ขย่มรัก คุณอา นิยาย บท 5

ฉันยืนงงกับคำพูดของคุณอาที่บอกว่าฉันมีเจ้าของแล้ว ไปมีตอนไหนกัน ฉันยังโสดสนิท ไม่มีแม้กระทั่งคนคุย

“จริงเหรอครับแป้ง” พี่โดมไม่ได้สนใจอารันเลยด้วยซ้ำ แต่กลับถามย้ำเอาความจริงกับฉัน

“คือแป้งยัง…”

“กลับบ้านกับอา” ยังไม่ทันที่ฉันจะพูดจบประโยค อารันก็คว้ามือฉันให้เดินตามเขาไปขึ้นรถ พอเข้ามานั่งในรถแล้วอารันก็เอาแต่พ่นลมหายใจออกมาแรงๆ แถมยังไม่ยอมสตาร์ทรถขับออกไปด้วย

จู่ๆ ก็รู้สึกเหมือนว่าตัวเองทำอะไรผิดไป ทั้งที่ฉันแค่มีผู้ชายเข้ามาจีบ ทำให้ไม่กล้าถามหรือมองหน้าอารันเลยตอนนี้ เพราะรู้ดีว่าเวลาเขาโกรธมันน่ากลัวมากแค่ไหน

มีครั้งนึงที่ฉันทำอารันโมโห จำได้แม่นว่าตอนนั้นอารันรุนแรงกับฉันมาก แววตาที่ฉายออกมาเต็มไปด้วยอารมณ์เดือดปะทุ

แต่มันก็แค่ครั้งเดียวที่อารันเป็นแบบนั้น หนำซ้ำอารันยังพยายามขอโทษและปลอบใจฉันด้วยสารพัดวิธี รวมถึงให้คำมั่นสัญญาว่าจะไม่โมโหร้ายแบบนั้นอีก

ถึงอย่างนั้นก็เถอะ แต่ฉันก็ยังกลัวอยู่ดี

“ทำไมต้องให้มันจีบ”

หลังจากที่เงียบอยู่นานอารันก็ถามขึ้น เหมือนเขาจะใจเย็นลงบ้างแล้ว แต่น้ำเสียงก็ยังฟังดูไม่สบอารมณ์สักเท่าไหร่

“ละ…แล้วทำไมต้องไม่ให้จีบด้วยล่ะคะ” ฉันไม่ได้ยอกย้อนนะ แต่แค่อยากรู้

“อยากมีแฟนว่างั้น ?”

“เปล่าค่ะ แป้งแค่อยากลองโตเป็นผู้ใหญ่ดูเฉยๆ”

“เป็นเรื่องอื่นก็ได้”

“….”

“หรืออยากลองเรื่องอื่น ?” อารันหันตัวมาหาฉันพร้อมกับโน้มใบหน้าเข้ามาใกล้ๆ มือหนาเชยปลายคางฉันให้เงยหน้าขึ้นไปสบตากัน

“มะ…หมายถึงเรื่องอะไรคะ” ไม่รู้ว่าทำไมพอเห็นสายตาคู่นั้นของอารันแล้วฉันถึงได้รู้สึกเกร็งขึ้นมา

“ก็เรื่องที่ผู้ชายกับผู้หญิงมักทำด้วยกัน” ฉันเกือบจะลืมหายใจเมื่ออารันใช้ปลายนิ้วโป้งเกลี่ยที่ริมฝีปากอิ่มไปมาเบาๆ “ถ้าแป้งอยากลอง…อาช่วยได้นะ”

“ปะ…แป้งไม่ได้อยากลองอะไรค่ะ”

“ถ้าอย่างนั้นก็อย่าให้ใครจีบ”