ความรักสีคราม นิยาย บท 672

ฟินนิคหลับตาและเอามือกุมหน้าผากพร้อมกับขมวดคิ้ว เขารอให้อาการเวียนศีรษะหาย ตอนที่เขาลืมตาขึ้นมาวิเวียนก็หายไปจากสายตาแล้ว

เขามองประตูห้องน้ำที่ปิดอยู่รู้สึกขมับเต้นตุบๆ ดูเหมือนฉันคงจะอธิบายให้เธอฟังได้ก็ตอนที่เธอออกมาแล้ว

ในขณะเดียวกัน วิเวียนรู้สึกได้ว่าหน้าของเธอร้อนผ่าวขณะที่เธอนั่งลงบนฝารองชักโครก หัวใจของเธอเต้นระรัวอย่างบ้าคลั่ง

เธอเอามือจับใบหน้าสงสัยว่าตัวเธอกำลังมีไข้ ไม่อย่างนั้นทำไมร่างกายของเธอถึงได้ร้อนเมื่อสัมผัสแบบนี้?

อย่างไรก็ตาม เธอไม่ได้รู้สึกป่วยหรือว่าไม่สบายแต่อย่างใด

วิเวียนเอามือแตะที่หน้าอกและสัมผัสได้ถึงจังหวะหัวใจของเธอที่เต้นแรง ความรู้สึกแบบนี้เธอช่างคุ้นเคยมันอย่างแปลกประหลาด

เธอจำได้ว่ามันเหมือนความรู้สึกตอนที่ฟินนิคขยับเข้าใกล้เธอตอนที่พวกเขายังคงเป็นเพื่อนกัน หรือว่าฉันจะตกหลุมรักเขาอีกครั้งนะ?

วิเวียนตกใจเมื่อความคิดนั้นพุ่งเข้าใส่เธอ เธอส่ายหน้าพยายามสลัดความคิดนั้นออกไป ฉันจะตกหลุมรักเขาอีกไม่ได้ เราจบกันไปแล้ว!

“จำเอาไว้ว่าเธอไม่ใช่วิเวียน วิลเลี่ยม อีกต่อไปแล้ว ตอนนี้เธอคือวิเวียน มอร์ริสัน! เธอควรจะเรียนรู้บทเรียนของเธอเมื่อห้าปีก่อน เธอไม่สามารถตกหลุมรักเขาอีกครั้งไม่มีวัน!”

วิเวียนกำลังล้างสมองตัวเองเมื่อจู่ๆ เธอก็ถูกขัดจังหวะด้วยเสียงโทรศัพท์ของเธอเอง รอยยิ้มปรากฎขึ้นบนใบหน้าของเธอ เมื่อมองเห็นว่าแลร์รี่โทรมาเธอจึงรีบรับสาย

“แม่ฮะนี่ผมเอง!” น้ำเสียงของแลร์รี่ฟังดูตื่นเต้นผ่านทางโทรศัพท์

“แม่รู้ว่านี่เป็นเจ้าเด็กน้อยของแม่ ลูกอยู่บ้านสบายดีไหม?” วิเวียนลดเสียงของเธอลงเพื่อที่ฟินนิคจะได้ไม่ได้ยินการสนทนาของเธอ

แลร์รี่ตอบเสียงดัง “ฮะ! แม่ วันนี้ผมเล่นสกีกับลุงเบ็นด้วย มันสนุกมากๆ เลยฮะ!”

วิเวียนหัวเราะเบาๆ “งั้นเหรอ? ลูกล้มหรือเปล่า?”