15
“ได้สิคะ^_^” ฉันรีบตอบตกลงที่จะช่วยเหลือเพราะอยากเห็นเอิร์นมีความสุข มันคงจะดีถ้าเธอได้ของขวัญที่ชอบจากผู้ชายที่ใช่
พี่แทนเขาเอาใจใส่เอิร์นดีมากๆ เลยนะ
“ขอบคุณครับ^_^” พี่แทนฉีกยิ้มด้วยความดีใจ เห็นแบบนี้แล้วฉันก็ไม่ห่วงอะไรแล้ว ยัยเอิร์นรักคนไม่ผิดเลยจริงๆ
“คุยอะไรกันคะ แอบนินทาเอิร์นหรือเปล่า” เอิร์นถามเป็นเชิงแซวเมื่อเดินกลับมาถึงโต๊ะ
“เปล๊า~” ฉันแกล้งทำเสียงหยอกเย้าตามประสาเพื่อนรัก
จากนั้นเราก็นั่งคุยกันไปเรื่อยเปื่อย ส่วนมากมีแต่เอิร์นกับพี่แทนที่คุยกัน ส่วนฉันก็นั่งดื่มน้ำส้มแล้วเล่นโทรศัพท์มือถือไปด้วย
ไม่รู้ว่าคิดไปเองหรือเปล่า แต่ฉันรู้สึกเหมือนถูกพี่แทนลอบมองอยู่บ่อยครั้ง สงสัยจะเป็นเพราะฉันแต่งตัวไม่ค่อยเหมือนคนมาเที่ยวล่ะมั้ง
สองชั่วโมงต่อมา
เอิร์นเริ่มเมาแล้วเพราะดื่มไปหลายแก้ว พี่แทนเองก็หน้าแดง จากตอนแรกที่นั่งห่างกันก็กลายเป็นว่าตอนนี้เอิร์นนั่งอยู่บนตักแล้วซบหน้าลงบนแผงอกของพี่แทน
“เอิร์นเดี๋ยวแป้งไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ”
“อื้อ~”
“น้องแป้งไปถูกไหมครับ” ขณะที่กำลังจะลุกพี่แทนก็ถามขึ้น
“เดี๋ยวเดินหาเอาก็ได้ค่ะ ไม่น่ายาก”
“มันอันตรายนะ เดี๋ยวพี่ไปส่งดีกว่า”
“ไม่เป็นไรค่ะ คือ…”
“น่านสิ ห้ายพี่แทนปายส่งดีกว่า~” น้ำเสียงของเอิร์นตอนนี้ยานคางเอามากๆ คงจะเมาหนักจริงๆ
“เอิร์นโอเคใช่ไหมครับ ถ้าพี่จะไปส่งแป้ง”
“โอเคสิคะ ฝากแป้งด้วยน้า~”
“ครับ งั้นเดี๋ยวเอิร์นนั่งที่โซฟาไปก่อนนะ”
“ได้ค่า~”
พี่แทนยกตัวเอิร์นออกจากตักให้นั่งลงบนโซฟา จากนั้นก็ลุกขึ้นยืนแล้วมองหน้าฉัน “ตามพี่มานะครับ”
พูดจบเขาก็เดินนำไป ฉันจึงจำใจต้องเดินตาม
จริงๆ ไม่อยากรบกวนเวลาเดตกันของทั้งสองคนเลย แต่เอิร์นเองก็สนับสนุนมาแบบนั้นนี่นะ
พี่แทนพาฉันเดินมาแป๊บเดียวก็ถึงหน้าห้องน้ำ
“ขอบคุณที่มาส่งนะคะ^_^”
“ไม่เป็นไร…ให้พี่รอไหม ?”
