ความรักสีคราม นิยาย บท 399

ฟาเบียนหยุดนิ่งเมื่อเขารู้ว่าผู้หญิงที่ร้องคร่ำครวญคือเอมม่า ฟาเบียนสติหลุดไปชั่วขณะแต่เมื่อเขาเรียกสติกลับคืนมาได้ เขาก็เรียกเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยให้มาพาเธอออกไป

“แอชลีย์ ลูกสาวที่น่ารักของแม่ แม่ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าลูกจากแม่ไปแล้ว มันเป็นความผิดของแม่เองที่ปกป้องลูกไม่ได้” เอมม่ายังคงตะโกนและคร่ำครวญโดยไม่ได้สนใจภาพลักษณ์ของเธอ

แขกบางคนในงานศพเคยเป็นเพื่อนกับเอมม่า พวกเขาถอนหายใจเพราะไม่เคยคิดว่าเอมม่าผู้เอาแต่ใจจะมาลงเอยแบบนี้ แขกคนอื่นๆ ก็เริ่มกระซิบกระซาบกัน

ฮาร์วีย์ตกใจกับการปรากฏตัวอย่างกะทันหันของเอมม่า เขาเดินไปหาเธออย่างรวดเร็วและพูด “นี่เป็นงานศพของแอชลีย์และเราก็มีแขกมากมายที่นี่ คุณช่วยหยุดทำตัวน่าขายหน้าได้ไหม”

“ฉันทำตัวน่าขายหน้าเหรอ” เมื่อได้ยินคำพูดของฮาร์วีย์ เอมม่าก็ลุกขึ้นยืนและคว้าคอเสื้อของเขาเอาไว้ “นี่คือเรื่องที่คุณสนใจงั้นเหรอฮาร์วีย์ มิลเลอร์ คุณมันเศษขยะ คุณไม่แม้แต่จะปกป้องภรรยาและลูกสาวของตัวเองได้ แล้วคุณยังมีสิทธิ์อะไรมาเรียกตัวเองว่าผู้ชายและพ่อได้อยู่อีก”

เอมม่าจับคอเสื้อของเขาแน่นจนฮาร์วีย์ไม่สามารถแงะมือของเธอออกจากคอเสื้อและเนคไทของเขาได้ เท้าของเขาเริ่มยืนไม่มั่นคงและหน้าของเขาก็เริ่มเปลี่ยนเป็นสีแดงจากการที่เธอดึงเนคไทของเขา

เมื่อเห็นว่าฮาร์วีย์เริ่มหายใจลำบาก วิเวียนจึงเดินไปหาพวกเขาและช่วยให้เขาหลุดออกจากมือของเอมม่า

การมาของวิเวียนเป็นเหมือนการเติมเชื้อเพลิงให้กับกองไฟ เมื่อเอมม่าปล่อยฮาร์วีย์ เธอก็พุ่งไปที่

วิเวียนเพื่อที่จะตบหน้า แต่วิเวียนก็ถอยหลังอย่างรวดเร็วและหลบการตบได้ทัน แต่ถึงอย่างนั้นเล็บที่แหลมคมของเอมม่าก็ยังคงจิกลงบนแขนของเธอและทิ้งรอยข่วนเอาไว้เล็กน้อย

“วิเวียน วิลเลี่ยม แกคือฆาตกร แกยังมีหน้าโผล่มาที่งานศพของแอชลีย์อีกเหรอ ถ้าไม่ใช่เพราะแก แอชลีย์ก็คงยังมีชีวิตอยู่ ฉันจะฆ่าแกเพื่อแก้แค้นให้แอชลีย์” เอมม่าตะโกนและพยายามที่จะพุ่งเข้ามาหา

วิเวียนอีกครั้ง แต่ฮาร์วีย์ก็หยุดเธอเอาไว้ก่อน