ความรักสีคราม นิยาย บท 669

คนที่อยู่ใกล้กับปุ่มลิฟต์ถามว่า “คุณนอร์ตัน คุณพักที่ชั้นไหน?”

ฟินนิคตอบพร้อมรอยยิ้ม “ชั้นสิบสองน่ะ”

หลังจากที่คนนั้นกดชั้นสิบสองแล้ว เขาก็ถามวิเวียนว่า “คุณวิเวียน คุณล่ะพักชั้นไหน?”

วิเวียนอ้ำอึ้ง “เอ่อ ฉันจะไปที่ชั้นสิบสองเหมือนกัน” โชคดีที่เพื่อนร่วมงานเธอไม่ได้ใส่ใจอะไรกับคำพูดเธอมากนัก เพราะพวกเขาคิดว่าที่ชั้นบนสุดนั้นมีห้องอยู่สองห้อง

แค่ก! แค่ก! แค่ก! เมื่อเหลือกันแค่พวกเขาสองคนในลิฟต์ ฟินนิคก็ยั้งอาการไอเอาไว้ไม่ไหว

เขาเอามือป้องปากและเริ่มไอออกมาอย่างแรงจนทำให้น้ำตาไหลออกมา

“คุณเป็นอะไรไหม?” วิเวียนถามด้วยความกังวลเพราะดูเหมือนฟินนิคจะไอออกมาไม่หยุดเลย

เขายิ้มและตอบเธอว่า “ผม… ผมไม่เป็นไร…”

เอาจริงเหรอ? เขากำลังบอกว่าไม่เป็นไรทั้งที่ไอจนปอดจะหลุดออกมาจากปากได้ทุกเมื่อแบบนี้เนี่ยนะ? ทำไมเขาต้องทำตัวแข็งแกร่งด้วย? วิเวียนเริ่มโมโหเมื่อเห็นรอยยิ้มของฟินนิค

พอพวกเขากลับมาถึงห้อง เธอก็ลากเขาไปในห้องน้ำและสั่งว่า “อาบน้ำอุ่นแล้วเปลี่ยนเสื้อผ้าเดี๋ยวนี้! ฉันว่าคุณต้องเป็นหวัดแล้วแน่ๆ!”

เขาจับมือเธอและรู้สึกอบอุ่นใจ แม้ว่าเขาจะค่อนข้างอ่อนแอในตอนนี้ แต่เขาก็มีความสุขมาก “วิเวียน คุณเป็นห่วงผมใช่ไหม? คุณยังเป็นห่วงผมอยู่ใช่ไหม?”

เมื่อได้ยินอย่างนั้น เธอก็หน้าแดงและสะบัดมือเขาออกไป “ฉันแค่กลัวว่าจะติดเชื้อ! เร็วเข้า รีบจัดการเข้าเถอะ!”

เธอหันหลังเดินออกไปที่ห้องนอนโดยไม่สนใจชายหนุ่มหลังจากที่เธอพูดออกมาอย่างชัดเจนแล้ว

นี่… นี่เธออายเหรอ? ดูจากคำตอบเธอแล้ว ฉันคงจะเริ่มเข้าตากรรมการแล้วใช่ไหม?

ระหว่างนั้น วิเวียนก็กลับไปที่ห้องเธอ ก่อนจะซุกหน้าเอาไว้กับหมอนพลางโทษตัวเองที่เป็นคนเจ้ากี้เจ้าการ เขารู้อยู่แล้วว่าเขาต้องอาบน้ำอุ่น! เธอก็ควรจะออกห่างจากเขาถ้าไม่อยากให้เขาเข้าใจเธอผิด!

ชุดปฐมพยาบาลอยู่ไหน? มันเป็นกระเป๋าสีฟ้า แต่ฉันเอาไปยัดไว้ที่ไหนกันนะ?

เธอรื้อกระเปล่าเดินทางที่เอามาด้วย แต่พอหาจนทั่วอยู่ห้านาทีแล้วก็ยังไม่เจอ โอ๊ย! ฉันคงไปวางลืมไว้ที่ไหนแน่ๆ! ช่างมันก่อนแล้วกัน หวังว่าเขาจะดีขึ้นหลังจากอาบน้ำอุ่นนะ!

ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก! หลังจากเคาะประตูไปสองสามครั้ง เสียงของฟินนิคก็ดังขึ้น “วิเวียน ผมอาบน้ำเสร็จแล้ว คุณก็ควรจะอาบน้ำบ้างนะ ผมไม่อยากให้คุณเป็นหวัดเหมือนกัน”