กินเด็ก 20+ นิยาย บท 58

"แล้วพี่สหรัฐกับพี่บดินทร์ไปไหนเหรอ เมื่อกี้ยังนั่งอยู่ตรงนี้อยู่เลย พี่ต้นน้ำล่ะ เนียไปเอาเมียตัวน้อยมาให้แล้ว หายไปไหนซะล่ะ" นาร์เนียกวาดตามองรอบๆเมื่อไม่เห็นบดินทร์ สหรัฐ และต้นน้ำนั่งรออยู่ที่โต๊ะ ทั้งที่ก่อนหน้านี้ก็ยังนั่งอยู่ด้วยกันครบทุกคน

"หนูไม่ใช่แฟนของคนที่พี่นาร์เนียพูดถึงหรอกค่ะ แค่เคยอยู่กับเขา ตอนนี้ไม่ได้เป็นอะไรกันแล้ว" คะนิ้งปฏิเสธเป็นครั้งที่สองเพราะไม่อยากให้คนอื่นเข้าใจผิดคิดว่าเธอเป็นแฟนสาวของต้นน้ำ เธอค่อยๆดึงแขนออกจากการเกาะกุม ตั้งท่าจะเดินกลับไปหาพัดชา แต่เสียงของสหรัฐก็ดังทักทายขึ้นเสียก่อน

"นี่น้องคะนิ้งจริงๆใช่ไหมเนี่ย" สหรัฐที่เดินถืออาหารเข้ามาพร้อมกับบดินทร์ทำหน้าไม่อยากจะเชื่อเมื่อเห็นคะนิ้งในชุดว่ายน้ำสีขาวยืนอยู่ข้างๆนาร์เนีย ก่อนจะหย่อนตัวนั่งลงข้างๆแฟนสาวของตัวเอง

"เฮ้! ไอ้ต้นมาดูเมียคนสวยของมึงนี่มา อาหารตาชั้นเลิศของพวกผู้ชายเลย" บดินทร์ที่เพิ่งหย่อนตัวนั่งลงข้างๆไพลินหันไปหาต้นน้ำที่เดินถือแก้วเครื่องดื่มตามหลังมา

คะนิ้งชะงักไปเมื่อได้ยินเสียงฝีเท้าของใครบางคนดังเข้ามาใกล้ หัวใจดวงน้อยเต้นแรงระรัวอย่างบ้าคลั่งในวินาทีที่หันไปสบตากับเจ้าของเสียงฝีเท้านั้น มือบางกำชายเสื้อเชิ้ตแน่น

ต้นน้ำบีบแก้วเครื่องดื่มในมืออย่างแรงราวกับจะทำให้มันแหลกลาญคามือเมื่อเห็นชุดว่ายน้ำสีขาวบนตัวคะนิ้ง เธอดูแปลกตาไปราวกับเป็นคนละคนกับเด็กน้อยที่ชอบทำตัวไร้เดียงสาต่อหน้าเขา เพียงแค่ได้เห็นหน้าเธอใกล้ๆหัวใจแกร่งที่เหมือนถูกแช่แข็งไว้ก็กลับมาเต้นแรงอีกครั้ง

"เฮ้! นั่นชื่อไอ้ต้นใช่ไหม" สหรัฐร้องขึ้นเพราะสังเกตเห็นรอยสักภาษาอังกฤษบนเอวคอดข้างซ้ายของคะนิ้ง เขาเห็นชื่อของคะนิ้งบนท้องแขนของต้นน้ำจนชินตา แต่ไม่คิดว่าเด็กน้อยไร้เดียงสาอย่างคะนิ้งจะยอมเจ็บตัวเพื่อสลักชื่อของต้นน้ำไว้บนร่างกายเหมือนกัน

"ไม่ใช่หรอกค่ะ" คะนิ้งปฏิเสธในทันที เธอละสายตาจากต้นน้ำแล้วคลี่ยิ้มบางๆให้สหรัฐ "แค่คำที่มีความหมายดีเฉยๆค่ะ ไม่ใช่ชื่อของใคร"

"..." แววตาของต้นน้ำวูบไหวเมื่อได้ฟังสิ่งที่คะนิ้งบอกกับสหรัฐ เขารู้ว่าการกระทำที่ขาดสติในครั้งนั้นทำให้เธอกลัวเขา แต่ไม่รู้เลยว่ามันจะทำให้เธอเกลียดเขามากขนาดนี้

"หนูขอตัวไปหาพี่พัดชาก่อนนะคะ" เธอคลี่ยิ้มบางๆประดับใบหน้า ก่อนจะหันหลังเดินออกมา

