ความรักสีคราม นิยาย บท 896

ความภาคภูมิใจจุดประกายอยู่เต็มหัวใจของฟินนิค นั้นลูกฉันเอง! ใจเย็นๆ ไม่ต้องตื่นเต้น

วิเวียนรู้สึกประหลาดใจในตอนแรก แต่เธอก็ยอมรับความจริงในทันที

แลร์รี่สร้างเซอร์ไพรส์ให้เธอได้ตลอดตั้งแต่เขายังเป็นเด็ก อย่างไรก็ตาม วิเวียนต้องยอมรับว่าคราวนี้แลร์รี่เอาชนะตัวเองได้

“นี่หมายความว่าแลร์รี่เรียนจบแล้วใช่ไหมคะ คุณคลาร์ก?” วิเวียนถามครูใหญ่

ไม่มีประโยชน์ที่จะให้เขาเรียนที่นี่อีกต่อไป มันจะเสียเวลาเปล่า

“แน่นอนค่ะ ฉันจะเตรียมเอกสารให้พร้อม” ครูใหญ่กล่าวด้วยความยินดี เธอเขียนใบรับรองการสําเร็จการศึกษาและมอบให้พ่อกับแม่ของแลร์รี่่

ขณะที่ฟินนิคกับวิเวียนกำลังจะออกไปกับแลร์รี่ ครูใหญ่ก็ตะโกนเรียกพวกเขา “รอเดี๋ยวค่ะ”

“มีอะไรเหรอคะ คุณคลาร์ก?”

"อืม...พอจะเป็นไปได้ไหม ถ้าเราจะขอให้แลร์รีทําโฆษณาเล็กน้อยให้กับโรงเรียนของเรา?" ครูใหญ่ถาม

แม้ว่าเธอจะรู้ว่าโอกาสมีเล็กน้อย แต่เธอก็ยังอยากลองขอดูซักครั้ง

ท้ายที่สุด มันจะช่วยสร้างกระแสได้ถ้ามีเด็กที่น่าประทับใจอย่างนี้อยู่ในโรงเรียนพวกเขา

“เราต้องขอโทษด้วยค่ะ คุณคลาร์ก เราไม่ต้องการเปิดเผยเรื่องแลร์รี่มากเกินไป” วิเวียนปฏิเสธครูใหญ่

ครูใหญ่เคารพการตัดสินใจของพวกเขาและได้แต่มองพวกเขาสามคนเดินจากไป

“พ่อฮะ แม่ฮะ ตอนนี้ผมจะต้องไปเรียนที่ไหน?”

วิเวียนและฟินนิคยังไม่ได้คิดเกี่ยวกับเรื่องนี้

เท่าที่จำได้ แลร์รี่เรียนแต่ละที่ไม่เกินสามปีเลย

พวกเขาอดที่จะรู้สึกสงสัยไม่ได้ว่าเป็นเพราะพวกเขา หรือเป็นเพราะแลร์รี่ที่ฉลาดเกินไป

แต่พวกเขาล้มเลิกความคิดนี้อย่างรวดเร็ว สิ่งสำคัญในตอนนี้คือลูกควรไปโรงเรียนไหนดี

“เราให้แลร์รี่เรียนที่บ้านดีไหมคะ?”

วิเวียนคิดว่ามันไม่เป็นความคิดที่ฉลาดพอที่จะให้เด็กเจ็ดขวบเข้าไปเรียนมัธยมต้น