ความรักสีคราม นิยาย บท 742

ขณะที่ฟินนิคกำลังพันแผลให้วิเวียนอย่างระมัดระวัง แต่แล้วเขาก็สัมผัสได้ว่ามีหยดน้ำกระเด็นใส่แขนของเขา เมื่อเงยหน้าขึ้น เขาจึงเห็นว่าเธอกำลังร้องไห้เงียบๆ น้ำตาหยดใสๆ ไหลอาบแก้มนวลไม่ขาดสาย

ฟินนิคผูกผ้าพันแผลอย่างพิถีพิถัน จากนั้นเขาก็ลุกขึ้นและนั่งลงข้างๆ โอบเธอเข้ามาใกล้เขาเพื่อปลอบใจ

ไม่นานรถพยาบาลก็มาถึง เจ้าหน้าที่นำอีฟเวลินขึ้นเปลและหามเธอส่งโรงพยาบาลเพื่อรับการรักษา

ขณะที่ราเชลจ้องมองไปที่แสงไฟที่ติดสว่างอยู่เหนือห้องผ่าตัด เธอกระวนกระวายเพราะกลัวว่าจะมีบางอย่างเกิดขึ้นกับอีฟเวลิน เมื่อเธอเห็นวิเวียนและอีกสองคนที่ติดตามมาด้วย เธอก็อดไม่ได้ที่จะระบายความโกรธใส่พวกเขา และแน่นอนเป้าหมายหลักของเธอคือวิเวียน

“ตอนนี้ลูกมีความสุขแล้วใช่ไหม?” ราเชลชี้นิ้วไปที่วิเวียน แล้วด่าว่า “แม่ไม่เข้าใจจริงๆ ว่าทำไมลูกถึงไม่ยอมปล่อยอีฟเวลินไป! ใช่ เธอทำไม่ดีกับลูก แต่ก็เห็นอยู่ว่าลูกยังสุขสบายดี ทำไมถึงยังไม่เลิกตามรังควาญเธอ”

“พูดแบบนี้ไม่ถูกนะครับ คุณราเชล” ฮันเตอร์ไม่สามารถททนเงียบได้อีกต่อไป “ครั้งนี้ มันเป็นความผิดของอีฟเวลินเอง ทำให้เธอต้องมาตกอยู่ในสภาพแบบนี้ เธอเองที่ให้ผมหลอกวิเวียนไปที่บ้าน เธอต้องการวางยาพิษเพื่อฆ่าวิเวียนอีกครั้ง ผมทนช่วยเหลือและรู้เห็นเป็นใจกับเธออีกต่อไปไม่ลง ผมเลยบอกวิเวียนเกี่ยวกับเรื่องนี้ แล้วก็เตือนเธอให้ระวังตัว ไม่อย่างนั้นก็คงเป็นชีวิตของวิเวียนเองที่กำลังแขวนอยู่บนเส้นด้ายในตอนนี้”

เมื่อฟินนิคได้ยินเช่นนี้ สายตาของเขาก็ดูน่ากลัวมากขึ้น ฆ่าวิเวียนงั้นรึ? อีฟเวลินเติบโตมาเป็นคนไม่เกรงกลัวต่ออะไรมากขึ้นเรื่อยๆ! ถ้าเธอฟื้นขึ้นมาเมื่อไหร่ เห็นทีจะปล่อยเธอไว้ไม่ได้อีกแล้ว!

ในเวลาเดียวกัน ราเชลตกตะลึงไปครู่หนึ่งก่อนจะส่ายหัวอย่างไม่ลังเล เธอไม่เชื่อฮันเตอร์เลยแม้แต่น้อย “ไร้สาระ! อีฟเวลินของฉันเป็นคนที่ใจดีที่สุด แล้วเธอจะทำแบบนั้นได้ยังไง? ที่เธอทำอะไรผิดในอดีตก็เพราะเธอไร้เดียงสา แต่เธอจะไม่ฆ่าใคร หยุดกล่าวหาเธอซะที!”

ยิ่งวิเวียนได้ฟังมากเท่าไหร่ หัวใจของเธอก็ยิ่งบีบแน่นมากขึ้นเท่านั้น

ฉันแค่ต้องการปกป้องและเรียกร้องความยุติธรรมให้กับตัวเองตอนที่อีฟเวลินพยายามจะฆ่าฉัน แต่แม่กลับทุกข์ใจขนาดนี้ ทำราวกับว่าฉันเป็นคนทำอะไรให้อีฟเวลินต้องทุกข์ทรมาน! ฉันไม่ใช่คนผิดนะ!

ฉันไม่เคยหวังว่าแม่จะเข้าข้าง และรู้สึกเสียใจไปกับฉัน ฉันแค่หวังว่าแม่จะมองเรื่องระหว่างฉันกับอีฟเวลินอย่างเป็นกลาง แทนที่จะตำหนิฉันอย่างเกรี้ยวกราด และเข้าข้างอีฟเวลินอย่างหน้ามืดตามัว แต่ก็นั่นแหละ ฉันคงหวังมากไปสินะ!

สำหรับแม่แล้ว ทุกสิ่งที่อีฟเวลินทำมีเหตุผล และสามารถให้อภัยได้ โอ้ พระเจ้า แม่ไม่เคยสงสัยในตัวอีฟเวลินเลยด้วยซ้ำ! ถ้าอีฟเวลินฆ่าฉันสำเร็จในครั้งนี้ แม่ต้องเลือกที่จะช่วยเธอเก็บเป็นความลับอย่างแน่นอน! เมื่อเทียบกับลูกสาวแท้ๆ แล้ว ลูกเลี้ยงอย่างฉันก็ไม่มีความหมายอะไร!

เมื่อวิเวียนได้ยินเช่นนี้ คลื่นแห่งความขมขื่นก็ถาโถมเข้าใส่เธอ แม่หมายความว่าอย่างไรที่บอกว่าจะไม่ปล่อย? แม่วางแผนที่จะให้ฉันชดใช้ด้วยชีวิต ถ้าหากว่ามีอะไรเกิดขึ้นกับอีฟเวลินจริงๆ เหรอ?