ความรักสีคราม นิยาย บท 734

“ตอนนั้นฉันถึงได้รู้ว่าเพื่อนๆ ที่สนิทกับฉันน่ะเสแสร้งทั้งนั้น เราแกล้งทำเป็นว่าความสัมพันธ์ของเรานั้นดีมาก เราไปซื้อของ ไปกินข้าวด้วยกัน แต่พอเกิดเรื่องไม่ดี ไม่มีใครออกหน้ามาช่วยฉัน และทุกคนก็หนีหน้าไปเพราะกลัวว่าจะต้องมีปัญหา” อีฟเวลินหัวเราะเยาะ

จู่ๆ ฟินนิคก็พูดแทรกขึ้นมา “ทำไมเธอถึงไม่มาหาฉันล่ะ?” หลังจากที่ได้ยินดังนั้น วิเวียนมองเขาและเห็นว่าสายตาของเขานั้นมีอารมณ์ที่ซับซ้อนซ่อนอยู่

วิเวียนกุมหน้าอกของตัวเองขณะที่เธอรู้สึกว่าใจของเธอหล่นวูบ เหมือนกับว่ามีอะไรบางอย่างที่เอาไม่ออกมากั้นหัวใจเธอไว้ทำให้เธอหายใจไม่ออก

นี่หมายความวว่าฟินนิคยังห่วงใยอีฟเวลินหยู่หรือเปล่า? ไม่อย่างนั้นเขาจะถามเธอแบบนั้นทำไม?

ฮันเตอร์ที่กำลังจับตาดูวิเวียนอยู่ก้าวไปข้างหน้า ด้วยเขาเห็นอาการเธอแล้วเขากลัวว่าเธอจะรู้สึกไม่ค่อยดี

ตอนที่เขาก้าวไปข้างหน้า เขาหยุดตัวเองไว้เพราะมีความคิดหนึ่งแล่นเข้ามาในหัว จากนั้นเขายิ้มออกมาอย่างขมขื่นก่อนจะกลับไปยืนที่เดิม

ฟินนิคและวิเวียนกำลังตั้งใจฟังอีฟเวลิน จึงไม่มีใครสังเกตเห็นท่าทางลังเลของเขา

อีฟเวลินยิ้มออกมาอย่างหมดหนทางเมื่อเธอได้ยินคำถามของฟินนิค เธอตอบ “ใช่เลย ในตอนนั้นฉันก็คิดได้ว่าทางเดียวที่จะแก้ปัญหาของมอร์ริสันกรุ๊ปได้ก็คือขอให้นอร์ตันคอร์ปเรชั่นช่วย แต่ฉันไปเจอคุณแล้วมันจะได้อะไร? ตอนนั้นเราอายุเท่ากัน คุณไม่มีอำนาจอะไร แล้วตอนนั้นคุณก็ไม่ได้มีหุ้นอยู่ในบริษัทด้วยซ้ำ แล้วคุณจะช่วยฉันได้ยังไง?”

แววตาของฟินนิคคร่ำเครียดหลังจากได้ยินเธอพูดดังนั้น ถึงแม้ว่าตอนนี้เขาจะเกลียดอีฟเวลินที่ชั่วช้า แต่เขาต้องยอมรับเลยว่าตอนเด็กๆ เขาชอบเธอมาก นอกจากซามูเอลแล้ว เธอคือคนที่สำคัญที่สุดในชีวิตของเขา

“เธอเลยขอให้มาร์คช่วยเหรอ?” วิเวียนถามขึ้นมาทันที นี่คือเหตุผลที่พวกเขาร่วมมือกันลักพาตัวฟินนิคเหรอ?

“แล้วเธอสัญญาอะไรกับเขาไปล่ะ?” เส้นเลือดที่หน้าผากของฟินนิคปูดโปนขึ้นขณะที่เขากำมือแน่นและถามออกไปด้วยความโกรธเคือง เขารู้ว่าเธอกำลังจพูดอะไรต่อไป แต่เขายังไม่พร้อมที่จะยอมรับความจริง พวกเขาทำอย่างนั้นได้ยังไงกัน!