ความรักสีคราม นิยาย บท 478

นอกโรงพยาบาลวิเวียนเห็นโนอาห์ยืนอยู่ห่างจากรถ เธอเข้าไปหาและจับตัวเขาโดยไม่ใส่ใจว่าตอนนั้นเธอดูเป็นยังไง “บอกฉันทีว่าเกิดอะไรขึ้นโนอาห์ ฟินนิคอยากกำจัดเด็กคนนี้จริงๆ เหรอ”

โนอาห์ตกใจมากเมื่อเห็นเธอพุ่งตัวออกมาจากประตูเป็นครั้งแรก เขาไม่ยอมสบตาเธอเมื่อเธอถามเขา สายตาของเขาเต็มไปด้วยความสำนึกผิดและความรู้สึกช่วยตัวเองไม่ได้เลย

“ครับ” เขาใช้เวลาครู่หนึ่งถึงจะพูดออกมาได้

คำตอบนั้นดูเหมือนจะดูดกลืนพลังงานทั้งหมดไปจากเธอ สองมือของเธอตกจากตัวเขาและดวงตาของเธอเต็มไปด้วยความกังขา

“เป็นแบบนี้ได้ยังไง เขาโกหกฉันได้ยังไง” วิเวียนพึมพำขณะสะอื้นไห้ “ไม่ ฉันไม่เชื่อหรอก...”

คำพูดของวิเวียนขัดแย้งกับสิ่งที่เธอรับรู้แล้วว่าเป็นความจริง โนอาห์คือผู้ช่วยที่ฟินนิคไว้ใจที่สุด ดังนั้นคำพูดของเขาต้องสะท้อนถึงเจตนาของฟินนิคแน่ๆ

พอคิดว่าความรักความห่วงใยของฟินนิคในช่วงสองสามวันที่ผ่านมาเป็นแค่การเสแสร้งทั้งหมด คิดว่าเขาวางแผนนี้มาตลอด หัวใจของวิเวียนรู้สึกเหมือนถูกฉีกทึ้ง

ใบหน้าของเธอนองน้ำตา เธอไม่เข้าใจว่าทำไมต้องทำเรื่องโหดร้ายขนาดนี้ด้วย ถ้าฟินนิคทนเด็กคนนี้ไม่ได้เขาก็แค่บอกเธออย่างนั้นแล้วพวกเขาจะได้แยกทางกันด้วยดี ทำไมต้องหลอกลวงกันแบบนี้

“จับเธอเร็ว” ขณะที่มัวหมกมุ่นอยู่กับความโศกเศร้าวิเวียนก็ได้ยินเสียงฝีเท้าเป็นชุดดังมาทางเธออย่างรีบร้อน

เมื่อเธอหันไปดูพวกเขา เธอเห็นคนพวกนี้ที่กำลังจะผ่าตัดเธอตามออกมาจากโรงพยาบาล

“เร็วเข้าโนอาห์...” เธอจับโนอาห์อย่างกระวนกระวายหวังว่าเขาจะพาเธอหนีไป

ถึงตอนนั้นเองที่เธอรู้ตัวว่าฟินนิคเป็นคนให้โนอาห์ส่งเธอมาที่นี่ซึ่งหมายความว่าเขาคงจะไม่ช่วยเธอแน่ๆ เธอต้องไม่ยอมให้ตัวเองถูกจับ เธอจะไม่ยอมให้ใครมาทำร้ายทารกในตัวเธอที่ยังไม่ได้เกิดมา

นิ้วมือของโนอาห์กำแน่นเข้าหากันขณะเขามองดูเธอหนีไปในเงามืด ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความสำนึกผิด “ขอโทษครับคุณนายนอร์ตัน ผมเสียใจเหลือเกิน...”

ขณะที่เขาพึมพำเบาๆ โทรศัพท์ในกระเป๋าของเขาก็เริ่มสั่น ความรู้สึกรังเกียจอาบอยู่ทั่วใบหน้าของเขาเมื่อเห็นว่าเป็นใครบนหน้าจอ