ขย้ำรักเลขา NC-20 นิยาย บท 103

ไอยราคิดถึงตัวเองเมื่อก่อน เธอโดนสามีทิ้งทั้ง ๆ ที่ไม่รู้ตัวว่ากำลังตั้งท้อง ตอนนั้นเธอเอาแต่นอนร้องไห้ทุกคืน ข้าวปลาไม่ยอมกิน ไม่พูดคุยกับใคร ตรอมใจจนร่างกายทรุดโทรม วันหนึ่ง.. เธอมีอาการปวดท้องหนัก และมีเลือดไหลออกมาจากช่องคลอด เธอเกือบตาย แต่โชคดีที่เพื่อนบ้านมาเจอ และพาเธอไปโรงพยาบาลได้ทัน

หมอบอกว่าไอยราเครียดเกินไป ร่างกายอ่อนแอจนทำให้เกิดภาวะแท้งคุกคาม นั่นคือครั้งแรกที่เธอรู้ว่าตัวเองกำลังจะได้เป็นแม่คน และเธอก็เกือบจะเสียลูกไปตลอดกาล

ยังดีที่ไอรินปลอดภัย และเกิดมาเพื่อเป็นลมหายใจของไอยราจนถึงทุกวันนี้

แล้วแบบนี้.. จะให้เธอยอมปล่อยให้ลูกกลับไปเจอกับความเจ็บปวดได้ยังไง

“คุณน้าครับ”

ไอยราปรายตามองเจ้าของเสียงเรียก ใบหน้าหล่อคมตามแบบฉบับลูกครึ่ง เข้ากันได้อย่างแปลกประหลาดกับชุดพื้นเมืองสีเข้มที่อีกฝ่ายสวมใส่

วันแรกคิดว่าเป็นโจรเลยตีไปเต็มแรง พอรู้ว่าเป็นเจ้านายเก่าของลูกก็รู้สึกผิด แต่หลังจากที่รู้ว่าคน ๆ นี้คือคนที่ทำให้ลูกต้องนอนร้องไห้ทุกคืน คุณครูที่มีเหตุผลมาตลอดก็อดคิดไม่ได้ว่าวันนั้นน่าจะตีให้แรงกว่านี้

“คุณน้า ช่วยฟังผมซักครั้งได้ไหมครับ”

“ฉันไม่มีอะไรต้องฟัง”

“ผมรักไอรินจริง ๆ นะครับ”

“รักเหรอ? รักแล้วทำไมถึงปล่อยให้รินเสียใจ”

“ผม..”

“ถ้าฉันรักใคร ฉันจะไม่ปล่อยให้คน ๆ นั้นต้องเสียใจเด็ดขาด แม้แต่วินาทีเดียวก็ไม่มีทาง แต่นี่ตั้งสามเดือน.. สามเดือนที่ผ่านมาเธอไปอยู่ไหนมา”

“คุณน้า”

“ฉันรักไอรินมาก และเธอ.. เธอทำให้คนที่ฉันรักมากเสียใจ”

ฟุบ!

คนตัวโตคุกเข่ากับพื้นดินที่ชื้นแฉะ ใบหน้าก้มงุดด้วยความรู้สึกผิด

“ผมขอโทษ ขอโทษจริง ๆ ครับ”

เงยหน้าขึ้นอีกทีคุณครูไอยราก็ไม่อยู่แล้ว พลชหน้าเสีย แม่ของคนรักไม่แม้แต่จะรอฟังคำขอโทษจากเขาด้วยซ้ำ

เอาชนะใจไอรินไม่ยาก นั่นเพราะไอรินเองก็รักเขา เธอถึงยอมให้อภัยได้ง่าย ๆ แต่ไม่ใช่กับคนเป็นแม่ ที่ต้องเห็นลูกเสียใจมาเป็นเดือน ๆ เขาไม่โกรธคุณน้าเลยที่ไม่ยอมรับกัน เพราะถ้าเป็นเขา ถ้าลูกของเขาต้องเสียใจเพราะคน ๆ หนึ่งนานขนาดนี้ เขาก็คงไม่ยอมง่าย ๆ เหมือนกัน

เขาต้องพยายามให้มากกว่านี้

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน