ความรักสีคราม นิยาย บท 799

“อ้าว เบื่องั้นเหรอ? งั้นไปหาอะไรสนุกๆ ทำกันดีไหม หืม?” ฟินนิคกระซิบถามด้วยเสียงแหบพร่าก่อนจะขบติ่งหูของเธอ

ร่างกายของวิเวียนสั่นเพราะการยั่วเย้าของเขา แต่เธอนึกขึ้นได้ว่าตอนนี้พวกเขาอยู่ในที่โล่งแจ้ง ไม่ได้อยู่ในห้อง

ด้วยเหตุนี้ ความมีเหตุผลของเธอจึงกระตุ้นให้ผลักเขาออกไป แต่แน่นอนว่าฟินนิคก็ไม่ยอม

บรรยากาศเริ่มปกคลุมไปด้วยความปรารถนาอันเข้มข้นและสิ่งต่างๆ เริ่มทวีความรุนแรงขึ้นระหว่างพวกเขา แต่เมื่อเสียงที่ไร้เดียงสามาถึงหูของพวกเขา มนต์สะกดเหล่านั้นก็พังทลาย

“แม่ฮะ พ่อฮะ กำลังจะมีน้องชายให้ผมกันเหรอฮะ?” แลร์รี่เพิ่งกลับมาจากโรงเรียนและได้ยินแม่บ้านบอกว่าพ่อแม่เขาอยู่ที่นี่ ดังนั้นเขาเลยเดินมาหาพ่อกับแม่

แต่สิ่งที่เขาเจอคือภาพที่พ่อแม่ใกล้ชิดกันอยู่ ความสงสัยของเขาพุ่งขึ้นไปไกลจนอดคิดไม่ได้ว่าพ่อกับแม่กำลังจะมีน้องชายหรือน้องสาวให้เขาหรือเปล่า

เด็กชายเห็นว่าไม่มีคำอธิบายอื่นที่สมเหตุสมผลนอกเหนือจากเรื่องนี้

เมื่อเสียงที่ไร้เดียงสาของแลร์รี่ทะลุหมอกแห่งความปรารถนาอันแรงกล้าที่ปกคลุมเขาและวิเวียน เสี้ยววินาทีนั้นฟินนิคก็เกิดอยากจะไล่ลูกชายออกจากบ้าน

แต่ความมีเหตุผลดึงสติเขาว่านี่เป็นลูกชายของเขาเองและเขาทำเช่นนั้นไม่ได้ ท้ายที่สุดแล้วเขาก็ได้แต่ถอนหายใจอย่างพ่ายแพ้

ขณะที่ทั้งสามอยู่ในช่วงเวลาที่แสนกระอักกระอ่วน พวกเขาก็ได้ยินเสียงฝีเท้าของแม่บ้านเข้ามาใกล้พร้อมกับเสียงโทรศัพท์ที่กำลังดังอยู่

“คุณนอร์ตัน คุณนายนอร์ตันคะ” เธอเรียกพวกเขาทั้งสอง จากนั้นก็หันไปพูดกับฟินนิค “สายโทรเข้ามาจากคุณปู่ของคุณค่ะ” หลังจากบอกว่าใครโทรมาแล้ว เธอก็หันหลังเดินจากไปเพื่อให้ความเป็นส่วนตัวแก่พวกเขา

วิเวียนยินดีที่แม่บ้านมีมารยาทและสุภาพมาก เธอรู้สึกว่าตัดสินใจไม่ผิดที่เลือกคนนี้มา

เธอรู้สึกว่าตัวเองทำได้ดีแล้วที่เลือกคนไม่ผิด

จู่ๆ เธอก็นึกขึ้นได้ว่าคนที่โทรมาคือคุณปู่ของสามีเธอ เธอจึงเบนความสนใจไปที่ฟินนิค และพยายามทำความเข้าใจกับบทสนทนาของพวกเขา

แต่ทว่าสายนั้นจบไปก่อนที่เธอจะได้ยินอะไรเสียอีก

วิเวียนมองดูท่าทีของฟินนิค พยายามคิดว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่

น่าเสียดายที่เขาไม่ได้แสดงอาการอะไรออกมาให้รู้ได้มากมายนัก ดังนั้น วิเวียนที่บอกไม่ได้เลยว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่ จึงยอมแพ้ไป

“เป็นอะไรเหรอ?” เธอคิดว่าเธอคงถามเขาไปตรงๆ ได้

“คุณปู่อยากให้เราไปกินข้าวที่บ้านเขาน่ะ”