กินเด็ก 20+ บทที่ 56
@สามวันต่อมา
"พี่พัดชาจะให้หนูใส่ชุดนี้จริงๆเหรอคะ มันเย็นแปลกๆยังไงก็ไม่รู้" คะนิ้งถามอย่างเหนียมอายขณะมองเงาสะท้อนของตัวเองผ่านกระจกเงาในห้องทำงานของพัดชา
เด็กสาวหน้าตาจิ้มลิ้มถูกประทินโฉมด้วยเครื่องสำอางบางๆจนดูแปลกหน้าไป หน้าอกใหญ่เกินขนาดห่อหุ้มด้วยชุดว่ายน้ำตัวจิ๋วสีขาวจนเนินอกอวบอิ่มล้นทะลัก ไม่ต่างจากพื้นที่สงวนที่ถูกซ่อนไว้ใต้กางเกงชั้นในตัวจิ๋วสีเดียวกัน ผมยาวดำขลับม้วนเป็นลอนช่วงปลายและรวบขึ้นสูงเป็นหางม้า ปล่อยปอยผมลงมาข้างแก้มเล็กน้อย
และเด็กสาวคนนั้น...คือเธอ
"ว้าว ชุดว่ายน้ำสีขาวเหมาะกับน้องคะนิ้งจริงๆนะเนี่ย ไม่คิดว่าเด็กน่ารักอย่างนี้จะเซ็กซี่เป็นเหมือนกัน" พัดชาที่เพิ่งแต่งตัวเสร็จเรียบร้อยเดินนวยนาดบนรองเท้าส้นสูงเข้ามายืนซ้อนหลัง ดวงตาโฉบเฉี่ยวภายใต้แพขนตางอนสวยไล่มองเรือนร่างอรชรในชุดว่ายน้ำสีขาวของคะนิ้งอย่างตะลึง ก่อนจะเอื้อมไปหยิบเสื้อเชิ้ตสีขาวที่วางอยู่ใกล้ๆมาสวมใส่ลวกๆโดยไม่ติดกระดุม
"พี่ลืมบอกเราไปว่าวันนี้ต้นมาด้วยนะ น่าจะรออยู่ในงานแล้ว น้องคะนิ้งโอเคไหมถ้าจะเจอกัน"
"..." คำพูดของพัดชาทำให้คะนิ้งที่กำลังยืนมองตัวเองในกระจกชะงักไป แม้ว่าหลายวันที่ผ่านมาจะพยายามลบเขาออกจากความทรงจำแค่ไหน แต่หัวใจมันก็ยังเต้นแรงกับชื่อของเขา
"...ค่ะ หนูจะไม่หนีอีกแล้ว"
"มันต้องแบบนี้สิ" พัดชายกยิ้มพอใจ แล้วหยิบเสื้อเชิ้ตสีดำตัวโคร่งมาสวมให้คะนิ้งเสร็จสรรพ
"หนูขอติดกระดุมสักเม็ดสองเม็ดได้ไหมคะ"
"ไม่ต้องติดหรอก เดี๋ยวขึ้นไปข้างบนก็ต้องถอดออกอยู่ดี พี่ว่าเราไปกันเถอะ เป็นเจ้าของงานปล่อยให้แขกรอนานมันไม่ดี"
"แต่วันนี้พี่พัดชาสวยมากเลยนะคะ ชุดว่ายน้ำสีแดงเหมาะกับผิวขาวๆของพี่พัดชามากเลยค่ะ" เด็กสาวชมเปาะพลางหมุนตัวกลับไป
"ชมเยอะจนพี่จะลอยแล้วนะ"
"พี่พัดชายังไม่ชินกับคำชมอีกเหรอคะ คงไม่ใช่หนูคนเดียวหรอกที่ชมพี่พัดชา"
"ปากหวานนะเนี่ย ไปใส่รองเท้าเถอะ จะได้ขึ้นไปข้างบนกัน"
"หนูขอใส่รองเท้าธรรมดาไม่ได้เหรอคะ ส้นสูงมันเดินไม่ค่อยสะดวกเลย"
"ไม่ได้หรอก เป็นน้องสาวของพี่ต้องดูดีและเพอร์เฟกต์ที่สุด ค่อยถอดตอนเล่นน้ำนะ" คะนิ้งพยักหน้ารับอย่างไม่เรื่องมาก ก่อนจะเดินไปสวมรองเท้าส้นสูงสีดำขนาดห้านิ้วที่พัดชาเตรียมไว้ให้ เมื่อเสร็จแล้วจึงเดินขึ้นไปบนดาดฟ้าพร้อมกัน
โว้วววววววววววว!!
