ความรักสีคราม นิยาย บท 357

ราเชลฟื้นขึ้นในเช้าวันรุ่งขึ้น

“แม่คะ ในที่สุดแม่ก็ฟื้นแล้ว” วิเวียนรู้สึกดีใจและเป็นห่วงในเวลาเดียวกัน “แม่รู้สึกยังไงบ้างคะ ยังเจ็บแผลอยู่หรือเปล่า”

“แม่ไม่เป็นไร ขอโทษที่ทำให้ลูกกังวลมาก” ราเชลผู้อ่อนแอหายใจหอบ

เธอรู้สึกไม่ดีเมื่อเห็นใบหน้าเป็นกังวลของวิเวียน และพยายามอย่างสุดกำลังเพื่อจะเอามือไปแตะวิเวียน ฉันไม่เคยช่วยอะไรในชีวิตเธอมากนัก แต่กลับคอยทำให้เธอลำบากใจและทำให้เธอรู้สึกไม่มั่นคงจนถึงขนาดยอมสละชีวิตการแต่งงานอันแสนสุขของเธอ

ที่จริงแล้วราเชลรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับวิเวียนถึงแม้ว่าเธอจะไม่ได้พูดถึงฟินนิค แต่เมื่อไหร่ก็ตามที่ราเชลพูดถึงเขาขึ้นมาเธอจะทำเป็นไม่สนใจ การที่เธอเปลี่ยนเรื่องอย่างกะทันหันทำให้ราเชลสงสัยว่าเธอกับฟินนิคทะเลาะกัน

เมื่อนึกถึงสาเหตุเบื้องหลังการแต่งงานของวิเวียนกับฟินนิค ราเชลรู้สึกว่าเธอเป็นหนี้ลูกสาวตัวเองมาก

วิเวียนอยู่ที่โรงพยาบาลเพื่อดูแลแม่ของเธอต่ออีกสองสามวัน

ตั้งแต่ฟื้นจากการผ่าตัดราเชลรู้สึกได้ว่าวิเวียนไม่เป็นตัวของตัวเอง เมื่อไหรก็ตามที่ราเชลถาม เธอก็จะตอบแต่เพียงว่าไม่มีอะไร ซึ่งทำให้ราเชลไม่สบายใจมากยิ่งขึ้น

เมื่อเบเนดิกต์มาเยี่ยมที่ห้องพักผู้ป่วย เขาสังเกตว่าราเชลมักจะแอบมองเขาเป็นครั้งคราว แววตาเธอสื่อถึงความเศร้าโศกและเสียใจราวกับว่าเธออยากจะพูดอะไรบางอย่างแต่ก็ชะงักไปทุกครั้งที่จะพูด

เขารู้สึกประหลาดใจกับท่าทีของเธอจึงลองหยั่งเชิงดู “คุณราเชล คุณ... มีอะไรอยากบอกผมหรือเปล่าครับ”

เมื่อเจอกับคำถามที่ไม่คาดคิด ราเชลเงียบ เธอเหลือบมองวิเวียน ลังเลว่าจะพูดดีหรือไม่

วิเวียนสัมผัสได้ถึงการจ้องมองแปลกๆ ของราเชล แม่เป็นอะไรไป เธอมีอะไรอยากพูดกับเบเนดิกต์แต่รู้สึกไม่สบายใจเพราะฉันอยู่ด้วยหรือเปล่านะ

หลังจากครุ่นคิดและพยายามอย่างหนัก ราเชลก็โพล่งออกมา “อีฟ วันครบรอบวันตายของอีฟเวลินใกล้จะมาถึงแล้วใช่ไหม”

เบเนดิกต์หลุบตาลง “ใช่ครับ วันมะรืนนี้”

วิเวียนตกตะลึง ทำไมแม่ถึงจำวันครบรอบวันตายของอีฟเวลินได้ โอ้ ใช่แล้ว เธอเคยเป็นแม่บ้านให้กับพวกมอร์ริสัน บางทีเธออาจเคยดูแลอีฟเวลิน

ดูเหมือนว่าจะมีอีกคนบนโลกใบนี้ที่คิดถึงอีฟเวลินนอกจากตัวฉันเอง

แค๊ก... แค๊ก... แค๊ก...