ความรักสีคราม นิยาย บท 909

จากนั้นเขาก็พาเธอออกไป

เชสถลึงตาใส่เล็กซี่ เพื่อเตือนให้เธออยู่นิ่งๆ

เล็กซี่ตื่นตระหนกด้วยความหวาดกลัวพร้อมกับพยักหน้าอย่างเชื่อฟัง

ในขณะเดียวกัน วิเวียนก็รู้สึกฉุนเฉียวขึ้นมาแวบหนึ่งเมื่อฟินนิคพาเธอออกไป

ไม่ใช่ความผิดฉันสักหน่อย ทำไมเขาถึงทำเหมือนว่าฉันเป็นคนหยิบกล่องไปโดยพลการล่ะ?

“คุณทำอะไรน่ะ?” เธอพยายามดิ้นให้หลุดจากการเกาะกุมของเขาแล้วถามขึ้น

วิเวียนรู้สึกว่ามันไม่ถูกต้องพร้อมๆ กับความโกรธที่กำลังเดือดพล่าน

“คุณรู้ดีว่ากำลังทำอะไรอยู่ กลับบ้านเองนะ”

พูดจบฟินนิคก็หันหลังกลับแล้วเดินจากไป

หัวใจของเธอจมดิ่งเมื่อเขาจากเธอไป

ฟินนิคไม่เชื่อฉันงั้นหรือ?

เขาคิดว่าฉันเป็นหัวขโมยจริงๆ หรือ? ทำไมเขาถึงทำแบบนี้?

วิเวียนเดินออกจากอาคารพร้อมกับคำถามที่วนเวียนอยู่ในหัว

ก่อนหน้านี้ฟินนิคเป็นคนขับรถพาเธอมาที่นี่ แต่เธอต้องเดินกลับบ้านคนเดียวเพราะเขาบอกให้เธอกลับบ้านเอง

ระหว่างทางเธอก็อดสงสัยไม่ได้ว่า วันนี้เป็นโอกาสพิเศษแท้ๆ ทำไมฟินนิคถึงทำกับฉันแบบนั้นล่ะ?

ฉันไปทำอะไรให้เขาโกรธหรือเปล่า? ถ้าเป็นงั้นจริงทำไมเขาถึงไม่บอกล่ะ?

ทันใดนั้นเธอก็ได้ยินเสียงที่คุ้นเคย เมื่อหันกลับไปก็เห็นแลร์รี่ยืนห่างออกไป

วิเวียนอ้าปากค้างด้วยความตกใจ แลร์รี่งั้นหรอ? ทำไมเขามาอยู่ที่นี่? เขาควรจะอยู่บ้านไม่ใช่หรือไง? เธอเข้าไปหาแลร์รี่แล้วถามลูกชายด้วยความอยากรู้

“ผมอยู่บ้านแล้วเบื่อก็เลยแอบตามแม่มา” แลร์รี่ตอบกลับ

ก่อนหน้านี้ หลังจากที่ทั้งคู่ออกมา แลร์รี่ก็รีบขึ้นไปชั้นบนเพื่อหยิบเงินและเรียกแท็กซี่ตามพวกเขาไป

ฟินนิคขับรถไม่เร็วนัก เขาจึงตามพ่อแม่ได้ทันเวลา