ความรักสีคราม นิยาย บท 637

วิเวียนน้ำตาคลอและเริ่มจะเสียงสั่น เธอไม่เคยลืมความรู้สึกของการถูกใส่ร้ายโดยไม่มีใครยอมเชื่อเธอ มันเป็นความบอบช้ำที่ฝังลึกในใจมาทั้งชีวิต

“ดังนั้น ฉันถึงอยากให้อีฟเวลินรู้ว่ามันเป็นยังไงเวลาที่ไม่มีใครเชื่อ” วิเวียนอธิบายต่อด้วยน้ำเสียงจงเกลียดจงชัง “ฉันอยากให้ฟินนิคกับแม่เลี้ยงของฉันที่ไม่เชื่อฉันในตอนนั้นหันมาไม่เชื่อเธอบ้าง อยากให้พวกเขาผิดหวังอย่างสุดซึ้งในตัวเธอ ฉันอยากให้อีฟเวลินเสียหาย!”

วิเวียนรู้สึกได้ถึงความกระหายอยากแก้แค้นในจิตวิญญาณของเธอ

อีฟเวลินยังคิดว่าเราเป็นคนเดิมที่ถูกเธอจูงจมูกได้ง่ายๆ แบบเมื่อหลายปีก่อนเหรอ? ทั้งที่วิเวียนแสนจะเกลียดอีฟเวลิน แต่ก็ยังทำตัวอบอุ่นเป็นมิตรทุกครั้งที่พวกเธอพบกัน แม่นั่นคิดว่าเราทำแบบนี้เพื่ออะไร?

การได้ใกล้ชิดอีฟเวลินทำให้วิเวียนวางกับดักได้ ก็เหมือนในอดีตที่อีฟเวลินเคยบ่อนทำลายเธอ อีฟเวลินคิดว่าตัวเองเล่นเกมนี้เป็นอยู่คนเดียวเหรอ? ตอนนี้เราก็เล่นเป็นเหมือนกัน!

แม้วิเวียนจะมีความเกลียดชังท่วมท้น แต่ฮันเตอร์ก็ไม่รู้สึกพรั่นพรึงหรือขยะแขยง ทั้งหมดที่เขารู้สึกคือความเห็นใจ

หลังจากใช้เวลาร่วมกันมาไม่น้อย ในที่สุดฮันเตอร์ก็คิดว่าเขารู้จักเธอ ถึงเธอจะมีท่าทีเฉยชากับเขา เขาก็เข้าใจว่าเธอมีหัวใจที่อ่อนโยนและยังคงหลงเหลือความรู้สึกที่มีต่อฟินนิค เห็นได้ชัดจากตอนที่เธอเสี่ยงชีวิตช่วยฟินนิคบนเรือสำราญนั่น

อีฟเวลินทำอะไรให้วิเวียนจงเกลียดจงชังขนาดนี้? ถึงขนาดยอมทิ้งนิสัยนุ่มนวลอ่อนโยนของตัวเองเพียงเพื่อทำลายอีฟเวลิน? ตอนนั้นเธอเจ็บช้ำรุนแรงแค่ไหน?

“วิเวียน?” ฮันเตอร์ถามจากใจจริง “ทำไมคุณถึงเล่าให้ผมฟัง? ไม่กลัวผมจะบอกอีฟเวลินหรือ?”

“ก็คุณบอกเองว่าคุณอยู่ข้างฉัน” วิเวียนตอบแน่วแน่ “เมื่อก่อนฉันไม่เชื่อคุณ แต่ตอนนี้เชื่อแล้ว”

ได้ฟังคำตอบของวิเวียน หัวใจของฮันเตอร์เต็มตื้นด้วยความรู้สึกที่ไม่อาจอธิบายได้ ในที่สุดเธอก็ยอมเชื่อว่าความรู้สึกของเขาที่มีต่อเธอเป็นเรื่องจริง