ความรักสีคราม นิยาย บท 491

คำสาบานของเบเนดิกต์ที่จะปกป้องเธอทำให้วิเวียนอบอุ่นหัวใจอย่างที่ไม่เคยรู้สึกมาก่อน

แต่น่าแปลกที่แม้เธอจะรู้สึกมีความสุขอย่างเหลือล้นและสบายใจ แต่เธอกลับไม่สามารถกลั้นน้ำตาที่ไหลไม่หยุดจนเปียกเสื้อเขาไปหมดได้

เบเนดิกต์แค่กอดเธอไว้ในอ้อมแขนเงียบๆ ปล่อยให้เธอระบายอารมณ์ทั้งด้านบวกและด้านลบออกมาในคราวเดียว

ร้องไห้ซะให้พอ เธอทนทุกข์ทรมานมามากตลอดหลายปีมานี้ มันคงเป็นเรื่องยากสำหรับเธอ ปล่อยวางและโบกมือลาอดีตไปได้แล้ว ต่อจากนี้ไปฉันจะให้ชีวิตใหม่กับเธอ ฉันจะไม่ปล่อยให้เธอรู้สึกเจ็บปวดหรือเสียใจอีกเลย

หลังจากที่วิเวียนร้องไห้จนหมดแรง เบเนดิกต์ก็อุ้มเธอไว้ในอ้อมแขนขณะที่ออกจากโรงพยาบาล

“เบ็น ฉันไม่เป็นไร ฉันเดินเองได้” วิเวียนรู้สึกเขินอายพยายามดิ้นให้หลุดจากอ้อมกอด แต่เขาไม่ยอมปล่อย

“เธอบาดเจ็บ แล้วก็อีกอย่าง ฉันไม่ใช่คนแปลกหน้า ฉันเป็นพี่ชายของเธอ ตกลงนะ”

วิเวียนมองเท้าที่เปื้อนเลือดของเธอและต้องยอมจำนนปล่อยให้เขาอุ้มเธออย่างงุนงง รอยยิ้มจางๆ แต่จริงใจปรากฏขึ้นบนใบหน้าโดยไม่รู้ตัว

เมื่อพวกเขาไปถึงประตูทางเข้าโรงพยาบาล วิเวียนเห็นโนอาห์ยืนอยู่ไกลๆ จึงรีบจับแขนเบเนดิกต์ไว้ด้วยความกลัว

เมื่อเห็นปฏิกิริยาของเธอ เบเนดิกต์มองตามสายตาเธอไปและเห็นโนอาห์ เขาเข้าใจแล้วว่าทำไมเธอถึงมีปฏิกิริยาเช่นนั้น “เป็นความคิดของฟินนิคที่จะให้ทำแท้งใช่ไหม” เขาถามขึ้นอย่างเย็นชา

เธอน้ำตาไหลพรากและเงียบไปนานก่อนที่จะยอมรับด้วยความยากลำบากในที่สุด “เขาคิดว่าเด็กคนนั้นไม่ใช่ลูกของเขา”

เบเนดิกต์ขบกรามแน่น ความโกรธฉายอยู่บนใบหน้าอย่างชัดเจน แม้ว่าเขาจะรู้ว่าอีฟเวลินเป็นคนโกหกฟินนิคเรื่องวิเวียน แต่เขาไม่เคยคิดว่าฟินนิคจะบังคับให้วิเวียนทำแท้งด้วยวิธีที่ไร้มนุษยธรรมเช่นนี้

คนอย่างเขาไม่คู่ควรกับวิเวียน