อฟินนิคมองวิเวียน เขารู้สึกโล่งอกเป็นอย่างมาก ราวกับว่าภาระอันหนักอึ้งได้ถูกยกออกจากไหล่ของเขา

เมื่อเธอไม่ได้ตอบกลับข้อความของเขาในวอทส์แอป เขาหลงคิดว่าเธอคงไม่อยากกินข้าวเย็นกับเขาเพราะเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในคืนนั้น

“คุณถึงบ้านแล้ว” แม้ว่าฟินนิคจะรู้สึกโล่งอก แต่เขายังคงแสดงสีหน้าเรียบเฉย

“มอลลี่เตรียมอาหารไว้ให้แล้ว ไปกินกันเถอะ”

ถึงแม้ว่าวิเวียนรอคอยที่จะได้เจอฟินนิค แต่เมื่อเธอได้เจอเขาแล้ว เหตุการณ์อันเลวร้ายในคืนก่อนที่เขาจะออกจากบ้านไปนั้นผุดขึ้นมาในหัวของเธอ ด้วยความรู้สึกกระอักกระอ่วนในใจ เธอเพียงพึมพำตอบรับเขาก่อนจะเดินตามฟินนิคไปที่ห้องรับประทานอาหาร

มอลลี่และเลียมเป็นคนมีไหวพริบ พวกเขารู้ว่าฟินนิคและวิเวียนไม่ได้เจอกันหลายวัน ทั้งคู่จึงออกไปจากห้องทันทีหลังจากยกอาหารมาให้