ความรักสีคราม นิยาย บท 537

แต่ตอนนี้ดูเหมือนจะเป็นเพราะเขายังไม่พบคนที่ใช่

วิเวียนคอตกและกัดริมฝีปาก พยายามข่มความรู้สึกพ่ายแพ้ในใจ เธอจะไม่ยอมน็อตหลุดด้วยเรื่องเล็กน้อยแบบนี้

“มีอะไรหรือ?” ฮันเตอร์อดห่วงไม่ได้เมื่อเห็นสีหน้าเคร่งเครียดของเธอ “คุณไม่สบายหรือเปล่า?”

“ฉันสบายดี” วิเวียนฝืนยิ้ม

เมื่อครู่ก่อน เบเนดิกต์ได้ขอให้ใครคนหนึ่งสวมบทบาทเป็นพ่อแม่ของแลร์รี่เพื่อพาเด็กชายออกไป วิเวียนกลัวฟินนิคจะเห็นแลร์รี่อยู่กับเธอ จึงกระซิบกับเด็กชาย “เจ้าเด็กน้อย กลับไปรอแม่ที่ห้องพักได้ไหม? อีกแป๊บเดียวแม่จะไปหา”

“ตกลงฮะ แม่ไม่ต้องรีบนะ ผมจะเป็นเด็กดีอยู่ในห้องพัก” แลร์รี่ปีนลงจากเก้าอี้และวิ่งไป

เมื่อออกจากห้องกินข้าว แลร์รี่ฉีกยิ้ม นัยน์ตาเป็นประกายขณะชูสองนิ้วเป็นสัญลักษณ์ของชัยชนะ

ดูเหมือนแผนการของเราจะสำเร็จ แม่ต้องไม่รู้แน่ว่าที่เราทำเรื่องยุ่งๆ ตอนมาที่นี่ก็เพราะอยากให้แม่เจอกับพ่อ

แม้ตัวเขาเองก็ยังแปลกใจที่ทุกอย่างเป็นไปตามแผน แลร์รี่จับตามองฟินนิคไว้แล้วก่อนที่วิเวียนจะทันได้เห็นอีกฝ่าย แต่เขาก็ยังกลัวว่าแม่อาจจะโกรธ และนั่นคือเหตุผลที่เขาทำเป็นไม่เห็นฟินนิค

แม่ต้องได้เจอกับพ่อเอง แบบนี้สิเจ๋ง! ขอแค่พ่อกับแม่ได้พบกัน แน่ใจได้เลยว่าพวกเขาต้องคืนดีกันแน่

เมื่อนึกภาพพ่อกับแม่จับมือเขาและเดินไปด้วยกัน แลร์รี่ตื่นเต้นเสียยิ่งกว่าตอนได้เห็นเรือสำราญเป็นครั้งแรก

ระหว่างนั้น ฟินนิคสะดุดตาเข้ากับวิเวียนพอดี

นี่เป็นสถานที่สุดท้ายที่เขาคิดว่าจะได้เจอเธอ ความดีใจเปล่งประกายวาบในดวงตา จากนั้นความขุ่นเคืองก็เข้ามาแทน

ผู้ชายที่นั่งอยู่ตรงข้ามเธอเป็นใคร?