ขย่มรัก คุณอา นิยาย บท 23
22
“อื้อ! อารันอะ เลิกแกล้งแป้งได้แล้วค่ะ~” ฉันตีแขนอารันเบาๆ ไปหนึ่งที
ถึงคำพูดของอารันจะลามกไปหน่อย แต่มันก็ช่วยทำให้ฉันหยุดร้องไห้ได้แหละนะ
“ว่าไง สรุปอยากกินอะไร ?”
“ไปกินอาหารญี่ปุ่นก็ได้ค่ะ^_^”
“พอจะได้กินของชอบแล้วยิ้มออกเลยนะ”
อารันแซวพร้อมกับยื่นมือมาบีบแก้มฉันอย่างมันเขี้ยว
“ดีใจนะคะที่อารันยังจำได้ว่าแป้งชอบอาหารญี่ปุ่น”
ที่ฉันประทับใจก็เพราะตอนเด็กๆ ฉันชอบกินอาหารญี่ปุ่นมาก แต่พอโตมาก็ไม่ค่อยได้กินสักเท่าไหร่ แถมยังไม่ค่อยได้พูดถึงเรื่องนี้อีกด้วย
มันเลยเหมือนจะกลายเป็นเรื่องที่ต้องถูกลืมไป ทว่าอารันกลับยังจำมันได้
อารันคลี่ยิ้มเจ้าเล่ห์แล้วเลื่อนใบหน้าเข้ามาใกล้ๆ จนสัมผัสได้ถึงลมหายใจอุ่นร้อน
“ก็บอกแล้วไงว่าจริงจัง…”
ทันใดนั้นใบหน้าของฉันก็ร้อนผ่าวขึ้นมาทันที ป่านนี้คงจะแดงเป็นลูกตำลึงแล้วแน่ๆ
“ปะ…แป้งหิวแล้วค่ะ”
“เดี๋ยวกลับห้องแล้วเจอดีแน่”
อารันทิ้งท้ายไว้แค่นั้นก่อนจะเดินนำฉันออกไป ส่วนฉันยังมัวแต่ยืนสะกดความเขินอายเมื่อครู่ หัวใจดวงน้อนเต้นรัวไม่ยอมแผ่วลงเลย
ตุ้บ!
“อุ๊ย! ขอโทษทีค่ะ” จู่ๆ ก็มีผู้หญิงคนนึงเดินมาชนฉันจนกระเป๋าเธอหล่นลงบนพื้น
“ไม่เป็นไรค่ะ เจ็บตรงไหนมั้ยคะ”
ฉันก้มลงเพื่อจะช่วยเธอหยิบกระเป๋า แต่ก็ต้องชะงักเมื่อพบว่ามีของบางชิ้นกระเด็นออกมาจากข้างใน
มันคือเข็ดขัด ฟังดูเหมือนไม่มีอะไรใช่ไหมล่ะ แต่จริงๆ แล้วเข็มขัดเส้นนี้เป็นเข็มขัดที่ฉันสั่งทำเป็นพิเศษเพื่อให้อารันเป็นของขวัญวันเกิดเมื่อหลายปีก่อน
แน่นอนว่ามันเป็นเพียงของที่มีชิ้นเดียวบนโลก ฉันถึงได้ชะงักเพราะมั่นใจว่าต้องเป็นของอารัน
ว่าแต่ทำไมเข็มขัดถึงมาอยู่กับ…
“คุณอ้อม…” ใช่ ผู้หญิงที่เดินคนฉัน รวมถึงเป็นเจ้าของกระเป๋าใบนี้ก็คือคุณอ้อมเลขาของอารัน
“อ้าวคุณแป้ง” เธอทำสีหน้าตกใจพอเห็นว่าเป็นฉัน “ขอโทษทีนะคะพอดีแป้งไม่ได้ตั้งใจ” คำขอโทษของเธอทำให้ฉันรู้สึกแปลกๆ ไหนจะเรื่องเข็มขัดอีก
บอกตามตรงว่าตอนนี้รู้สึกไม่สบายใจเลยจริงๆ
“ไม่เป็นไรค่ะ…คุณอ้อมไม่เจ็บตรงไหนใช่มั้ยคะ ?” ถึงอย่างนั้นฉันก็ต้องพยายามเก็บอาการเอาไว้
“ไม่เป็นไรค่ะ อุ๊ย! นั่นกระเป๋าอ้อมนี่คะ ขอบคุณนะที่ช่วยเก็บให้^_^” เธอยื่นมือมาดึงกระเป๋าไปจากมือฉันเลย “ยังไงเดี๋ยวอ้อมขอตัวก่อนนะคะ” พูดจบเธอก็เดินผ่านฉันไป
ฉันหันมองตามแผ่นหลังของเธอด้วยความคับข้องใจ แต่บทจะให้ถามไปตรงๆ ก็ไม่กล้า
“อ๋อ พอดีวันนี้อาสั่งกางเกงมาใหม่เลยถอดลอง แล้วกางเกงมันดันพอดีจนลืมใส่เข็มขัด”
“….” ทั้งที่ฉันไม่ได้ถาม ทั้งที่ฉันไม่ได้พูด แค่ใช้สายตามองอารันก็รู้ได้ทันทีเลยอย่างงั้นเหรอ
อ่านใจกันเก่งจริงๆ
“คิดมากเหรอ ?” เมื่อเห็นฉันเงียบอารันก็ถามขึ้นด้วยน้ำเสียงโทนนุ่ม ฟังดูเหมือนกำลังเป็นห่วงความรู้สึกของฉันอยู่จริงๆ
“เปล่าค่ะ แค่อยากสงสัยเฉยๆ” ไม่มีเหตุผลอะไรที่ต้องโกหก ในเมื่ออารันมองออกขนาดนี้แล้ว
“ทีหลังถ้าสงสัยก็ถาม ไม่ใช่มานั่งคิดเองแล้วก็นอยด์”
“แป้งยังไม่ได้นอยด์เลยนะคะ”
“ไม่ได้นอยด์อะไร นั่งเงียบเหมือนโดนเอาเอ็นอุดปาก”
“อารันคะ!” ฉันเรียกอารันเสียงดังพลางทำหน้ามุ่ย พอได้ยินคำอธิบายแล้วมันก็โล่งใจขึ้นเยอะเลย
“พูดจริงๆ นะ ต่อไปมีอะไรห้ามคิดเองเออเอง และห้ามฟังคำพูดของคนอื่น มีอะไรให้มาถามและเชื่ออาแค่คนเดียว”
“ค่ะ ต่อไปถ้ามีอะไรแป้งจะถามคุณอาก่อน แล้วก็จะเชื่อแค่คำพูดของคุณอาด้วย^_^”
“ดีมาก”
????????????
ไหนใครรอ NC ค้า เมนต์ให้ชื่นใจโหน่ย ❤️
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ขย่มรัก คุณอา
ใช้ภาษาได้โคตรลื่น ไม่เกินจริง มีอารมณ์เลย แต่งเก่งมาก...