ความรักสีคราม นิยาย บท 936

เมื่อฟินนิคได้ยินคำว่า "สาวน้อย" เขาเกือบจะหัวเราะออกมา

แต่สุดท้ายก็กลั้นหัวเราะไว้ได้

"โปรดตามฉันมา"

เจ้าของโรงแรมจากไปหลังจากที่พวกเขาเข้าพักเรียบร้อยแล้ว

ทันทีที่เธอไม่อยู่ ฟินนิคก็กดวิเวียนลง ทำให้เธอไม่ทันตั้งตัว

“เอ่อ... เกิดอะไรขึ้น?” วิเวียนงุนงง

เราไม่ควรไปทานอาหารกลางวันตอนนี้เหรอ ยังไงเราทั้งคู่ต่างก็หิวแล้ว

“พูดอีกครั้งซิ สาวน้อย” ฟินนิคยิ้มอย่างมีเลศนัย

วิเวียนกลอกตาและจ้องมองมาที่เขา

“อ่า แบบนี้เองสินะ” หลังจากพูดจบเธอก็กระแอมในลำคอและพึมพำว่า “ที่รัก ฉันอยากได้อะไรสักอย่างเติมเต็ม”

เมื่อคำพูดของเธอจบลง ฟินนิคก็จูบที่ข้างริมฝีปากของเธอ วิเวียนรู้โดยธรรมชาติว่าเขาต้องการอะไร เธอจึงเตรียมจูบเขา

อย่างไรก็ตาม ฟินนิคล่วงรู้ความตั้งใจของเธอตั้งนานแล้ว ดังนั้นเขาจึงดูดริมฝีปากของเธออย่างแรงทันทีที่สัมผัสของเขาได้เริ่มลิ้มรสความหวานจากปากของเธอ

ความจริงแล้วไฟในตัวเขาเริ่มลุกโชนเมื่อได้ยินเธอพูดกับเขาด้วยน้ำเสียงเหมือนหญิงสาวที่อยู่ในสมัยโบราณ

จู่ๆ ความคิดก็แวบเข้ามาในหัวของเขา พวกเราน่าจะลองเล่นบทบาทสมมติกันดูสักวัน!

อย่างไรก็ตามเขาไม่ได้โพล่งออกไปแต่มุ่งความสนใจไปที่การลิ้มลองรสชาติของเธอ

ในขณะเดียวกันปารีสกำลังตกอยู่ในภวังค์ความคิด ขณะที่เธอนอนแผ่บนเตียงในบ้านของเธอ ใบหน้าของเธอแดงก่ำด้วยเหตุผลบางอย่าง

ก๊อก ก๊อก ก๊อก เสียงเคาะสามครั้งดังขึ้น บ่ายวานนี้หลังจากพาแลร์รี่ไปตามที่อยู่ของวิเวียนแล้ว เธอก็เคาะประตูอย่างหวาดกลัว

ประตูถูกเปิดโดยหญิงชราซึ่งดูเหมือนจะเป็นแม่บ้าน

"สวัสดีค่ะ ฉันมาที่นี่เพราะคำสั่งของวิเวียน มอร์ริสัน” ปารีสไม่รู้จะพูดอะไรดี เธอจึงเอ่ยชื่อวิเวียน แม่บ้านต้อนรับพวกเขาอย่างอบอุ่นก่อนที่จะจัดห้องสำหรับพวกเขาสองคนเพื่อเรียนพิเศษ