ความรักสีคราม นิยาย บท 301

“แอชลีย์ อย่ามากล่าวหาฉันนะ เธอตั้งใจทำจริงๆ” แวบหนึ่งวิเวียนรู้สึกโกรธเคืองและคงหมดความอดทนกับเธอไปแล้วถ้าไม่ใช่เพราะเธอเป็นคนที่ช่วยชีวิตฟินนิคไว้

“ฉันตั้งใจทำอย่างนั้นเหรอ” แอชลีย์ส่งสายตาอาฆาตมาดร้ายใส่เธอ “ดี ฉันจะแสดงให้เห็นสิ่งที่เธอหมายถึง”

เธอยกแขนขึ้นทันทีและกำลังจะตบหน้าวิเวียน

เกือบจะในทันทีที่ฝ่ามือกำลังจะกระทบหน้าวิเวียน ประตูเปิดผางออก

โนอาห์เข้ามาในวิลล่าพร้อมกับฟินนิคซึ่งนั่งอยู่บนวีลแชร์

พวกเขาพุ่งความสนใจไปที่แอชลีย์ที่กำลังยกแขนขึ้นสูงทันทีและเบิกตากว้างมองเธอด้วยความประหลาดใจ

เธอหดมือกะทันหันและแสร้งทำเป็นใช้มือนั้นรวบผม จากนั้นทักทายฟินนิคด้วยรอยยิ้มร่าเริง “สวัสดี คุณนอร์ตัน”

อย่างไรก็ตาม เขาจ้องมองเธอด้วยท่าทางเย็นชา “คุณมาทำอะไรที่นี่”

“ฉันกำลังรอคุณอยู่ คุณนอร์ตัน ในที่สุดคุณก็กลับมาแล้ว” แอชลีย์หัวเราะแห้งๆ

จากนั้นฟินนิคก็ชำเลืองมองวิเวียนและสังเกตว่าสีหน้าของเธอหม่นหมอง เขาเดาว่าผู้หญิงสองคนนี้ไม่ค่อยถูกกันเมื่ออยู่ด้วยกันที่บ้านตามลำพัง

ถึงแม้เขาจะยิ้มเยาะและยังคงนิ่งเงียบ แต่สายตาที่เย็นชาเผยให้เห็นว่าเขาไม่พอใจแล้ว เมื่อเห็นถ้วยสามใบบนโต๊ะ ฟินนิครู้สึกแปลกๆ และถามว่า “วิเวียน มีใครอยู่ที่นี่อีกเหรอ”

เธอก้มศีรษะลงและตอบว่า “ใช่ค่ะ คุณปู่มาที่นี่ เขาเอาของขวัญมาให้เรา”