ความรักสีคราม นิยาย บท 620

“ออกไปเดี๋ยวนี้! ฉันไม่อยากจะเห็นหน้าคุณอีก!” วิเวียนตะโกนใส่ฟินนิค

เธอรู้สึกเศร้ามากด้วยทั้งสองเงียบ แต่ขณะเดียวกัน ความรู้สึกอับจนที่เธอมีเมื่อห้าปีก่อนเข้ามาปกคลุมจิตใจของเธออีกครั้ง ตอนนี้เธออยากจะร้องไห้โฮออกมาอย่างบ้าคลั่ง

“วิเวียน อย่าทำอย่างนี้เลย เรามาคุยกันดีๆเถอะ ผม...”

เมื่อเห็นว่าอารมณ์ของวิเวียนไม่คงที่ ฟินนิคอยากจะเข้าไปปลอบเธอ แต่วิเวียนปฏิเสธเขาทันทีและเปิดประตูห้องทำงานแทน

“ไปเดี๋ยวนี้! ไป!”

เธอตะโกนใส่ฟินนิคและชี้ไปที่ประตู

อย่างไรเสียที่นี่คือที่ทำงานของวิเวียน ฟินนิครู้ว่าพวกเขาคงจะไม่สามารถนั่งคุยกันได้ในตอนนี้ อีกอย่างวิเวียนคงจะยิ่งโมโหถ้าเขาไม่ยอมไป

ดังนั้นเขาจึงตัดสินใจว่าเขาจะหาโอกาสคุยกับวิเวียนเกี่ยวกับเรื่องนี้อีกครั้ง ทว่าตอนนี้มีสิ่งหนึ่งที่แน่นอนแล้ว เขาจะไม่มีทางปล่อยเธอไป ฉันจะไม่ปล่อยเธอไปถึงแม้เธอจะเกลียดฉันก็ตาม!

ฟินนิคคิดดังนั้นแต่เขาไม่ได้พูดออกไป เขาเหลือบมองไปที่วิเวียนด้วยความรู้สึกหลายความรู้สึกปนกันไปสักครู่หนึ่งก่อนที่จะค่อยๆออกจากห้องทำงานของเธอ

หลังจากฟินนิคออกไปแล้ว วิเวียนรู้สึกว่าเธอหมดแรง เธอขาอ่อนและทิ้งตัวลงบนเก้าอี้

หน้าของวิเวียนซีดเผือก เธอหอบหายใจราวกับว่าเธอกำลังป่วยหนัก

เธอซุกหน้าลงบนแขน ตัวของเธอสั่นเทา เบเนดิกต์ใจหล่นวูบเมื่อเขาเห็นเธอในสภาพนั้นตอนที่เขาเข้าห้องมาหาเธอ

ก่อนหน้านี้เขาเห็นว่าฟินนิคมีสีหน้าไม่ดีตอนที่เขาออกมาจากห้องทำงาน ตอนนี้วิเวียนก็ดูแย่เหมือนกัน เขาคิดว่าการสนทนาของทั้งคู่คงจะไปได้ไม่ดี