ความรักสีคราม นิยาย บท 852

หลังจากได้รับฟังสถานการณ์ของพวกเขาแล้ว โนอาห์ก็สงสัยว่ามีใครบางคนเข้ามายุ่งกับหุ้นของบริษัทหรือแฮ็คเข้ามาในระบบคอมพิวเตอร์เพื่อสร้างสร้างภาพลวงตาเรื่องราคาหุ้นที่เพิ่มสูงขึ้นจึงทำให้เกิดการหลอกลวงบรรดาผู้ถือหุ้น

เช่นนี้ก็หมายความว่าผู้ร้ายคือหนึ่งในพนักงานของบริษัท โดหลักฐานทั้งหมดได้ชี้กลับมาที่คนผู้นั้น ผู้อยู่เบื้องหลังทุกอย่างก็คือ— อีฟเวลิน

โนอาห์กลับมาที่บริษัทและเจอคลิปวิดีโอการสนทนาของอีฟเวลินกับปีเตอร์ตั้งแต่วันนั้น หลังจากคัดลอกและอัดสำเนาเอาไว้แล้ว เขาก็วางแผนที่จะกลับไปโรงพยาบาลแล้วให้วิเวียนตัดสินใจว่าจะทำอย่างไรดีกับเรื่องนี้

“คุณนายนอร์ตัน ผมรู้แล้วว่าเดิอะไรขึ้นกับหุ้นของบริษัท” โนอาห์วิ่งเข้ามาในห้องและอธิบายตื้นลึกหนาบางของสิ่งที่เกิดขึ้นทั้งหมด

วิเวียนถึงกับพูดไม่ออก

ราคาหุ้นของบริษัทไม่มีทางที่จะแสดงแนวโน้มสูงขึ้นอย่างต่อเนื่องได้ วิเวียนรู้เรื่องนั้นเพราะราคาหุ้นจะถูกกำหนดขึ้นตามข้อตกลงที่เกี่ยวข้อง

แม้จะทราบเรื่องนี้ แต่บรรดาผู้ถือหุ้นก็ยังคงเอาทรัพย์สินทั้งหมดของตนเองไปลงทุนเป็นหุ้นแบบไม่ยั้งคิด... ต่อให้จะโหดร้ายสักแค่ไหนก็ตาม ทว่าก็เป็นเรื่องปกติที่พวกเขาจะสูญเสียทุกอย่างที่พวกเขาได้ลงทุนไป

“การตรวจสอบของผมแสดงให้เห็นว่านี่คือการกระทำของของอีฟเวลินทั้งสิ้น ดูสิครับ นี่เป็นคลิปวิดีโอการสนทนาของอีฟเวลินกับปีเตอร์” โนอาห์วางแล็บท็อปเอาไว้ตรงหน้าวิเวียน เพื่อให้เธอได้เห็นสิ่งที่เกิดขึ้นระหว่างการสนทนาของทั้งสองคน

“อีฟเวลินกล้าดียังไงถึงได้แอบเข้ามาในบริษัทตอนนั้น” วิวเยนส่ายหน้าให้กับวิดีโออย่างรับไม่ได้ จากนั้นก็มองมาที่โนอาห์

“มอบคลิปวิดีโอให้สถานีตำรวจ ให้พวกเขาเรียกนักอ่านปากที่มีประสบการณ์เพื่อถอดความในสิ่งที่อีฟเวลินกับปีเตอร์พูดคุยกัน” วิเวียนออกคำสั่ง เธอรู้สึกแน่ใจว่าทั้งสองคนกำลังหารือแผนการของตนเองอยู่ในคลิปวิดีโอ นักอ่านปากย่อมต้องสามรถถอดความมันได้แน่ๆ

เมื่อความจริงเปิดเผย ก็จะพิสูจน์ได้ว่าฟินนิคเป็นเหยื่อผู้บรุทธิ์!

ความคิดเช่นนี้ทำให้ความหวังทวีจำนวนอยู่ในอกของวิเวียนพลางปรบมืออย่างมีความสุข ที่เหลือก็แค่รอฟังผลลัพธ์

คราวนี้เธอมีความรู้สึกว่า เธอต้องช่วยฟินนิคได้แน่

โนอาห์ทำตามคำสั่งของเธอแล้วส่งหลักฐานคลิปวิดีโอให้แก่สถานีตำรวจ โนอาห์คิดว่าเขาเห็นเงาร่างที่คุ้นเคย แต่เมื่อเขาหันกลับไปมองให้ดีๆ เงาร่างนั้นก็หายไปแล้ว

โนอาห์ส่ายหน้ารัวๆ คิดว่าเขาจะต้องทำงานหนักเกินไปจนมองเห็นสิ่งต่างๆ ไปทั่ว

เขามั่นใจว่าตัวเองน่าจะมองผิดไปจึงได้มุ่งหน้ากลับบ้านไป