ความรักสีคราม นิยาย บท 898

เนื่องจากฟินนิคได้เลือกปารีสเป็นหนึ่งในติวเตอร์ของแลร์รี่ วิเวียนจึงมั่นใจว่าปารีสต้องเป็นตัวเลือกที่ดีที่สุด

“ฉันสอนภาษา” เธอตอบวิเวียน

ภาษาเป็นสิ่งที่ปารีสถนัดเป็นที่สุด เธอแค่ไม่มีโอกาสแสดงศักยภาพตอนทำงานเท่านั้นเอง

วิเวียนพยักหน้าพึงพอใจแล้วกวาดตามองติวเตอร์คนอื่นจนมาหยุดที่ฟินนิค

“ฉันคิดว่าทุกคนโอเคหมดเลย” วิเวียนพูดกับเขา

“เอาล่ะ พวกคุณทุกคนต้องจัดสรรทำตามตาราง แล้วเจอกันอีกทีพรุ่งนี้นะครับ อย่าสายกันล่ะ” ฟินนิคพูดกับกลุ่มติวเตอร์

ที่เขาขอให้ทุกคนอยู่กันก่อนเพราะว่าเขาอยากให้วิเวียนได้มีโอกาสได้เห็นครูกลุ่มนี้หน่อย

“ปารีส ให้ฉันไปส่งเธอที่บ้านนะ?”

ฟ้ามืดแล้วและวิเวียนก็ไม่อยากให้เธอกลับบ้านตามลำพัง

ฟินนิคมีสีหน้าบึ้งเมื่อได้ยินที่วิเวียนพูด และหันไปจ้องปารีสด้วยสายตาขุ่นเคือง

เขาเฝ้ารอภรรยาสุดที่รักอยู่ที่บ้านทั้งวัน

เขามีท่าทางชัดเจนว่าไม่อยากให้เธอออกไปไหนอีก

“ไม่เป็นไรเลย ฉันกลับคนเดียวได้ กลับได้จริงๆ” ปารีสรีบปฏิเสธและเดินออกไป

เธอรู้สึกได้ถึงสายตาเกรี้ยวโกรธจากฟินนิคเมื่อวิเวียนเสนอไปส่งเธอที่บ้าน เธอรู้ดีว่าต้องรีบกลับก่อนที่เธอจะทำให้เขาไม่พอใจมากกว่านี้

“ชักสีหน้าแบบนี้ทำไมกัน?” วิเวียนเข้าใจในที่สุดว่าทำไมปารีสถึงรีบกุลีกุจอเดินออกไปเมื่อเห็นหน้าฟินนิค

“ตอนนี้ก็มืดแล้ว เธอกลับบ้านคนเดียวไม่ปลอดภัย แล้วเธอก็ไม่มีรถขับด้วย นั่นยิ่งอันตรายเข้าไปใหญ่”

“คุณต้องเลิกกังวลเกินไปได้แล้ว”

ฟินนิคดึงวิเวียนเข้ามากอดแล้วส่งยิ้มกรุ้มกริ่มให้เธอ

“มีอะไรอีกล่ะ?” วิเวียนรู้สึกว่าเขามีสีหน้าเจ้าเล่ห์ชอบกล

ฟินนิคมีสีหน้าขึงขังตอนที่ติวเตอร์อยู่ด้วย วิเวียนไม่รู้จริงๆ ว่าเขาเป็นอะไรไปเมื่อเห็นสีหน้าแดงก่ำของเขาตอนนี้