หัวใจของวิเวียนเริ่มเต้นรัวเมื่อฟินนิคเริ่มเดินตรงมาหาเธอ เธอกลัวว่าพวกเขาจะมีเรื่องเข้าใจผิดกันจริงๆ เธอกลัวเพราะไม่ได้เตรียมใจไว้ก่อนว่าจะได้เจอเขาและกลัวว่าจะรับกับความจริงไม่ได้
แต่ไม่ว่าเธอจะรู้สึกกลัวแค่ไหน วิเวียนก็ยืนอยู่กับที่และมองดูฟินนิคที่เดินมาหาเธออย่างรวดเร็ว
“ฉันมีอะไรจะถาม” เธอเริ่มด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยนอย่างหาได้ยาก
เธอยังพูดไม่ทันจบก็รู้สึกได้ว่ามีมือมาคว้าข้อมือของเธอเอาไว้แน่นจนเธอเซไปข้างหน้าสองสามก้าว
วิเวียนไม่รู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้นแต่ฟาเบียนเอื้อมมือมาจับมืออีกข้างของเธอโดยอัตโนมัติราวกับเขาต้องการจะ ‘ช่วย’ เธอจากฟินนิค
วิเวียนรู้สึกเหมือนเธอเป็นตุ๊กตากระดาษที่ถูกดึงทั้งสองข้างจนเกือบจะขาดเป็นสองท่อน
“ปล่อยเธอ!” ฟินนิคเตือนด้วยน้ำเสียงเย็นชาซึ่งตรงข้ามกับความโกรธที่แผดเผาในดวงตาของเขา ฟาเบียนพยายามที่จะคืนดีกับเธอหลังจากที่ผ่านไปนานอย่างนั้นเหรอ? ถ้าเป็นแบบนั้น! วิเวียนโอเคจริงๆ ใช่ไหมที่จะคบกับผู้ชายคนไหนก็ได้ตราบใดที่ไม่ใช่ฉัน?
“คุณต่างหากที่ควรปล่อยเธอ!” ฟาเบียนพูดอย่างหนักแน่น เขาเริ่มรู้สึกเสียใจที่พูดแทนฟินนิคเมื่อครู่นี้ ทำไมเขาต้องไปช่วยด้วยในเมื่อเขาทำรุนแรงกับวิเวียนแบบนี้?
ผู้ชายทั้งสองคนยืนนิ่งไม่มีใครยอมผล่อยมือ พวกเขาทำราวกับว่าลืมไปแล้วว่าจับมือวิเวียนอยู่
“ปล่อยฉันทั้งสองคนนั่นแหละ!” วิเวียนตะโกน ข้อมือของเธอเริ่มชาจากการจับที่รุนแรงของพวกเขา “ปล่อยมือ! มันเจ็บ!”
ฟาเบียนรีบปล่อยมือวิเวียนทันที แต่ฟินนิคกลับคลายกำมือของเขาเล็กน้อยเท่านั้น
วิเวียนรีบสะบัดมือของฟินนิคออกทันที “เป็นบ้าอะไร? คุณมีปัญหาอะไรงั้นเหรอ?”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ความรักสีคราม
สนุกมาก...