“แล้วพบกันใหม่ค่ะคุณนอร์ตัน” วิเวียนพยักหน้าและเดินออกจากสำนักงานไป
แววตาที่ดูเจ็บปวดของเขาจ้องมองร่างของเธอที่ค่อยๆ ห่างออกไป
เมื่อไหร่ก็ตามที่เห็นเธอเดินออกไป เขาจะรู้สึกราวกับว่าเธอจะจากไปตลอดกาล จึงตั้งมั่นว่าจะอดใจรอจนกว่าจะถึงวันที่เธอกลับมาหา สักวันหนึ่ง เขาจะกอดเก็บเธอไว้ข้างกายตลอดไป
วินาทีที่วิเวียนกลับมาที่สำนักงาน เพื่อนร่วมงานที่กระตือรือร้นก็มายืนล้อมรอบตัวเธออีกครั้ง “เจ้านายอนุมัติให้ดำเนินการสัมภาษณ์ฮันเตอร์เลยไหมวิเวียน?”
วิเวียนส่ายหน้าด้วยท่าทางเคร่งขรึมแล้วพูดว่า “น่าเสียดาย เราคงต้องหาคนอื่น”
“ฮะ? ทำไมอ่ะ?”
“ในหัวฉันมีแค่ฮันเตอร์คนเดียวนะ! คนจากสำนักงานใหญ่คิดอะไรอยู่?”
“อ้าว? เราจะหาคนอื่นมาสัมภาษณ์ได้ไง? ฉันนึกว่าจะมีแค่นอร์แมนคนเดียวเสียอีก”
“จะติดท็อปชาร์ตสามเดือนซ้อนได้ไหมเนี่ย? ถ้าเราทำสำเร็จทั้งที่แทบจะเป็นไปไม่ได้ ต้องขึ้นเงินเดือนให้ฉันด้วยนะ”
ทีมงานคนอื่นๆ เริ่มบ่นหลังจากได้ฟังข่าวร้าย พวกเขารู้สึกหดหู่พอๆ กับความสิ้นหวังที่เห็นได้ชัดบนใบหน้า
“ตอนนี้ลืมข่าวร้ายไปก่อนเพราะว่าฉันมีข่าวดีจะบอกทุกคน!” วิเวียนประกาศด้วยรอยยิ้มสดใสขัดกับกลุ่มคนที่อารมณ์บูดบึ้ง
“อะไรหรือ?” ซาร่าห์ถามเบาๆ เนื่องจากยังคงหนักใจกับข่าวร้ายอยู่
เธอได้เตรียมแบบร่างงานเขียนบทสัมภาษณ์ของฮันเตอร์ที่กำลังจะมาถึงไว้พร้อมหมดแล้วตั้งแต่ต้น พอเรื่องไม่เป็นอย่างที่คิดก็เลยทำให้เธอตกใจ ฉันต้องเริ่มทำทุกอย่างใหม่หมดเลย! ต้องใช้เวลาสุดสัปดาห์ไปกับมันใช่ไหม?
“จากที่งานพิมพ์สองฉบับล่าสุดที่ท็อปชาร์ตของเมืองซันไชน์ ทางบริษัทจึงจัดทริปเที่ยวเกาะพิลแลร์ในช่วงสุดสัปดาห์หน้าให้! โดยค่าใช้จ่ายต่างๆ บริษัทจะจัดการให้ทั้งหมด!”
เพื่อนร่วมงานกลับมายืนห้อมล้อมวิเวียนอีกครั้งหลังจากได้ยินข่าวดี
“จริงหรือเนี่ย? เราจะไปเที่ยวต่างประเทศสุดสัปดาห์หน้าแล้วหรือ?”
ใครก็ได้ช่วยบอกทีว่าทำไมเขาถึงมาโผล่ที่นี่ได้? ทำไมไม่เห็นรู้เรื่องเลยว่าเขาจะตามมาด้วย? ถ้ารู้ว่าเขาจะมา ไม่มีทางที่ฉันจะไปด้วยแน่! แต่ยังไงก็มาถึงสนามบินแล้วคงยกเลิกไม่ทันถูกไหม?
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ความรักสีคราม
สนุกมาก...