ความรักสีคราม นิยาย บท 845

เมื่อแสงทองโผล่พ้นขอบฟ้า ก็เห็นชายคนหนึ่งยังคงนั่งอยู่ตรงหน้าต่าง เป็นฟินนิคนั่นเอง

ใช่แล้ว เขาอดหลับอดนอนมาทั้งคืน

เขาใช้เวลาทั้งหมดไปกับการสังคายนางานของตัวเอง แม้ว่ามันจะเปล่าประโยชน์ก็ตามที

“คืนนี้ยังอีกนาน คุณน่าจะพักผ่อนเสียบ้างนะ” วิเวียนกล่าวพลางยื่นนมอุ่นๆ แก้วหนึ่งมาให้

“ทำไมคุณถึงตื่นเข้าจัง?” ฟินนิคหันมามองเธอด้วยความรักใคร่ ความเหนื่อยล้าของเขาดูเหมือนจะสลายไปทันที

การได้มองเห็นคนที่อยากพบเจอน่าจะมีผลต่อจิตใจมากที่สุด ไม่ว่ากำลังเผชิญช่วงเวลาอันแสนเลวร้ายสักเพียงใดก็ตาม

“ฉันตื่นก็เพราะว่านอนไม่หลับน่ะสิ”

วิเวียนรู้สึกปวดใจเมื่อเห็นรอยบวมคล้ำใต้ดวงตาของฟินนิค

หลังจากชีวิตของพวกเขาเริ่มสงบสุขขึ้นมาบ้างแล้ว ทำไมพวกเขายังต้องเผชิญอุปสรรคเช่นนี้อยู่อีกเล่า?

วิเวียนไม่มีคำตอบสำหรับเรื่องนั้นและไม่หวังว่าจะได้รับคำอธิบายเช่นเดียวกัน สิ่งที่เธอรู้ก็คือเธอจำเป็นต้องขจัดปัญหาพวกนี้เพื่อให้พวกเขาได้รับการปลอบประโลมจิตใจขึ้นมาบ้าง

ไม่ว่าจะมีปัญหาเร่งด่วนสักแค่ไหนที่ต้องแก้ไขเสียก่อน

“ไปนอนเสียบ้างเถอะ ฉันจะไปซื้อของสักหน่อย”

วิเวียนอยากจะทำให้แน่ใจว่าฟินนิคจะได้รับสารอาหารที่เพียงพอ

การใช้เวลาตลอดทั้งคืนเช่นนี้ย่อมเป็นผลเสียต่อสุขภาพของเขาแน่ๆ

“ก็ได้ งั้นก็ระวังตัวด้วยล่ะ” ฟินนิคกล่าวอย่างอ่อนโยนพลางกุมมือเธอเอาไว้

วิเวียนยอมรับว่าตอนที่เธอเห็นฟินนิคนอนลงบนเตียง เธอหายใจไม่ทั่วท้องเอาเสียเลย จากนั้นเธอก็ขับรถออกไป

ไม่ได้ไปตลาดหรอก แต่ไปที่บ้านมอร์ริสันต่างหากล่ะ

ในความเข้าใจของเธอ หนทางเดียวที่จะกลับมาผงาดได้อีกครั้งก็คือการชดเชยความเสียหายที่เกิดขึ้นกับบริษัท

เนื่องจากเงินตัวเองจวนจะหมดเกลี้ยงแล้ว เธอจึงได้แต่ไปหาเบเนดิกต์ลับหลังสามีของเธอ

เธออยากรู้ว่าพี่ชายของตัวเองจะเต็มใจลอบช่วยเหลือพวกเขาหรือเปล่า เช่นนั้นอาจจะทำให้พวกเขามีความหวังว่าจะช่วยเหลือบริษัทได้บ้างแล้ว

เมื่อนึกขึ้นได้เช่นนี้ วิเวียนเหยียบคันเร่งแล้วมุ่งหน้าไปที่บ้านมอร์ริสัน