ความรักสีคราม นิยาย บท 551

เนื่องจากเหตุการณ์ที่คุกคามชีวิตได้รับการแก้ไขแล้ว ทุกคนที่อยู่ในห้องโถงจึงไม่มีอะไรที่ต้องกลัวอีก ทุกคนมองดูคนร้ายด้วยสายตาเหยียดหยามและอยากจะฉีกเขาออกเป็นชิ้นๆ

ตอนนี้คนร้ายถูกมัดและถูกอุดปาดด้วยผ้าปูโต๊ะ เขาจึงทำได้แค่เพียงส่งเสียงงึมงำ แต่ดวงตาของเขายังคงลุกโชนไปด้วยความไม่พอใจ

ไม่นานหลังจากนั้นตำรวจก็มาถึงและลงบันทึกเกี่ยวกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นก่อนที่จะพาตัวคนร้ายไป จากนั้นทุกคนจึงแยกย้ายกันไปในที่สุด

ทันทีที่ฟินนิคจัดการกับคนร้าย เขาก็มาอยู่ข้างๆ วิเวียน เขาลูบหลังเธอเบาๆ เพื่อให้เธอสงบสติลง หัวใจของเขาเจ็บปวดขณะที่มองวิเวียนที่นั่งอยู่บนพื้น

ตอนนี้เธอคงจะกลัวมาก ถ้าฉันช้ากว่านี้อีกสักนิด ฉันคงไม่ได้เห็นเธออีกต่อไปแล้ว ทำไมเธอถึงได้โง่แบบนี้นะ? มันคุ้มค่าแล้วจริงๆ เหรอ?

ถึงแม้ว่าเขาจะคิดแบบนั้น แต่ฟินนิคก็ยังรู้สึกประทับใจกับท่าทางของวิเวียน เขาจึงดึงเธอเข้ามาในอ้อมกอดและปลอบโยนเธอ “ตอนนี้ไม่เป็นไรแล้ว ไม่มีอะไต้องกลัวทุกอย่างมันจบแล้ว”

อันที่จริงแล้ววิเวียนยังคงตกใจขณะที่เธอเอนพิงอกของฟินนิค เธอยังคงไม่รู้สึกตัว

ทั้งสองคนอยู่ในท่าทางแบบนั้นสักพักหนึ่งก่อนที่วิเวียนจะสงบจิตใจลงได้ ทันทีที่เธอสงบลง เธอถึงได้รู้สึกตัวว่าฟินนิคกำลังกอดเธออยู่ ใบหน้าของวิเวียนแดงเรื่อและเธอรีบผละออกจากเขาทันที

“คุณเป็นอะไรหรือเปล่า?” ฟินนิคถามขณะที่มองเธอ เขารู้สึกผิดหวังที่เธอผละออกจากอ้อมแขนของเขา เธอยังเกลียดฉันอยู่หรือ?

วิเวียนลุกขึ้นยืนและส่ายหน้าพูดว่า “ฉันไม่เป็นไร”

ถึงจะพูดแบบนั้นแต่ขาของเธอกลับเป็นเหน็บเพราะว่าอยู่ในท่าเดิมเป็นเวลานาน ดังนั้นเธอจึงเกือบจะทรุดลงไปกับพื้น แต่ว่าฟินนิคตอบสนองรวดเร็วจับเธอเอาไว้ได้ก่อนที่เธอจะล้มลง

วิเวียนรู้สึกขัดเขินที่ตกอยู่ในอ้อมแขนของเขาอีกครั้ง แต่เธอรู้ว่าถ้าเขาปล่อยเธอ เธอจะต้องล้มลงแน่ๆ ตอนนี้สิ่งที่เธอทำได้มีเพียงต้องให้ฟินนิคช่วยพยุงเธอเท่านั้น

ในขณะที่ฟินนิคกำลังดื่มด่ำกับความใกล้ชิดของพวกเขา นานแค่ไหนแล้วที่วิเวียนเคยนิ่งสงบอยู่ในอ้อมแขนของเขาแบบนี้? นับตั้งแต่ที่เธอกลับมาพวกเราจะทะเลาะกันทุกครั้งที่ได้พบหน้ากัน