"นิลว่านิลสัมผัสได้ถึงพลังงานบางอย่างนะ" ญาณินกระซิบกระซาบข้างหูไพลินให้พอได้ยินกันแค่สองคน ในขณะที่นาร์เนียยืนมองสีหน้าเศร้าสร้อยของต้นน้ำอย่างงุนงง

"มันไม่ใช่เรื่องของเด็ก"

"นิลแค่รู้สึกว่าพี่ต้นน้ำกับคะนิ้งกำลังทะเลาะกันรุนแรงมาก"

"นี่อยู่กับยัยนาร์เนียมากเกินไปจนติดความใสซื่อมารึไง มองจากดาวอังคารยังรู้เลยว่าเขาทะเลาะกัน" ไพลินทำหน้าเอือมระอาใส่คนข้างๆ ทำเอาสีหน้าของญาณินบูดบึ้งขึ้นมาทันที เธอรีบหันไปออดอ้อนแฟนหนุ่มแทน

ต้นน้ำมองตามไปตาละห้อย เขาอยากเอ่ยคำขอโทษต่อหน้าคะนิ้ง แต่เหมือนว่าตอนนี้เธอจะไม่อยากฟังทุกถ้อยคำจากปากของเขา

"คุยกับน้องนาร์เนียเสร็จแล้วเหรอ" พัดชาที่นั่งจิบเหล้าอยู่บนเก้าอี้ข้างสระว่ายน้ำเอียงคอถามเมื่อเห็นคะนิ้งเดินกลับมาหา

"เสร็จแล้วค่ะ แล้วพี่เหมราชกับพี่พารันล่ะคะ"

"เหมไปห้องน้ำมั้ง ส่วนไอ้พายเล่นน้ำอยู่ในสระโน้น"

"พี่พัดชาไม่เล่นน้ำเหรอคะ" คะนิ้งถามพลางเดินเข้าไปหย่อนตัวนั่งลงบนเก้าอี้อีกตัวหนึ่ง

"เล่นสิ แต่ไม่อยากเปียกตอนนี้ น้องคะนิ้งก็ไปเล่นน้ำก่อนสิ เหมือนหนุ่มๆหลายคนอยากจะเล่นน้ำกับน้องคะนิ้งนะ"

"ค่อยเล่นพร้อมพี่พัดชาดีกว่าค่ะ"

"งั้นเอาเหล้าสักหน่อยไหม" ไม่ถามเปล่าแต่พัดชายังยื่นแก้วเครื่องดื่มของตัวเองให้ แต่คะนิ้งก็ส่ายหน้าปฏิเสธ

"ที่พูดนี่หมายถึงเข็มเล็กหรือเข็มใหญ่คะ"

"อยากได้เข็มเล็กหรือเข็มใหญ่ก็เลือกมา จัดให้ได้ทั้งนั้นแหละถ้าต้องการ" สิงหายกยิ้มมุมปาก แล้วแย่งเหล้าในมือพัดชามากระดกเข้าปากอึกใหญ่

"เอ่อ..." คะนิ้งมองสองคนตรงหน้าสลับกันไปมาด้วยสีหน้ามีคำถาม คำพูดกำกวมของพัดชาและสิงหาทำให้เธอสงสัยในความสัมพันธ์ของทั้งคู่

"มองแบบนั้นคิดว่าพี่กับพัดชาแอบกินกันรึไง" สิงหายิ้มขำกับสีหน้างุนงงของคะนิ้ง "พี่เคยสักให้พัดมันเฉยๆ ไม่เคยเห็นรอยสักตรงขอบกางเกงในข้างหลังของพัดเหรอ อันนั้นพี่ลงเข็มให้เอง"

"อ๋อ เพิ่งเห็นตอนพี่พัดชาใส่ชุดว่ายน้ำวันนี้ค่ะ"

"งั้นพี่ขอตัวก่อนนะ เห็นพวกไอ้ดินไอ้รัฐนั่งอยู่ทางโน้น ว่าจะไปทักพวกมันหน่อย"

"อย่าลืมมาเล่นน้ำกับพัดนะ" พัดชาบอกแกมออกคำสั่ง แต่สิงหาก็พยักหน้ารับอย่างขอไปที ก่อนจะหยัดกายลุกขึ้นเต็มความสูง แล้วเดินออกไป

"เหมือนจะมีคนมองน้องคะนิ้งอยู่นะ"

"คะ?" คะนิ้งเอี้ยวหน้ากลับไปมองตามสายตาของพัดชาอย่างสงสัย ก่อนจะชะงักไปเมื่อเห็นว่าคนที่มองเธออยู่คือต้นน้ำ เธอเม้มริมฝีปากเข้าหากันแน่น แล้วรีบหันหน้ากลับมา

แค่เผลอสบตาก็ใจสั่น มันไม่ควรเป็นแบบนี้เลย