ความรักสีคราม นิยาย บท 411

“ใช่แล้ว ทำตัวดีๆ กับเรา บางทีเราอาจปล่อยเธอไปง่ายๆ ก็ได้นะ” ชายคนนั้นน้ำลายไหลจนดูน่าขยะแขยง

ให้ตายเถอะ ฉันขอทานข้างถนนมาหลายปี ดังนั้น เรื่องเดียวที่ฉันคิดและสนใจอยู่เสมอก็คือการเอาชีวิตรอด นับประสาอะไรกับเรื่องผู้หญิง ใครจะไปรู้ว่าวันนี้ฉันจะได้เจอผู้หญิงสวยแบบนี้ ถ้าวันนี้เป็นวันสุดท้ายของชีวิตฉันคงตายตาหลับ

“อ๊าาา” ขอทานหดมือกลับและสังเกตเห็นรอยกัดที่เต็มไปด้วยเลือด เขาตบวิเวียนทันทีและตะโกนว่า “แกกล้าดียังไงมากัดฉัน นังสารเลว ชอบแบบรุนแรงใช่ไหม ได้เลย ฉันจะจัดให้สมใจ”

วิเวียนถูกตบจนเลือดกลบปาก เธอรู้ว่าเธอตกที่นั่งลำบากแล้วเพราะเธอคงไม่สามารถเอาชนะผู้ชายทั้งสี่คนนี้ได้ ดังนั้น เมื่อได้ยินพวกเขาพูดแบบนั้นเธอจึงเริ่มร้องขอความเมตตา “ได้โปรดปล่อยฉันไปเถอะ ฉันขอร้อง เธอจ้างพวกนายเท่าไหร่ให้มาทำแบบนี้ ฉันจะจ่ายให้สองเท่า ไม่สิ สามเท่าเลย ได้โปรดเถอะ บอกมาว่าพวกนายต้องการเท่าไหร่ ฉันยินดีจ่าย แค่ปล่อยฉันไป...”

“ดูสิว่าตอนนี้ใครกำลังขอร้องอ้อนวอน... แหม มันสายไปแล้ว” ชายทั้งสี่คนเสียสติไปแล้วจึงไม่สนใจเสียงร้องอ้อนวอนของเธอ “เราไม่ต้องการเงินอีกต่อไป เราต้องการเธอเท่านั้น”

พวกผู้ชายจับตัววิเวียนและเหวี่ยงเธอลงกับพื้นก่อนจะรีบตรึงแขนขาของเธอไว้ หนึ่งในนั้นยื่นมือไปถอดเสื้อกล้ามที่วิเวียนสวมอยู่

“ไม่ ปล่อยฉันนะไอ้สารเลว ปล่อยฉัน” วิเวียนคร่ำครวญเสียงแหบแห้ง เธอไม่มีเรี่ยวแรงเหลืออยู่แล้วแต่ยังคงดิ้นรนและตะโกนต่อไป

เธอพยายามขดตัวเป็นลูกบอลเพื่อหลีกเลี่ยงมือที่เอื้อมมาจับเธอ

ฉันจะปล่อยให้พวกเขาทำแบบนี้กับฉันไม่ได้ ไม่ได้อย่างแน่นอน ฉันใช้เวลานานมากก่อนที่จะก้าวข้ามอดีตได้ ฉันจะไม่ยอมให้ตัวเองหวนคิดถึงอดีตอันมืดมนอีกแล้ว ฟินนิค คุณอยู่ที่ไหน ฉันต้องการคุณ ได้โปรดช่วยฉันด้วย ฟินนิค ฉันไม่ต้องการเจอเรื่องพวกนี้

วิเวียนเริ่มอ่อนแรงลงในขณะที่ไม่สามารถป้องกันตัวเองได้อีกต่อไป วันนี้ฉันจะโดนผู้ชายพวกนี้ย่ำยีไหม ไม่ ฉันไม่ยอม ถ้าเป็นแบบนั้น ฉันยอมความตายดีกว่า

อย่างไรก็ตาม เธอถูกตรึงอยู่กับพื้นไม่มีทางหนีได้เลย ช่างน่าขัน ภายใต้สถานการณ์เช่นนี้แม้แต่ความตายก็ดูเหมือนจะเป็นไปไม่ได้ หัวใจของวิเวียนเต็มไปด้วยความสิ้นหวังขณะที่เธอร่ำร้องภายในใจ ตอนนี้จะมีใครมาช่วยฉันได้

ในขณะเดียวกัน อีฟเวลินยืนยิ้มอย่างพึงพอใจอยู่ข้างๆ เธอถือกล้องบันทึกภาพวิเวียนดิ้นรนไว้ทั้งหมด เสียงกรีดร้องของวิเวียนเหมือนเป็นเสียงดนตรีสำหรับเธอ เพราะมันทำให้เธอมีความสุขมาก

วิเวียน นี่คือบทลงโทษที่แกสมควรได้รับ แกกล้าเอาสิ่งที่เป็นของฉันไปได้ยังไง แกอยากตายหรือไง มาดูกันสิว่าฟินนิคจะยังชอบแกอยู่ไหมถ้าเขารู้ว่าแกแปดเปื้อนไปแล้ว

อะไรที่เป็นของฉันก็จะเป็นของฉันไปตลอดกาล ไม่มีใครมาแย่งของๆ ฉันไปได้

ปัง ปัง ปัง

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ความรักสีคราม