ความรักสีคราม นิยาย บท 562

ฮันเตอร์ซึ่งยืนอยู่ที่ประตูและเห็นทุกอย่างที่อยู่ตรงหน้าแล้วก็รู้สึกขบขัน ฉันเคยพูดถึงวิเวียนต่อหน้าอีฟเวลินมาก่อน ฉันบอกเธอไปว่าผู้หญิงคนนี้ทำตัวห่างเหินและยากที่จะไล่ตามจับเธอ อีฟเวลินพูดว่ายังไงเมื่อวันนั้น?

เขาจำสีหน้าของอีฟเวลินได้ขณะที่เธอพูดว่า “ผู้หญิงคนนั้นน่ะเหรอ? ไม่มีอะไรที่ต้องกังวลเลย เธอเป็นคนง่ายๆ มันไม่ยากเลยที่จะหลอกเธอ” เห็นได้ชัดเลยในตอนนั้นว่าอีฟเวลินกำลังมองดูเขาอย่างเหยียดหยาม และคำพูดของเธอก็เต็มไปด้วยความดูถูกเช่นกัน

อย่างไรก็ตามเมื่อดูจากสถานการณ์ในตอนนี้แล้ว วิเวียนกลับดูเหมือนแมวที่กำลังหยอกล้อหนูอยู่ แทนที่จะเป็นอีฟเวลิน

หลังจากที่กินขาวโพดคั่วจนอิ่มและดูละครจบแล้ว เขาก็ลุกจากที่นั่งชมแล้วเดินเข้าไปในสถานเลี้ยงเด็กกำพร้า

ก่อนที่เขาทำจะได้ทันกล่าวทักทายทั้งคู่ อีฟเวลินก็หันมาเห็นเขาแล้วยิ้มให้ “ทีเวลามารับหญิงคนรักล่ะมาเร็วจังนะ ทีตอนที่มารับฉันก่อนหน้านี้ไม่เคยเห็นคุณจะกระตือรือร้นขนาดนี้เลย”

ฮันเตอร์ตอบอย่างติดตลกว่า “คุณมอร์ริสัน คุณจะกล่าวหาผมเกินไปแล้ว! มีครั้งไหนบ้างที่คุณเรียกหาผมแล้วผมไม่โผล่ไป?”

“เอาล่ะ คุณมีอะไรจะคุยกับวิเวียนใช่มั้ย ฉันไม่อยากจะเป็นก้างขวางคอหรอก ถ้างั้นฉันก็ขอตัวก่อนแล้วกัน” อีฟเวลินโบกมือให้วิเวียนและฮันเตอร์ ก่อนจะหมุนรถเข็นของเธอกลับแล้วมุ่งหน้าไปยังทางออก

“ทำไมคุณถึงรีบกลับล่ะครับ? ผมพึ่งจะมาถึงเองนะ” ฮันเตอร์พูดติดตลกแล้วช่วยเข็นรถเข็นให้อีฟเวลิน

“ก็ฉันไม่อยากจะเป็นส่วนเกินน่ะสิ คุณใจร้ายมากนะที่พูดแบบนั้นฮันเตอร์” อีฟเวลินหัวเราะเบาๆ ก่อนที่จะมองไปทางวิเวียน “ฟินนิคยังรอกินข้าวกับฉันอยู่ที่บ้านน่ะ ถ้าฉันขืนกลับบ้านช้าเขาคงจะต้องหิวตายแน่เลย”

ขณะที่พูดอีฟเวลินก็แอบสังเกตดูอาการของวิเวียนอยู่เงียบๆ แต่อีกฝ่ายก็ไม่ได้แสดงท่าทีอะไรออกมาราวกับว่าไม่ได้ยินคำพูดของเธอ

นี่หมายความว่าวิเวียนคงจะตกหลุมรักฮันเตอร์เข้าแล้ว ซึ่งนั่นคงจะทำให้ฟินนิคไม่สนใจเธออีกต่อไป? อันที่จริง อีฟเวลินควรจะพอใจกับผลลัพธ์นี้แล้ว แต่เธอกลับรู้สึกผิดหวังเล็กน้อยอยู่ในใจ

หลังจากที่ช่วยอีฟเวลินขึ้นรถไปแล้ว ฮันเตอร์ก็บอกลาแล้วมองดูรถที่แล่นออกไปอย่างรวดเร็ว ก่อนที่จะจะเดินเข้าไปหาวิเวียน “เราควรจะไปกันเลยดีมั้ยครับ?”

ฮันเตอร์ได้แต่ยิ้มอย่างขมขื่น ถ้าผมไม่ทำแบบนี้คุณก็จะไม่ยอมให้ผมมาพบหน้า

ฝ่ายหญิงมองออกไปนอกกระจกรถเพื่อที่จะควบคุมอารมณ์โกรธที่กำลังปะทุขึ้นภายใน มันช่างเป็นเหตุผลที่ไร้สาระสิ้นดี! ฉันต้องใช้ความพยายามอย่างมากที่จะทำให้ฌอนจากไป