“พี่แทนรีบกลับไปนั่งกับเอิร์นดีกว่าค่ะ ยิ่งเมาๆ อยู่ด้วย”
“พี่ว่าพี่อยู่เป็นเพื่อนแป้งดีกว่า เผื่อมีใครมารุ่มร่าม”
“แต่ว่า…”
“คนเขาเห็นเอิร์นนั่งตักพี่แล้ว คงไม่มีใครกล้าไปยุ่งกับเอิร์นหรอก แต่เมื่อกี้แป้งน่ะถูกผู้ชายมองเยอะเลยนิ” คำพูดของพี่แทนเหมือนไม่ค่อยพอใจสักเท่าไหร่ หรือว่าฉันคิดมากไปเองนะ
“ค่ะ งั้นเอาแบบนั้นก็ได้” เพราะไม่อยากถูกมองว่าเรื่องมากฉันเลยไม่ขัดอะไรแล้วเดินไปเข้าห้องน้ำ
พอเข้าเสร็จก็เดินออกมาเห็นพี่แทนยังยืนรออยู่ตรงที่เดิม เขาเดินนำกลับไปที่โต๊ะ ฉันก็เดินตาม
ปึก!
“โอ๊ย~” ระหว่างเดินก็เหมือนจะชนเข้ากับใครบางคนจนเซ แต่โชคดีที่คนๆ นั้นประคองร่างฉันไว้ เลยกลายเป็นว่าตอนนี้ฉันตกอยู่ในอ้อมกอดของเขา
“ขอโทษนะครับ เจ็บตรงไหนหรือเปล่า ?” พอเงยหน้าขึ้นก็เจอกับเจ้าของเสียงทุ้มนุ่ม เขาหน้าตาดีจนฉันเผลอมองไปชั่วขณะนึง “คุณครับ คุณ”
“ขะ…ขอโทษทีค่ะ” เสียงเรียกของเขาทำให้ฉันได้สติกลับมา
“เจ็บตรงไหนไหมครับ”
“มะ…ไม่เจ็บค่ะ”
พี่แทนทำตัวแปลกมากจริงๆ เขาเป็นอะไรไป
“กลับ” เสียงแข็งของอารันก่อนร่างฉันจะถูกพาเดินไปที่รถ
บ้าน
ตลอดทางที่นั่งรถมาฉันกับอารันไม่ได้คุยอะไรกันเลย ต่างคนก็ต่างเงียบ บรรยากาศเต็มไปด้วยอารมณ์เดือดดาลและความอึดอัด
เมื่อรถมาจอดที่หน้าบ้านฉันจึงเปิดประตูจะลงจากรถ แต่อารันก็ไม่ยอมให้ลงง่ายๆ คว้าข้อมือฉันไว้
“ไอ้นั่นมันเป็นแฟนเอิร์นจริงๆ ?”
“ค่ะ”
“เหอะ! คงโดนมันหลอกแล้วแหละ” อารันแค่นเสียงหัวเราะในลำคออย่างเย้ยหยัน
“โดนหลอกอะไรคะ”
“มองแวบเดียวก็รู้ว่ามันชอบแป้ง แค่เอาเพื่อนมาบังหน้าเท่านั้นแหละ”
อยากรู้ว่าอะไรที่ทำให้อารันคิดแบบนั้น อีกอย่างฉันกับพี่แทนเพิ่งเจอกันวันนี้เอง เขาจะมาชอบฉันได้ยังไง
“อารันเข้าใจผิดแล้วค่ะ พี่แทนเขาออกจะรักเอิร์น”
ถ้าพี่แทนไม่รู้สึกอะไรกับเอิร์นเลย จะชวนฉันไปเลือกของขวัญวันเกิดให้ทำไม
“แป้งไม่ทันคนแบบนั้นหรอก”
“รวมถึงคนแบบอารันด้วยไหมคะ…”
??????????
อุ๊ย หน้าชาเลยไหมคะนั่น5555555555
โดนน้องด่าไปแล้ว 1 กรุบ สมน้ำหน้า
1 เมนต์ = 1 กำลังใจค้าบ ?
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ขย่มรัก คุณอา
ใช้ภาษาได้โคตรลื่น ไม่เกินจริง มีอารมณ์เลย แต่งเก่งมาก...