ขย้ำรักเลขา NC-20 นิยาย บท 20

เดินออกมาจากห้องน้ำก็พบว่าไอรินผลอยหลับไปแล้ว เธอหยิบผ้าห่มมาคลุมตัวไว้ลวก ๆ ใบหน้าที่ยังแดงระเรื่อไร้พิษสง ดวงตาคู่สวยหลับพริ้ม แพขนตางอนหนาทาบลงบนแก้มใส พลชเหลือบมองร่องรอยบนเตียง เพราะเขาป้องกันเป็นอย่างดีจึงไม่ทิ้งคราบอะไรไว้เลย นอกจากคราบสีแดงเข้มที่เริ่มเปลี่ยนเป็นสีน้ำตาลนั่น

ไอรินเป็นของเขาแล้ว

“ฝันดี”

ชายหนุ่มหยิบเสื้อคลุมมาสวมใส่ ปิดไฟจนห้องมืดสนิท แล้วเดินออกมาจากห้องนอนเลขาเงียบ ๆ

.

.

กลับมาถึงห้องพลชก็หยิบมือถือขึ้นมาเป็นอย่างแรก กดโอนเงินจำนวนหกหลักเข้าบัญชีเลขาสาว แทนคำขอบคุณที่ทำให้เขาอิ่มเอมแบบนี้

พลชตั้งใจว่าจะอาบน้ำ แต่ไม่ทันได้ทำอย่างที่ใจคิดมือถือก็กรีดร้องเสียงดัง ชื่อที่ปรากฎอยู่บนหน้าจอจะไม่รับก็ไม่ได้ สุดท้ายพลชก็ตัดสินใจรับสายนั้นแล้วกรอกเสียงนุ่ม ๆ ลงไป

“ครับมัม”

(ดีน กลับมาจากอิตาลีแล้วเหรอลูก)

“ครับ เพิ่งถึงไม่นานนี่เอง”

(ทานอะไรหรือยัง)

พอมารดาถาม พลชก็นึกขึ้นได้ว่าไอรินทำอาหารไว้ให้ แต่เขากลับไม่สนใจของพวกนั้นแล้วจับเธอกินจนหลับไปแล้ว

(ดีน ได้ยินมัมหรือเปล่า)

“ได้ยินครับ” เสียงที่เอ่ยออกมาอ่อนลงเล็กน้อย “มัมโทรมาดึกจังครับ ทำไมวันนี้นอนดึก”

(มัมห่วงลูก แด๊ดเองก็บ่นหา ไม่เห็นโทรมาบอกว่าถึงไทยแล้ว)

“ขอโทษครับมัม พอดีว่าผมยุ่งนิดหน่อยก็เลยไม่ได้โทรหา” เขารู้สึกผิดที่บอกแม่ไม่ได้ว่ายุ่งเรื่องอะไร แต่เขาไม่ได้โกหก เพราะเมื่อกี้เขากำลังยุ่งอยู่จริง ๆ นั่นแหละ

(ยุ่งอะไรนักหนา ได้ข่าวว่าลูกยอมจ้างเลขาแล้ว มีเลขากับเขาเสียทีนะดีน มัมคิดว่าลูกจะใช้งานแค่วิลล์กับไมค์ไปจนแก่)

“ผมไม่อยากมีเลขานี่ครับ แค่วิลล์กับไมค์ก็พอแล้ว”

(แล้วทำไมตอนนี้ถึงมีล่ะ)

ชายหนุ่มตอบคำถามของผู้ให้กำเนิดไม่ได้ จะให้บอกตรง ๆ ว่ามีเลขาไว้ทำอะไรบ้างก็กลัวว่าจะถูกบ่น ถึงมัมกับแด๊ดจะไม่เคยห้ามเรื่องนี้ แต่ที่ผ่านมาพลชไม่เคยผูกขาดกับใครแบบไอรินมาก่อน

(ปานบอกมัมแล้วว่าเลขาคนนั้นพักที่ไหน)

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน