ความรักสีคราม นิยาย บท 5

วิเวียนใจสั่นระรัวกับคำตอบของเขา

ฉันคิดว่ายังไงน่ะเหรอ ฉันไม่อยากจะคิดถึงเรื่องนั้นด้วยซ้ำ

แม้ในใจเธอจะคิดแบบนั้น ทว่ายังคงยกมุมปากขึ้นเป็นรอยยิ้มน้อยๆ "ฉันขอเดานะคะ...ผู้ชายที่ประสบความสำเร็จอย่างน่าทึ่งอย่างคุณ ฉันว่าต้องแต่งงานแล้วแน่นอน ฉันพูดถูกไหมคะ คุณนอร์ตัน"

จากนั้นเธอก็หลบสายตาเขา พร้อมกับความรู้สึกผิดที่คืบคลานเข้ามาในใจ จากนั้นครู่เดียวเธอก็ตำหนิตัวเองที่รู้สึกแบบนั้น

ทำไมฉันต้องรู้สึกผิดด้วย เขาต่างหากที่ปิดบังตัวตนที่แท้จริงของตัวเอง แกล้งทำเป็นไม่รู้จักฉัน นี่ฉันไม่ได้ผิดสักหน่อย

ฟินนิคที่นั่งตรงข้ามสังเกตเห็นอาการที่เปลี่ยนไปเล็กน้อยของเธอ เพราะอารมณ์ขัดแย้งในตัวเองปรากฏชัดอยู่เต็มใบหน้าของหญิงสาว

ริมฝีปากของเขากระตุกเล็กน้อยจนเกือบจะมองไม่ออก

ก่อนการสัมภาษณ์ครั้งนี้ เขารู้อยู่แล้วว่าเธอคือคนที่จะมาสัมภาษณ์เขา อันที่จริง อาจจะถูกต้องกว่าที่จะบอกว่าเขาตอบตกลงเพียงเพราะรู้ว่าเธอทำงานที่นิตยสารแกลมเมอร์

เธอคิดว่าวันนี้เป็นการพบกันครั้งแรกระหว่างเขาและเธอ แต่ที่จริง เขาเห็นเธอตอนไปนัดบอดเมื่อสามวันก่อนแล้ว

ในตอนนั้น เขาค่อนข้างมั่นใจว่าไม่เคยเจอเธอมาก่อน แต่ไม่รู้ทำไมเธอกลับดูเป็นคนคุ้นเคยอย่างไม่น่าเชื่อสำหรับเขา ดังนั้นเขาจึงสั่งให้คนของเขาไปสืบเรื่องเธอ

เป็นความบังเอิญโดยแท้ที่เขาพบเธออีกครั้งที่สำนักงานกิจการพลเรือนเมื่อเช้านี้ ผู้ชายที่เธอจะแต่งงานด้วยไม่มา ซ้ำยังโทรมาทำให้เธออับอาย

นึกถึงข้อมูลที่คนของเขาหามาได้ เขาจึงเข้าหาเธอและเสนอให้พวกเขาแต่งงานกันแทน

เขาโยนคำถามก่อนหน้านี้ให้เธอตอบ เพราะอยากจะแหย่เธอเล่น ไม่ได้คาดคิดว่าเธอจะประหม่าและเขินอายกับเรื่องนั้น มันไม่ตรงกับสิ่งที่เขารู้เรื่องราวในอดีตของเธอเลย

เขาเอ่ยด้วยสีหน้านิ่งเฉยไม่เปลี่ยนแปลงว่า "ครับ ผมแต่งงานแล้ว ความจริงเพิ่งแต่งไปเมื่อสองสามวันก่อนนี่เอง"

ขณะพูดคำนั้น เขาขยิบตาใส่วิเวียน ทำให้หญิงสาวใจเต้นแรงยิ่งกว่าเดิม

ก่อนที่เธอจะได้โต้ตอบ ซาร่าก็ส่งเสียงคร่ำครวญเกินเหตุออกมาด้วยความผิดหวัง

"ซาร่า" วิเวียนดึงแขนของหญิงสาวช่างสอดรู้สอดเห็น นั่นมันไม่ได้อยู่ในรายการคำถามที่พวกเราเตรียมมาสักหน่อย มันเป็นเรื่องส่วนตัวเกินไปแถมค่อนข้างหยาบคายอีกด้วย