ความรักสีคราม นิยาย บท 312

วิเวียนจงใจขอให้ฟินนิคออกไปเพื่อที่แม่ของเธอจะได้หยุดว่ากล่าวเขา เขารับฟังและตรงไปที่ห้องทำงาน ทิ้งให้ผู้หญิงสองคนอยู่ด้วยกันในห้อง

แม้ว่าราเชลจะอยู่คนเดียวในอพาร์ตเมนต์นั้น แต่ห้องทำงานก็มีข้าวของครบทุกอย่างตามที่คนคาดหวัง

เมื่อฟินนิคมองสำรวจไปรอบห้อง เขาเห็นกองอัลบั้มภาพที่มุมห้อง

อัลบั้มที่อยู่ด้านบนกระตุ้นความสนใจเขาเป็นพิเศษ

เมื่อเปิดดูเขาพบว่าในนั้นมีรูปภาพของวิเวียนตอนที่เธอยังเด็ก

เพราะไม่รู้จะทำอะไรที่ดีกว่านี้เขาจึงพลิกดูอัลบั้มและรู้สึกว่าวิเวียนดูน่ารักมากในภาพถ่าย

แต่จู่ๆ สีหน้าเขาเปลี่ยนไปอย่างมากเมื่อเห็นภาพหนึ่ง

...

ในเวลานั้น วิเวียนพยายามทำให้ราเชลมั่นใจว่าฟินนิคปฏิบัติต่อเธอดีเพียงใดทำให้เธอคลายความกังวลลงเล็กน้อย

หลังจากพูดคุยกับราเชลเสร็จแล้วเธอก็ขึ้นไปที่ห้องทำงานชั้นบนและสังเกตเห็นฟินนิคมีท่าทางแปลก ๆ

“มีอะไรเหรอคะ”

วิเวียนรู้สึกประหลาดใจที่เห็นฟินนิคจ้องมองรูปภาพในวัยเยาว์ของเธอแต่เธอก็ไม่ได้คิดอะไรมาก

ฟินนิคหยิบรูปถ่ายออกมาแล้วถามว่า “นี่ใช่คุณหรือเปล่า”

วิเวียนชำเลืองมองและตอบสบายๆ ว่า “ใช่”

ทันใดนั้นตาของฟินนิคเป็นประกายในขณะที่เขาลุกขึ้นจากรถวีลแชร์และดึงวิเวียนเข้ามากอดไว้ในอ้อมแขน

วิเวียนตกตะลึงเมื่อรู้สึกว่าเขากอดเธอแน่น “ฟินนิค คุณเป็นอะไรไป”

เขาไม่ตอบในขณะที่ยังคงกอดวิเวียนอยู่อีกนานก่อนที่จะปล่อยเธอ เขาลดสายตาลงและถามเบา ๆ ว่า “วิเวียน คุณรู้ไหมว่าผมตามหาคุณมาเป็นสิบปีแล้ว”

วิเวียนขมวดคิ้ว รู้สึกสับสนอย่างมาก “สิบปี คุณกำลังพูดถึงอะไร เข้าใจผิดหรือเปล่า”

“ไม่ผิดแน่นอน” ฟินนิคกล่าวเสริม “เมื่อมองดูภาพนี้ผมจำได้เลยว่าเป็นคุณเมื่อหลายปีก่อน”

เมื่อเขาเห็นว่าวิเวียนยังคงงุนงง เขาเตือนความจำเธอเล็กน้อยว่า “เมื่อสิบปีที่แล้วที่ชานเมืองซันไชน์ซิตี้ ลองนึกดู”