ความรักสีคราม นิยาย บท 525

"ได้สิ บอกฉันหน่อยได้ไหมว่าแม่ของหนูชื่ออะไร แล้วหนูพลัดหลงกับเธอที่ไหน?”

“แม่ของผมชื่อ...” แลร์รี่รีบนึกชื่อของผู้หญิง “แม่ของผมชื่ออลิซ มอร์ริสัน เราพลัดหลงกันแถวๆ นี้ตอนที่ผมแวะไปดูปลา พอหันกลับมาเธอก็หายไปแล้วครับ”

เมื่อได้ยินคำอธิบายที่คลุมเครือของเด็กน้อย ฟินนิคก็คิดไม่ออกว่าจะช่วยตามหาแม่ของเขาได้อย่างไร “เอายังงี้ดีไหม? ฉันจะหาคนไปช่วยตามหาแม่ให้หนู ระหว่างนี้หนูก็ตามฉันไปประชุมด้วย เมื่อเรากลับมาฉันจะไปส่งหนูหาแม่เอง ตกลงไหม?”

"ตกลงครับ!" แลร์รี่พยักหน้าซ้ำๆ เขารู้สึกมีความสุขที่เขาจะได้ใช้เวลาอยู่กับพ่อตามลำพังบ้าง

ฟินนิคจับมือเด็กชายเดินออกจากบริษัท

โนอาห์ที่รออยู่ข้างนอกรู้สึกฉงนเมื่อเห็นฟินนิคเดินมาพร้อมกับเด็กคนหนึ่ง "คุณนอร์ตัน เด็กคนนี้คือใครครับ?”

“เจ้าหนูน้อยนี่หลงทางและหาแม่ไม่เจอ” ฟินนิคอธิบายให้โนอาห์ฟังสั้นๆ “เขาบอกว่าแม่ของเขาชื่ออลิซ มอร์ริสัน พวกเขาหลงกันแถวๆ นี้ นายช่วยไปตามแม่ของเขาให้หน่อย เดี๋ยวฉันจะขับรถไปที่นอร์ตันคอร์ปอเรชั่นเอง”

"ได้ครับ" โนอาห์พยักหน้ารับคำสั่ง เขาตั้งใจที่จะช่วยเด็กชายที่น่ารักคนนี้ตามหาแม่ของเขาให้เจอ "คุณนอร์ตัน คุณต้องการให้เขามากับผมไหมครับ?”

ฟินนิคมองแลร์รี่ที่กำลังส่ายหัวเล็กน้อยและพูดว่า “ผมรู้จักคุณคนเดียว ผมอยากไปกับคุณ ผมกลัวว่าเขาจะเป็นคนไม่ดีครับ”

แลร์รี่แสร้งทำเป็นกลัว นี่มันไร้สาระจริงๆ! ในที่สุดฉันก็ได้พบพ่อของฉันแล้วและจะได้ใช้เวลากับเขาเพียงสั้นๆ เท่านั้น ฉันจะไม่มีทางไปกับคนอื่นแน่นอน

เมื่อโนอาห์ได้ยินคำตอบของเด็กน้อย เขาก็ถึงกับพูดไม่ออก ในขณะที่ฟินนิคส่ายหัวอย่างขบขัน “ก็ได้ งั้นหนูมากับฉัน ฉันจะพาหนูไปหาแม่ของหนูทีหลัง”

หลังจากที่เขาบอกให้โนอาห์ไปตามหาเธอ ฟินนิคก็ขึ้นรถพร้อมกับเด็กชายและขับรถไปที่นอร์ตันคอร์ปอเรชั่น

"ก็ได้ๆ" เมื่อได้ยินคำพูดของเขา ฟินนิคก็รู้สึกขบขัน แต่แลร์รี่ มอร์ริสันเป็นชื่อที่ฟังดูค่อนข้างจะพิเศษ ฉันสงสัยจังว่าทำไมพ่อแม่ของเขาถึงตั้งชื่อนี้ให้เขา และมันดูบังเอิญเกินไปที่พ่อกับแม่จะใช้นามสกุลเดียวกันแบบนี้