เสียงโห่ร้องต้อนรับดังระเบ็งเซ็งแซ่เพียงแค่พัดชาและคะนิ้งก้าวเข้ามาในงานพร้อมกัน เจ้าของงานวันเกิดอย่างพัดชาคลี่ยิ้มน้อยๆทักทายแขกที่มาร่วมงาน ในขณะที่คะนิ้งเกาแก้มแก้เก้อเมื่อโดนสายตาของผู้คนในงานทั้งชายและหญิงจ้องมองมาแทบเป็นตาเดียว ถึงอย่างนั้นใบหน้าจิ้มลิ้มก็เปื้อนรอยยิ้มตลอดเวลา
"ว้าวววว นี่ใช่ตัวเล็กของพี่จริงไหมเนี่ย" พารันที่เพิ่งขึ้นจากสระว่ายน้ำไล่มองเรือนร่างขาวเนียนของคะนิ้งตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้าอย่างตะลึงเมื่อพัดชาและคะนิ้งกรีดกรายเดินมาหา
"พี่พัดชาแต่งหน้าทำผมให้ค่ะ ชุดนี้พี่พัดชาก็ซื้อให้หนูหมดเลย"
"ถึงว่าทำไมสวยกว่าเจ้าของงาน"
"อยากตาย?" พัดชากอดอกถามอย่างเอาเรื่อง ก่อนจะแบมือไปตรงหน้าพารันที่กำลังยิ้มยียวน "ไหนของขวัญวันเกิดฉันยะ"
"มีแต่หมออ้อยกับรอยยิ้มมึงจะเอาอันไหนล่ะ"
"อยากตายเป็นผีเฝ้าสระน้ำที่นี่ไหม?"
"เพื่อนมีตั้งเยอะตั้งแยะมาทวงกูอยู่ได้ ของขวัญของมึงกูเตรียมไว้ให้แล้ว ไม่ต้องห่วง"
"หวังว่าแกจะไม่ใช้มุกเอาตัวเองมาเป็นของขวัญวันเกิดให้ฉันนะ"
"ถ้ามึงโอเคก็ย่อมได้" ไม่ว่าเปล่าแต่พารันยังเกี่ยวรั้งพัดชาเข้ามากอดแนบอก แล้วโน้มใบหน้าลงไปจูบเบาๆบนริมฝีปากอวบอิ่มที่เคลือบด้วยลิปสติกสีชมพูบางๆ
"พัดชา" เสียงหนึ่งดังขึ้นจากทางด้านหลัง ทำให้พัดชารีบผละตัวออกจากอ้อมแขนของเพื่อนรัก เธอส่งยิ้มหวานให้เจ้าของคำทักทายเมื่อเห็นว่าเป็นเหมราชที่เดินจูงมือมาพร้อมกับเด็กสาวหน้าตาจิ้มลิ้ม
"นี่ของขวัญวันเกิด"
"ว้าว ขอบคุณนะ แต่พัดบอกแล้วนิว่ามาเฉยๆก็ได้ ไม่ต้องมีของขวัญอะไรหรอก" เธอรับกล่องของขวัญจากเหมราชมาถือไว้
เมื่อกี้หนูเพิ่งกินไอติมในงานไปสองถ้วย อร่อยมากๆเลยค่ะ แต่เฮียเหมกลัวหนูกินหมดเลยลากหนูออกมา แล้วก็ขอโทษที่ใส่ชุดธรรมดามานะคะ เฮียเหมบอกว่าถ้าใส่ชุดว่ายน้ำมาจะไม่เลี้ยงไอติมหนูแล้ว" พัดชาหัวเราะขบขันกับคำพูดไร้เดียงสาของนาร์เนีย คู่หมั้นของเหมราช
"คะนิ้งจ๊ะนี่น้องนาร์เนียแฟนเหมเขา"
นาร์เนียทำตาโตอย่างน่ารักเมื่อได้ยินชื่อของคะนิ้ง ก่อนจะรีบปล่อยมือจากเหมราช แล้วเดินเข้าไปทักทายคะนิ้งใกล้ๆ "เมียตัวน้อยของพี่ต้นน้ำใช่รึเปล่า
กินเด็ก 20+ บทที่ 56
อ่าน บทที่ 56 ของนวนิยาย กินเด็ก 20+, ผู้แต่ง: เวย์นิส, ประเภท: Romance, Drama, .... กินเด็ก 20+ Hinovel เยี่ยมชม novelones.com เพื่ออ่าน บทที่ 56 ฟรีและบทต่อไปของ กินเด็ก 20+ ตอนนี้! ... บทที่ 56 ให้การสนับสนุนการดาวน์โหลด PDF ฟรี
การค้นหาที่เกี่ยวข้อง: