ความรักสีคราม นิยาย บท 542

“ไปให้พ้น! อย่าแตะต้องฉัน!”

เธอผลักฟินนิคเต็มแรงจนเขาเซถอยหลังและเสียการทรงตัว ส่วนตัวเธอฉวยจังหวะนี้วิ่งหนีไปทางห้องพัก

เจ้าเด็กน้อย! แม่อยากเจอลูกเดี๋ยวนี้!

เมื่อมาถึงห้องพัก วิเวียนเห็นแลร์รี่นั่งอยู่บนโซฟาและดูการ์ตูนในทีวี แลร์รี่ที่คิดเสมอว่าการ์ตูนเป็นเรื่องหลอกเด็กกำลังหัวเราะจนท้องคัดท้องแข็งกับฉากตลกๆ

ภาพนั้นทำให้หัวใจของวิเวียนหยุดเต้นโครมครามได้ เธอโอเคถ้าแลร์รี่ปลอดภัย

ในตอนนั้น เธอเกลียดตัวเองที่หวุดหวิดจะกลับไปตกหลุมรักฟินนิค เขาเกือบทำให้เธอเสียแลร์รี่ไป เธอจะไม่มีวันยกโทษให้เขา ไม่ว่ายังไงก็ตาม!

“แม่กลับมาแล้ว!” เมื่อแลร์รี่หันมาเห็นวิเวียนยืนอยู่หน้าประตู เขาวิ่งมาหาเธออย่างตื่นเต้น

วิเวียนอุ้มแลร์รี่ขึ้นมา หัวใจของเธอละลาย “ลูกทำตัวดีหรือเปล่า? ไม่ได้เกเรใช่มั้ย?”

นัยน์ตาของแลร์รี่เปล่งประกายขัดใจขึ้นมาแวบหนึ่ง ทำให้น่าเอ็นดู ทุกครั้งที่แม่ทิ้งเราไปเกินห้านาที สิ่งแรกที่แม่จะถามก็คือเราทำตัวดีหรือเปล่า

“แม่ฮะ ผมเป็นเด็กดีน่ะ โอเคไหม?” เขาประท้วงด้วยการทำปากยื่น

“โอเค ลูกน่ะเยี่ยมที่สุด” วิเวียนปวดใจที่เห็นแลร์รี่หน้าเศร้า เธอรีบปลอบเขา

“ไม่เป็นไรฮะ ผมไม่ได้โกรธแม่ ผมรักแม่ที่สุด!” แลร์รี่ฉีกยิ้มกว้าง ทำเอาวิเวียนตกใจกับอารมณ์ที่เปลี่ยนแปลงอย่างปุบปับของเขา

“แม่ไปทำอะไรมาฮะ?”

อันที่จริง แลร์รี่อยากรู้ว่าแม่ได้เจอกับพ่อหรือเปล่า

แต่ความคิดมากมายตีกันในหัวของแลร์รี่ ดูเหมือนจะมีความเข้าใจผิดกันบางอย่างระหว่างพ่อกับแม่ เราต้องหาทางแก้ไขให้ได้