ความรักสีคราม นิยาย บท 933

เมื่อวิเวียนกลับมาที่สำนักงาน เธอก็เอนกายลงบนเก้าอี้และจ้องมองไปที่ปารีสซึ่งยังคงทำงานอยู่ เธอไม่พูดอะไรขณะที่เธอครุ่นคิดว่าควรจับคู่พวกเขาอย่างไร

เมื่อสัมผัสได้ถึงการจ้องมองของเธอ ปารีสเงยหน้าขึ้นแล้วเห็นว่าวิเวียนกำลังจ้องมองมาที่เธออย่างตั้งใจราวกับว่าพยายามจะมองตัวเธอให้ทะลุ

“ทำอะไรน่ะวิเวียน?” ปารีสเรียกเธอ เพื่อเป็นการส่งสัญญาณว่าให้เลิกจ้องเธอแบบนั้น

"ไม่มีอะไร วันนี้ฉันไปกินข้าวกลางวันกับพี่ชายของฉันมา”

วิเวียนงุนงงเมื่อเธอไม่สังเกตเห็นปฏิกิริยาใดๆ จากปารีสหลังจากพูดอย่างนั้น

ไม่ใช่ว่าเธอควรจะอิจฉาเหรอ? ทำไมเธอถึงได้สงบและไม่สะทกสะท้าน?

จากนั้นเธอก็โพล่งคำถามเหล่านั้นออกไป แต่จู่ๆ ปารีสก็ตอบกลับมาว่า “ทำไมฉันต้องอิจฉาด้วยในเมื่อเธอเป็นน้องสาวของเขา”

เมื่อได้ยินเช่นนี้ วิเวียนก็ไม่ตอบโต้ใดๆ หลังจากครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง เธอถามว่า “เธอไม่สงสัยหรือว่าฉันกับพี่ชายคุยเรื่องอะไรกัน?”

“นั่นเป็นเรื่องส่วนตัวของพวกเธอนะ”

ได้ เธอชนะ!

ความรู้สึกโกรธเคืองพลุ่งพล่านขึ้นเมื่อเห็นการตอบสนองของปารีส คนซื่อนี่ยากจะสื่อสารด้วยจริงๆ

เธอเกาหัวและยังคงพยายามหาวิธีจับคู่เบเนดิกต์กับปารีส

หลังจากนั้นไม่นาน เธอก็เกิดความคิดดีๆ ขึ้น

แต่เธอรู้สึกว่าไอเดียนี้ยังไม่ดีพอ ดังนั้นเธอจึงพยายามหาความคิดอื่น

ตลอดช่วงบ่าย จิตใจของวิเวียนปั่นป่วนราวกับสายฟ้าแปลบปลาบขณะที่เธอครุ่นคิดหาทางออก

ยังไงเธอก็ไม่สามารถคิดไอเดียดีๆ ได้เลย

เมื่อเธอกลับบ้านในตอนกลางคืนและบอกฟินนิคเกี่ยวกับเรื่องนี้ เขาก็ได้ออกไอเดียที่ยอดเยี่ยมให้แก่เธอ

“เรายังไม่ได้ไปฮันนีมูนไม่ใช่เหรอ? แม้ว่าเราจะอยู่ด้วยกันมานาน แต่ฮันนีมูนก็ยังเป็นเรื่องจำเป็น เราสามารถฝากฟักทองตัวน้อยไว้กับเบ็นได้ ส่วนปารีสก็เป็นติวเตอร์ของเขา ดังนั้น...”

ฟินนิคไม่ได้อธิบายต่อ หลังจากพูดไปครึ่งนึง อย่างไรก็ตามวิเวียนเข้าใจสิ่งที่เขาหมายถึง และเธอก็อดไม่ได้ที่จะยกย่องความคิดของเขา