ขย้ำรักเลขา NC-20 นิยาย บท 17

“ไอริน”

“บะ บอส ระ รินไม่รู้ มัน มันรู้สึกแปลก ๆ”

“ไอริน ถ้าคุณทำแบบนี้ผมจะไม่ไหวนะ”

ชายหนุ่มเอ่ยเสียงเครียด ร่างกายเขายังมีความต้องการเต็มเปี่ยม ความแข็งขืนไม่อ่อนตัวลงแม้แต่ตอนที่ไอรินร้องไห้โฮ มันชัดเจนแล้วว่าเขาต้องการเธอมากแค่ไหน ถ้าเธอยังเอาแต่รั้งไว้แบบนี้พลชอาจจะยั้งตัวเองไม่ไหวอีกต่อไป

และถ้าเป็นแบบนั้น ต่อให้ไอรินร้องไห้จนน้ำตาหมดตัวเขาก็หยุดมันไม่ได้

“ปล่อยไอริน คุณกำลังทำให้มันยาก” พลชกัดฟันกระซิบเสียงเข้ม การได้ฝังตัวตนนิ่ง ๆ ในช่องทางคับแน่นแต่ทำอะไรไม่ได้ แบบนี้มันเหมือนฆ่าเขาทั้งเป็น

“บอสลอง...ทำต่อได้ไหมคะ”

“ไอริน ถ้าคุณกังวลเรื่องเงินกับเรื่องคอนโด ผมขอยืนยันว่าจะไม่เอาคืน และผมจะไม่ไล่คุณออกด้วย ดังนั้น.. ปล่อย” เพราะเขาจะทนไม่ไหวแล้ว

“ไม่ค่ะ”

“ไอริน!”

“รินไม่เจ็บแล้ว”

พลชหูพึ่ง ท่าทางหงุดหงิดหายไปในพริบตา เขามองเข้าไปในดวงตาคู่นั้นเพื่อค้นหาคำโกหก แต่หาเท่าไหร่ก็ไม่เจอ

ไอรินไม่ได้โกหก และเธอก็ไม่ได้ร้องไห้แล้ว

“หมายความว่ายังไง”

“ตอนที่บอสขยับ รินไม่เจ็บ” ที่จริงเจ็บนิดหน่อย แต่ความรู้สึกวาบหวามมันกลับมาแล้ว เหมือนจะมากกว่าเดิมด้วยซ้ำ “ละ ลองขยับได้ไหมคะ รินคิดว่ารินไหว”

พลชกัดฟันกรอด ไอรินกำลังปั่นหัวเขาอยู่หรือยังไง หรือเธอสนุกที่เห็นเขาเป็นแบบนี้

“ผมไม่หยุดแล้วนะ” ซีอีโอหนุ่มเอ่ยอย่างจริงจังและเด็ดขาด เขายืดตัวขึ้น จับขาเรียวอ้าออกกว้าง

ไอรินควรจดจำให้ขึ้นใจ ว่าพลช ดีน แม็กซ์เวล ไม่เคยขาดทุน และไม่เคยยอมให้ใครมาปั่นหัวได้ฝ่ายเดียว

“ครั้งนี้ร้องไห้จนตายผมก็จะไม่หยุด”

แก่นกายที่คาอยู่ครึ่ง ๆ กลาง ๆ ถูกดึงออกจนเกือบสุด ชายหนุ่มมองเลือดสีสดที่เปื้อนคอนด้อม และหยดลงผ้าปูที่นอนสีขาวส่วนหนึ่งด้วยสายตาราบเรียบ ก่อนจะไล่สายตาขึ้นไปตามร่างกายนวลเนียน ผ่านหน้าท้อง อกอวบ ขึ้นไปสบตากับหญิงสาวที่กำลังมองมาไม่ต่างกัน

สวบ!

“อ๊า!!”

ผ้าปูที่นอนถูกกระชากจนหลุดลุ่ย ไอรินสะบัดหน้าหนีพร้อมส่งเสียงกรีดร้องออกมา ครั้งนี้ทั้งเจ็บและจุก คับแน่นเหมือนร่างกายกำลังแยกเป็นสองส่วน แต่พลชไม่รอให้เธอปรับตัวอะไรทั้งนั้น

เขาขยับซอยสะโพกเป็นจังหวะสั้น ๆ ใบหน้าของไอรินเหยเกเพราะความเจ็บ ก่อนจะเริ่มเปลี่ยนไปทีนิด ไม่นานเลขาคนสวยก็ส่งเสียงครางหวิว ชั้นเชิงที่มากมายของคนมีประสบการณ์ ทำให้ความเจ็บและความจุกจางหายไปอย่างรวดเร็ว

“อ๊ะ อะ บอสขา”

ไอรินบิดตัวเร่า ๆ ปากอิ่มส่งเสียงครางหวาน ๆ ออกมาไม่ขาดสาย เธอแอ่นกายขึ้นหาเจ้านายหนุ่ม เหมือนลืมไปแล้วว่าเคยเจ็บปวดเพราะเขามากแค่ไหน

พลชยกยิ้มพึงพอใจ เขาหยิบหมอนมารองใต้ก้นอวบ เพราะอยากกระแทกได้สะดวกกว่านี้

“อื้อ อ๊ะ”

จากจังหวะสั้น ๆ เปลี่ยนเป็นรุนแรงตามอารมณ์ที่พุ่งสูง พลชมองจุดเชื่อมต่อที่ขึ้นสีจัด ไม่รู้ว่าเป็นเพราะเลือดของเธอ หรือเพราะเขากระแทกแรงเกินไป

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน